ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥΡΒΑΤΗΣ 17/01/2003 ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 29/1/2003

Αργήσαμε να πάμε και έτσι "πανε" οι ΛΕΓΕΩΝΑ. Δεν τους προλάβαμε στο προσκλητήριο. Αφήνω στην άκρη τα καλά σχόλια άλλων και επιφυλάσσομαι για άλλη φορά. Δικαιολογία υπαρχει, καθώς πήγα να διαπιστώσω ότι τα καλά λόγια για THE APETH  και για ΜΙΚΡΗ ΘΕΚΛΙΤΣΑ είναι σωστά. Εστω και στο λίγο που έκατσα είδα πολύ ωραίο αγγλόφωνο rock και αρκετό κόσμο επίσης να ευχαριστιέται. Next time κι αυτό.

Ανεβαίνουμε τα σκαλιά της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ με λίγη ακόμη καθυστέρηση καθώς ακούγαμε μια σπουδαία ραδιοφωνική συνέντευξη των THE EARTHBOUND στον Γιάννη Σημαντήρα. Εκείνη την ώρα ο Αγγελος Μουρβάτης ανέβαινε στη σκηνή. Ο Ξανθιώτης φίλος με την μπάντα του Ψυχή μας περίμενε όλους εκεί για να μας παρουσιάσει τη νέα του, όντως πολύ όμορφη, δουλειά με τίτλο ΚΑΛΗΜΕΡΑ (σύντομα και η κριτική). Η εμφάνιση προσανατολίστηκε προς τη γνωριμία με τα νέα του κομμάτια. Δεν έλειψαν οι πολλές αναφορές στις προηγούμενες κυκλοφορίες. Συναυλιακά στέκομαι ότι πια υπάρχει μόνιμος έξτρα κιθαρίστας, ο οποίος μάλιστα είναι μαθητής στο Ωδείο που διδάσκει ο Μουρβάτης. Και θεωρώ αυτό το πιο αξιοσημείωτο γεγονός καθώς γνωρίσαμε τον Μουρβατη σαν έναν εκπληκτικό κιθαρίστα, με τρομερή κατάρτιση, που ερμήνευε με την καλή του φωνή τα κομμάτια. Τώρα μονιμοποιήθηκε η κιθάρα μακριά από τον Αγγελο, χωρίς να χάσει στοιχεία από την δεξιοτεχνία (πες μου τον δάσκαλό σου να σου πω τι τάστα πιάνεις).

Αυτό ελευθέρωσε αφάνταστα τον Μουρβάτη σαν έναν frontman πια ενός καλού group, με άνεση και με κίνηση να ερμηνεύει, να επικοινωνεί καλύτερα ακόμη με τον κόσμο. Βέβαια δεν έλειψαν οι στιγμες που τα δάκτυλα του κινήθηκαν αέρινα πάνω στις χορδές, ιδίως στα παλαιότερα κομμάτια. Η αίσθηση που σου αφήνει ο Μουρβάτης είναι ότι κάθε φορά είναι σαν να συναντάς έναν φίλο από τα παλιά, μόνο που σε κάθε πια συνάντηση εμφανίζεται ανανεωμένος, ακόμη πιο ζεστός και άμεσος και κυρίως ως μια περίπτωση γνήσιου τραγουδοποιού που ζει με την Ψυχή και με την ψυχή του.

Η σκυτάλη μετά στους ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ. Οι Θεσσαλονικείς βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα ώριμη φάση. Εβγαλαν εύκολα τον δύσκολο τρίτο δίσκο, με πολλά νέα στοιχεία. Και στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ μας ευχαρίστησαν πολύ και έπαιξαν πολύ. Τα γκάζια πιο πολλά, το metal (γιατί να το κρύψουμε παιδιά) υπόβαθρο έχει επιστρωθεί με τον ήχο του σύγχρονου σκληρού ροκ, ειδικά τα γεμίσματα (τα χωσίματα δηλαδή) αλλά και οι ξαφνικές ανάπαυλες. Η μουσική ακροβατεί στα σκληρά παίξίματα και στα μελωδικά φωνητικά.

Τα νέα κομμάτια του περσινού (2002) δίσκου κυρίαρχα. Η a capella ερμηνεία μαζί με τη συνοδεία του κοινού του "Βασίσου πάνω σου" μια πολύ καλή συναυλική στιγμή. Πιο όμορφη και ασυνήθιστη ήταν όμως η στιγμή που τα φώτα σβησανε, ο Θάνος (ο τραγουδιστής) έκατσε οκλαδόν και μας ερμήνευσε μια γλυκιά μελωδία η οποία όταν τα φώτα άνοιξαν βρήκε και 2 φίλους του σχήματος να συμμετέχουν καθισμένοι εκατέρωθεν. Από τα πιο φιλικά spots ενός live. Νομίζω όμως ότι το κλείσιμο με το πανέμορφο κομμάτι "Γιάλινο δωμάτιο" ήταν ότι καλύτερο, αρκετά συγκινητικό, με τις δυνατότητες του Ηλία να μπορεί να εξωραϊσει επιπλέον τα φωνητικά δίνοντας μια τραχύτητα απόλυτα ταιριαστή με τους στίχους.
 
Με αυτά και με κείνα καταλήγεις να πας στις 3 στο σπίτι. Ηταν μια βραδιά του στίγματος της ελληνικής μας σκηνής, που μας άρεσε πολύ.

Κυριάκος Σκορδάς