CAN OUR LOVE... TINDERSTICKS Beggars Banquet 22/6/2001

Το σημείωμα αυτό γράφεται την ημέρα που θα παίξουν οι Tindersticks στη Θεσσαλονίκη. Είναι αλήθεια ότι ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θέλω να πάω στη συναυλία του βρετανικού συγκροτήματος, παρόλο που τις προηγούμενες δυο φορές που πέρασαν από εδώ δεν κατάφερα να τους παρακολουθήσω. Γνωρίζω, βέβαια, ότι είναι μια εμπειρία να βλέπει κανείς τους Tindersticks ζωντανά. Όμως, αυτή η διστακτικότητά μου πηγάζει από το άκουσμα του τελευταίου τους άλμπουμ. Να δω ένα συγκρότημα που θα παίξει μέγιστο 90 λεπτά και θα αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου σε έναν δίσκο, ο οποίος δεν με έχει ενθουσιάσει;

Το Can Our Love? έρχεται σχεδόν δύο χρόνια μετά από το Simple Pleasures, έναν δίσκο που είχε σηματοδοτήσει μια αλλαγή στην πορεία των βρετανών. Τα στοιχεία που είχαν εισάγει εκεί, jazzosoul επιρροές, συνεχίζουν να υπάρχουν και εδώ, διαμορφώνοντας έναν διαφορετικό, τελικά, ήχο για το συγκρότημα, από αυτόν που είχαμε συνηθίσει. Κι αν εκείνος ο δίσκος μου είχε φανεί ως μια ανάγκη τους να παίξουν κάτι νέο, να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό μουσικό πρόσωπο, να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά -κάτι που τελικά εν μέρει πέτυχαν-, το Can Our Love? μοιάζει να κυκλοφόρησε βιαστικά, ίσως από μια ανάγκη να μην ξεχαστούν οι βρετανοί μουσικοί. Οι Tindersticks δείχνουν να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Έλλειψη έμπνευσης χαρακτηρίζει το νέο τους πόνημα. 8 νέα κομμάτια που μοιάζουν να γράφτηκαν ...με το ζόρι, μόνο και μόνο για να κυκλοφορήσει ένας δίσκος. Και για να δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του ως δίσκος το Can Our Love?, επιμηκύνθηκαν κάποια κομμάτια αδικαιολόγητα σε διάρκεια. Ασχημο να γράφει κανείς τέτοια πράγματα για τους Tindersticks, αλλά δυστυχώς αυτήν την εντύπωση δίνουν. Οι άνθρωποι που κάποτε έφτιαχναν δίσκους διάρκειας 75 λεπτών με περίπου 20 τραγούδια, δείχνουν να έχουν έλλειψη προσανατολισμού τώρα πια.

Αυτές οι απόψεις απευθύνονται στους παλιούς φίλους του συγκροτήματος. Αν είστε τώρα αμύητος, ή αμύητη στο φαινόμενο που λέγεται Tindersticks, τότε δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι γενικώς το Can Our Love? είναι ένας συμπαθητικός έως καλός δίσκος. Κομμάτια σαν τα Dying Slowly, Can Our Love?, No Man In The World, δεν θα τα βρείτε σε πολλούς φετινούς δίσκους. Θα ήταν αδύνατον, εξάλλου, να βγάλουν έναν μη ποιοτικό δίσκο οι βρετανοί. Αν όμως θέλετε να γνωρίσετε και την ατμοσφαιρικότητα που πήγαζε από τα άλμπουμ των Tindersticks, τότε καλύτερα να ξεκινήσετε από παλιότερους δίσκους του συγκροτήματος. Το στοιχείο αυτό λείπει πραγματικά από αυτό το άλμπουμ.

Συμπερασματικά, αν δούμε αυτό το άλμπουμ έχοντας κατά νου τα προηγούμενα χρόνια της παρέας του Stuart Staples, τότε δυστυχώς δεν εκπληρώνονται οι προσδοκίες μας. Ως ένα αυτόνομο άλμπουμ σίγουρα μπορεί να συγκαταλεχθεί στα καλά της χρονιάς. Σκέφτομαι να τον δω και εγώ έτσι τον δίσκο αυτό και να μην χάσω μια ακόμα ευκαιρία να παρακολουθήσω ζωντανά ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της βρετανικής σκηνής. Δεν υπάρχουν και πολλά τέτοια, έτσι δεν είναι;

Και μια τελευταία σημείωση: Στο φθινόπωρο που μας πέρασε κυκλοφόρησαν οι Tindersticks ένα πανέμορφο single, το What Is A Man για την τηλεοπτική σειρά The Sins. Τι ωραία που θα ήταν αν το Can Our Love? περιελάμβανε τέτοια κομμάτια!

Κώστας Παπασπυρόπουλος