BLOWBACK TRICKY ANTI / Hitch-Hyke 24/7/2001

TRICKY-μία στην καρδιά μου έχεις φέρει φοβερή. ...σαν της Epitaph το label νέα δουλειά κυκλοφορεί. Επιστροφή λοιπόν για τον συμπαθέστατο μουσικό. Δίσκος, τίτλος και εξώφυλλο-εσώφυλλο, ευφάνταστα και εύληπτα. Συσκευασία πολύ καλή. Τραγούδια πολύ καλά.

Πάντα με τα μεγάλα ονόματα συμβαίνει σαν το διαφημιστικό σλόγκαν - ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός. Σαν να πρέπει να απολογηθείς γιατί δεν μοιάζεις με τους προηγούμενους δίσκους και με όλο τους το σόι, ή τι πρόοδο έκανες ρε μεγάλε από την προηγούμενη φορά που σε ξανακούσαμε. Αυτά μάλλον θα πρέπει να καταχωρούνται στις στήλες gossip ή δες τι πολύξερος που είμαι. Τέτοια στήλη δεν έχουμε εδώ στο Atraktos ή μπορεί να μην έχουμε και τους κατάλληλους συντάκτες.

Η ουσία είναι ότι για άλλη μια φορά ανεβαίνουμε σε ένα κορυφαίο TRICKY-κλο, και ακούμε μουσική κάνοντας γλέντι TRICK(Y)-ούβερτο. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από τρομερή ποικιλομορφία και Tricky-λομορφία, αλλά δεν είναι όλες οι αποχρώσεις εκεί στο σκοτεινό μπλέ. Ο λόγος των μεταχρωματισμών είναι πιθανόν και οι πολλές συνεργασίες. Το ότι ο TRICKY είναι συνεργάσιμος τύπος το ξέραμε, αλλά ότι θα μάζευε για να συν-δουλέψει τόσο κόσμο και με τόσο διαφορετικές κατάβολές, δεν το φανταζόμουν. Αυτή η πανσπερμία προέλευσης έχει φτιάξει τραγούδια που διαφέρουν σαν τη μέρα με τη νύκτα, ενώ κάνουν άλλα να ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μές στο γάλα. Και ανάλογα πόσο μυγιάγγικτος είσαι θα σταθείς στο σούπερ ροκ τραγούδι Girls, στο πιασάρικο ρυθμικό εναρκτήριο excess με συμμετοχή και των φωνητικών της Alanis Morissette ή ασφαλώς στο πιο πλουμιστό από όλα bury the evidence, που τα στοιχεία είναι αδιάψευστα για τον πλούτο των ήχων. Από τον Τζαμαϊκανό Hawkman που Τζαμάρει σαν το σπίτι του ως τις καταιγιστικές κιθάρες ή το ψυχωτικό παραμιλητό του Tricky. Βέβαια ξεπετάγονται πολλά Αφρικα Μαμάτα παρεμφερή στοιχεία όπως στα diss never (dig up the history), και στο give it to ´em μετά την ευφυέστατη συνομιλία στον αυτόματο τηλεφωνητή.

Πολύ ανατολίκής φιλοσοφίας το ταξίδι του νου με το πιανάκι και τα γιαπωνέζικα φωνητικά στο όντως γλυκό a song for Yukiko. Σαν έξτρα παρουσιάζονται στο δικό μου cd, και λογικά σε πολλούς ακόμη, άλλα 2 κομμάτια the Hawkman is coming, με τον Τζαμαϊκανό να πρωταγωνιστεί και ένα remix σε break beat του evolution revolution love, του τραγουδιού που αποτέλεσε και το σινγκλ προπομπό του δίσκου. Σαν ρεμιξ δεν με ενθουσίασε ενώ αντιθέτως ως εκτέλεση σαν track 2 είναι μια χαρά. Και η εναλλαγή της Ambersunshower με τον Hawkman στα φωνητικά σε έναν ρυθμό υπό τις χαλιναγωγήσεις των keyboards του TRICKY είναι καλή στο over me.

Και οι συνεργασίες που λέγαμε πρώτα η νέα του μούσα Ambersunshower με την πολύ καλή ερμηνεία στο You Don´t Wanna, και αλλού, οι ογκώδεις κιθάρες των John Frusciante Anthony Kiedis και το μπάσο του Flea από τους Red Hot Chili Peppers, ο τραγουδιστής των Live Ed Kowalczyk, η αγνώριστη φωνή της Cindy Lauper στο υπέροχο ντουέτο με τον Tricky στο Five days.

H εγγραφή είναι άλλο ένα από τα ατού του Tricky, αλοίμονο άλλωστε αν έβγαινε κάτι συμβατικό. Ο Tricky έχει καταφέρει να χρησιμοποιεί ένα τεράστιο φάσμα ήχων, ακόμη και μη ακουστικών, που σου έχει εμφυσήσει την ανοχή για να σε ξαφνιάζει. Εδώ αν και χρησιμοποιεί τεράστιο αποθέματα ακουστικού πλούτου, στα προσφέρει συμμαζεμένα σε καλές συσκευασίες μικρών κομματιών, χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές σε καλές δόσεις, φτιαχνοντας ένα όμορφο μίγμα. Γιατί ο δίσκος δεν είναι σύνολο, αλλά ένα μίγμα των αναγνωρίσιμων, όλων σχεδόν, συστατικών του. Ο σεβάσμιος Πα-Trickyος ως έμπειρος αλχημιστής. Αχνίζει και δεν εκρήγνυται το αποτέλεσμα, αλλά ακούγεται πολύ άνετα. Μπορεί και το να σε πηγαίνει από τη μια διάθεση στην άλλη να ήταν και στους σκοπούς του Tricky με τα τόσο διαφορετικά τραγούδια, ένα ακροαστικό τραμπολίνο ως ήπιο exterme ηχοσπόρ. Αντί κράνους ακουστικά, απλό είναι.

Κυριάκος Σκορδάς