 |
|
|
|
SOFT CELL - Atria
|
Απλά πράγματα. Ο Marc Almond είναι από τους τελευταίους μεγάλους performer της μουσικής βιομηχανίας. Και όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να το διαπιστώσουν χθες στην Υδρόγειο, ίσως να μην καταλάβουν ποτέ τι εννοώ! Γιατί πιθανόν και οι Soft Cell (μετά τους Jesus & MaryChain και τους Add N To X), έδωσαν εχθές το βράδυ στη Θεσσαλονίκη την τελευταία τους συναυλία forever!
Ο Marc ήταν εκπληκτικός.  Τραγούδησε ωραία, χόρευε συνέχεια, έτρεχε ασταμάτητα επάνω στη σκηνή (παρά την ηλικία του) και έπαιζε τέλεια τον θεατρικό του ρόλο στο σανίδι της Υδρογείου. Και ήταν αυτός που ουσιαστικά έσωσε τη συναυλία αυτή. Γιατί; Διότι το λίγο κοινό που βρέθηκε στο club (σε σύγκριση με το μέγεθος του ονόματος των Soft Cell) άργησε πάρα πολύ να ζεσταθεί. Και ήταν ο Marc Almond που με τη συμπεριφορά του κατάφερε μετά τα πρώτα 45 λεπτά- και αφού είχε καταβάλει άπειρες προσπάθειες πρώτα- να ξεσηκώσει λίγο παραπάνω το κοινό. Και με στεναχωρεί, που για να γίνει αυτό, έπρεπε πρώτα να ακουστεί το The Night. Τόσα χρόνια καριέρας, τόσα τραγούδια, και οι περισσότεροι να περιμένουν να ακούσουν το- ωραίο κατά τα άλλα- τραγούδι αυτό;
Βέβαια, υπάρχουν εξηγήσεις γι αυτά τα πράγματα. Δευτέρα βράδυ είναι δύσκολο να βγει κάποιος από το σπίτι του και είμαι σίγουρος ότι πολλοί προτίμησαν τη ζεστασιά του καναπέ, από την κάπνα της Υδρογείου. Επίσης, τα 30 € του εισιτηρίου δεν είναι και το πιο ευτελές ποσό στις μέρες μας! Και τέλος, είναι αλήθεια ότι πολλοί παλιοί φίλοι των SoftCell δεν πήγαν στη συναυλία. Και οι νέοι που βρέθηκαν, ήξεραν περισσότερο τα νέα τους τραγούδια. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί αυτή η έλλειψη παλμού στον κόσμο.
Όμως, αυτά για τον Marc Almond  δεν ήταν σοβαρά θέματα. Όταν κατάφερε να κάνει τον κόσμο να παραδοθεί σε αυτόν, όλα λειτούργησαν τέλεια. Τα χειροκροτήματα δεν σταματούσαν, όλοι τραγουδούσαν με τον ηγέτη των Soft Cell και ένιωθαν επιτέλους αυτή τη μαγεία που εξέπεμπε ο αειθαλής μουσικός. Έτσι, τα δύο encore ήταν πολύ λογικό να συμβούν και όταν στο δεύτερο ακούστηκε το Say Goodbye, η αίθουσα φορτίστηκε συγκινησιακά από την ερμηνεία του Marc και τη ρεαλιστική σημασία του κομματιού. Πρωτύτερα, στο Tainted Love, επικράτησε ντελίριο στην αίθουσα με τον Almond να κάνει τα δικά του και σε μια στιγμή, να παίρνει το κινητό κάποιου από το κοινό (ο/η οποίος/α προφανώς είχε τηλεφωνήσει σε κάποιον για να ακούσει το κομμάτι) και έκανε απευθείας ερμηνεία στο ακουστικό!
Τέτοια ωραία πράγματα εκτυλίχθηκαν εχθές Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2003 στην Θεσσαλονίκη. Ο Marc Almond και ο Dave Ball (o αφανής ήρωας των Soft Cell, που έπαιξε και αυτός εξαίσια τον ρόλο του οργανοπαίχτη) μας άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις στη δύση της συντροφικής τους καριέρας. Και έκαναν και την τιμή στους Atria, ένα συμπαθητικό συγκρότημα αναλόγου ύφους από την πόλη μας, να ανοίξει όμορφα τη βραδιά. Εις το επανιδείν, Marc. Όταν και όποτε μπορέσεις να ξανάρθεις από τα μέρη μας.
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Live
