 |
|
|
|
THE STRANGE MIND OF BUDDY LACKEY
|
Το 1993 και μετά την κυκλοφορία του φοβερού Into the everflow από τους Psychotic Waltz ο τραγουδιστής τους Buddy Lackey έφτιαξε μία προσωπική μπάντα και κυκλοφόρησε τον παρουσιαζόμενο δίσκο. Δυστυχώς ελάχιστοι πήρανε πρέφα τότε αυτόν τον δίσκο ακόμα λιγότεροι τουλάχιστον στην Ελλάδα τον αγοράσανε (εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανέναν που να τον είχε στην αυθεντική του μορφή) όπως ελάχιστοι πήρανε πρέφα τους Waltz σαν συγκρότημα με αποτέλεσμα οι τελευταίοι ως γνωστόν να διαλυθούν το 1996 μετά την κυκλοφορία του Bleeding.
Σήμερα 10 χρόνια μετά όπου όλοι οι τότε φωστήρες και δήθεν ψαγμένοι δημοσιογράφοι αλλά και οπαδοί που αγνοούσαν τη μουσική και το μεγαλείο των Waltz πίνουν νερό στο όνομά τους αλλά και μετά την επιτυχία που γνώρισε με τους Dead Soul Tribe o Devon Graves πλέον αφού άλλαξε όνομα αποφασίζει να επανακυκλοφορήσει αυτόν τον δίσκο. Πάλι καλά γιατί ο δίσκος αυτός είχε χαθεί τελείως από την αγορά όπως άλλωστε δυσεύρετα είναι και τα Psychotic Waltz αλλά και άλλα project που τα μέλη των Waltz έχουνε κάνει κατά καιρούς.
Αγόρασα τον δίσκο και για 40 ολόκληρα λεπτά χάθηκα σε ένα ταξίδι στη σφαίρα του φανταστικού και της παράνοιας. Ένα ταξίδι που μόνο οι Psychotic Waltz και τα διάφορα project ή solo δουλειές των μελών τους (όπως αυτή εδώ) που έχουν κάνει κατά καιρούς ξέρουν να προσφέρουν Κομματάρες βουτηγμένες στην παράνοια όπως το Marching into Oblivion από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει τελευταία άσχετα αν γράφτηκε το 1993.
Tο Sing κάθε φορά που το ακούω με στοιχειώνει δεν το αντέχω (τι μπορεί κανείς να πει για στίχους τύπου "fill my soul with this music sing about nothing and this would be my favorite song"). Στο φοβερό και αξεπέραστο Windsong ο Buddy ξεθάβει το φλάουτο όπως κάνει και στο πιο αισθαντικό κομμάτι του δίσκου κατά τη γνώμη μου στο κορυφαίο Just like a timepiece.Είναι αδύνατον να ακούσει κάποιος αυτή την κομματάρα και να μην τον αγγίξει. Αναφέρω ενδεικτικά τα 4 αυτά κομμάτια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα είναι άσχημα.
Στην παραγωγή του δίσκου βοήθησε ο Ralph Hubert ο ηγέτης των τρελαμένων Γερμανών Mekong Delta (κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι όπως λέει και ο λαός). Να πούμε ότι ο Ralph έκανε την παραγωγή και στο Into the everflow. Γενικά λοιπόν μιλάμε για ένα κορυφαίο δίσκο μέσα στον οποίο περιέχονται ίσως οι καλύτερες ερμηνείες που έχει κάνει ποτέ ο Lackey.Σε κάθε τραγούδι ακούς τύμπανα και solos στις κιθάρες ψαγμένα τα οποία ξέρουν πότε πρέπει να ακουστούν ώστε και τα τραγούδια να αναπνέουν για να μην κουράζουν τον ακροατή αλλά και το τελικό αποτέλεσμα να ακούγεται φοβερό.
Όποιος λοιπόν θέλει να ακούσει κάτι όχι πολύ μακριά από τους Waltz αλλά περισσότερο πιο κοντά σε επιρροές του Lackey (Jethro Tull κτλ) όχι τόσο πολύ τεχνικό αλλά πιο ψυχεδελικό ας επενδύσει. Αξίζει να επενδύσει για να καταλάβει ότι όπως στη ζωή υπάρχουν άνθρωποι αδικημένοι το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική βιομηχανία. Αξίζει να επενδύσει για να καταλάβει πόσο αστείοι ακούγονται σήμερα οι Dead Soul Tribe μπροστά σε αυτά που έγραφε ο Buddy 10 χρόνια πριν (συγγνώμη αλλά ο Devon σήμερα με τους Tribe δεν μου ακούγεται το ίδιο πειστικός όσο πριν 10 χρόνια). Αξίζει να επενδύσει για να καταλάβει από πόσο τεράστιους μουσικούς αποτελούταν η τεράστια εκείνη μπάντα που ονομαζόταν Psychotic Waltz αλλά και ότι ο Buddy δεν χρειαζόταν τις ψυχωτικές κιθαριές του επίσης τεράστιου Dan Rock (κιθαρίστας των Waltz) ώστε να δημιουργήσει κάτι φοβερό.
Όσοι λοιπόν θέλουν να ακούσουν πραγματικά καλή μουσική και να διαπιστώσουν την ατέλειωτη έμπνευση που είχε ο Buddy πριν από 10 χρόνια ας σπεύσουν να αγοράσουν το δίσκο. Οι υπόλοιποι που πριν 10 χρόνια κοιμόταν ηθελημένα ας συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο. Να ευχηθούμε μόνο κάποια από τις εταιρείες να ενδιαφερθεί και να επανακυκλοφορήσει σύντομα τόσο τα υπόλοιπα Psychotic Waltz όσο και τα υπόλοιπα project των μελών τους για να καταλάβουν κάποιοι έστω και αργά τι χάνανε τόσο καιρό.
Θοδωρής Angus |
Metal
