TIME AND TIMING S.INK Poeta Negra 5/3/2003

Οι S.Ink έχουν ακουστεί σαν όνομα πολύ πριν κυκλοφορήσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, δηλαδή αυτή που θα σας παρουσιάσουμε στη συνέχεια. Έχουν παίξει ζωντανά αρκετές φορές στη Θεσσαλονίκη και έχουν αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων, ειδικά όταν άνοιξαν τη συναυλία των Pansonic τον Νοέμβριο.

Αυτό, φυσικά, ήταν κάτι το αναμενόμενο. Τα μέλη του συγκροτήματος μόνο καινούρια δεν είναι στον χώρο. Ήδη έχουν θητέυσει σε πολλά γκρουπ της ανεξάρτητης σκηνής της Θεσσαλονίκης, οπότε η εμπειρία τους κρίνεται παραπάνω από επαρκής. Ειδικά, η περίπτωση του Πάνου Παπάζογλου, του κιθαρίστα τους, είναι η πλέον χαρακτηριστική, αφού έχει περάσει από πολλές και ιστορικές μπάντες της πόλης, παρά το νεαρό της ηλικίας του (με αποκορύφωμα εκείνους τους εκπληκτικούς Empathy, ίσως την πιο αδικοχαμένη μπάντα της πόλης).

Εγώ, μέχρι στιγμής, δεν είχα την τύχη να δω ζωντανά τους S.Ink. Όμως, όλα αυτά που είχα ακούσει με είχαν κάνει να περιμένω ένα ξεχωριστό άλμπουμ. Ένα ντεμπούτο που θα τάραζε τα νερά της ελληνικής σκηνής. Τελικά, το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, έχει τον τίτλο Time And Timing, αλλά τα νερά δεν ταρακουνήθηκαν και πολύ… (δυστυχώς).

Όχι, ότι το Time And Timing δεν είναι καλός δίσκος. Αλίμονο! Αλλά, όχι αυτό που περίμενα. Οι S.Ink κινούνται στα δύσβατα μονοπάτια του post rock, ενώ επηρεάζονται από το ambient, το kraut rockκαι την jazz επίσης. Η ατμόσφαιρα του άλμπουμ είναι σαφώς σκοτεινή και τα εφτά κομμάτια του είναι μόνο ορχηστρικά, χωρίς την ύπαρξη φωνητικών. Οι συνθέσεις είναι καλές, είναι λογικό όμως σε πολλά σημεία να έρχεται στο μυαλό του ακροατή ο ήχος των Godspeed. Γι αυτό και τα μονοπάτια του postrock είναι πλέον δύσβατα. Όταν πριν από σένα έχουν υπάρξει τόσο καλές και επιτυχημένες μπάντες, όσο οι GYBE, ή οι Mogwai, χρειάζεται να καταβάλεις ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να παρουσιάσεις ένα διαφορετικό ύφος.

Σε τι διαφέρουν εδώ οι S.Ink και σώζουν τελικά την κατάσταση; Στο ότι κρατούν ένα εντελώς ήρεμο ύφος καθόλη τη διάρκεια των 59 λεπτών. Δηλαδή, ούτε επικά ξεσπάσματα, ούτε σκληρές κιθάρες. Η όλη δόμηση των κομματιών γίνεται πάνω σε ένα χαλαρό τέμπο που κλιμακώνεται σιγά σιγά, χωρίς όμως να καταλήγει σε εξάρσεις τύπου Godspeed. Και αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό και συνάμα ωραίο στοιχείο των S.Ink. Γιατί με αυτή τους την επιλογή, κάνουν ακόμα πιο πειραματική και περιπετειώδη τη μουσική τους.

Αυτό, πάντως, που αναδεικνύει το ταλέντο των πέντε μουσικών είναι ότι ηχογράφησαν το δίσκο ζωντανά. Χωρίς τις πολυκάναλες ηχογραφήσεις και τα σύγχρονα κόλπα των studio. Μπήκαν, αυτοσχεδίασαν, έγραψαν και έφυγαν. Όμως, αυτό ούτε που γίνεται αντιληπτό στο άκουσμα. Το άλμπουμ μοιάζει σαν να έχει τύχει της κατάλληλης επεξεργασίας πριν βγει στην αγορά. Όχι, όμως!

Το Time And Timing είναι μάλλον μια επίδειξη ταλέντου από τους S.Ink και όχι κάτι που τους αντιπροσωπεύει απόλυτα. Αν το άλμπουμ αυτό προερχόταν από κάποιο άλλο νέο συγκρότημα, χωρίς τις εμπειρίες και την αξία των πέντε μουσικών των S.Ink τότε πιθανώς να γράφαμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Οι S.Ink όμως, έχουν την τύχη να έχουν εξαιρετικό ταλέντο και την ατυχία, να περιμένουμε εμείς ακόμα περισσότερα από αυτούς.

Κώστας Παπασπυρόπουλος