 |
|
|
|
NO NAME FACE
|
Ντεμπούτο άλμπουμ που γνώρισε την επιτυχία. Συνηθισμένο ή μη, αποτελεί βασικό βήμα για την ορθοπόδηση νέων αμερικάνικων συγκροτημάτων. Η συνέχεια είναι το μόνιμο κατηγορητήριο, ειδικά σε περιπτώσεις που το άλμπουμ αφήνει πολλές επιφυλάξεις. Σίγουρα η μεγάλη επιτυχία του single "Hanging by a moment", μας έδωσε την ευκαιρία να τους προσέξουμε. Και πρόκειται για όντως καλό τραγουδάκι, που δίκαια έγινε και χιτ. Σχεδόν το ίδιο συμβαίνει και με το 2ο κομμάτι του δίσκου το "sick cycle carousel", που και αυτό γνωρίζει την επιτυχία. Από εκεί και πέρα υπάρχει μια αστάθεια, σύνηθες συστατικό νέων σχημάτων που αναζητούν το μουσικό τους ύφος. Το τριμελές νεανικό σχήμα που βρέθηκε από τα κολλεγιακά πάρτυ στα charts της Αμερικής, μεγάλωσε με συγκροτήματα, με τα οποία μέσα σε λίγο καιρό βρέθηκε να περιοδεύει μαζί τους. Αυτό συνέβη σε Ευρώπη και Αμερική, όπου έδωσε συναυλίες μαζί με Pearl Jam, Fuel, Everclear and Matchbox 20, κλπ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι τα 2 προαναφερθέντα καλά σινγκλάκια, συν κάποια όντως καλά τραγούδια. Μελωδικό κιθαριστικό ροκ, βραχνά φωνητικά και τάσεις για περίπλοκες συθέσεις, με χρήση ακόμη και πλήκτρων ή και βιολιών. Σε κάποια σημεία, πέρα από το γνώριμο "ροκ fm ή κολλεγιακό ροκ", όπως το χαρακτηρίζουν, υπάρχει επέκταση που φθάνει μέχρι τους Granddady και τους Cold, αλλά και σε κάποια βαρετά κοψίματα μέχρι τους Roxette ή μπαλάντες σαν να ακούς Steve Winwood. Θα σας πρότεινα επίσης να ακούσετε καλύτερα, διότι ξεχωρίζουν, τα "Simon, Everything", αλλά και το πολύ πιο δυναμικό "Quasimodo", που γεννά απορίες για το πώς θα ακούγονταν οι "Lifehouse" αν βαρούσαν λίγο ακόμη. Τελικά είναι κουραστικό αντί να κρίνεις έναν δίσκο, να αερολογείς για το πώς θα ακούγονταν να ήταν έτσι ή αλλιώς ο ήχος τους. Αλλά ο λόγος που ασχολούμαστε με αυτόν το δίσκο είναι ότι πέραν των έως τώρα γνωστών τους τραγουδιών, οι Lifehouse είναι ικανοί να γράψουν κάποιο σουπερροκ τραγούδι έτσι για την πλάκα τους. Αυτό είναι σοβαρός λόγος, έστω και για γνωριμία με το όνομά τους.
Κυριάκος Σκορδάς |
Foreign Office
