Μια συναυλία μακριά από εφήμερες χεβιμεταλλικές μόδες και γκομενίστικες ψευτοκούλτουρομουσικές είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε οι 350 τυχεροί που βρεθήκαμε στις 2 του Μάρτη στο Αν των Εξαρχείων. Υπαίτιοι γι’ αυτή την μεταλλική καταιγίδα υπήρξαν κατά κύριο λόγο οι Ιταλοί Doomsword και κατά δεύτερο, οι συμπατριώτες τους Battle Ram και τα «δικά μας παιδιά» Denial Price και Sacred Outcry.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Sacred Outcry, μια μπάντα που παίζει από το 1997 και είναι αφοσιωμένη στον χώρο του Epic Metal. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά και οφείλω να ομολογήσω πως εμφανίστηκαν αρκετά προετοιμασμένοι και κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο του club,ειδικά όταν διασκεύασαν Warlord και μάλιστα 2 φορές (“Winds Of Thor”, “Lucifer’s Hammer”),διασκευές που αποδόθηκαν όπως τους αρμόζει. Το συγκρότημα έμεινε στην σκηνή περίπου 40 λεπτά και θα μπορούσα να πω πως οι άνθρωποι ακούνε πολύ Warlord σίγουρα ,αφού και τα δικά τους κομμάτια, ειδικά στις κιθάρες, προς τα εκεί τείνουν.

Μετά από τους Sacred Outcry ήταν η σειρά των Denial Price να βγουν στη σκηνή. Οι Λαρισαίοι είναι από τα πιο παλιά εν ενεργεία γκρουπ στη χώρα μας και μάλιστα με νέο υλικό έτοιμο, από το οποίο είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε. Τα νέα τους τραγούδια είναι πιο μοντέρνα μπορώ να πω αλλά δεν ξεφεύγουν από τον χώρο του κλασικού metal στον οποίο συγκαταλέγονται. Οι Denial Price έπαιξαν όση περίπου ώρα και οι Sacred Outcry και είχαν και αυτοί καλό ήχο (τηρουμένων των αναλογιών πάντα…), παίζοντας παλιά και νέα κομμάτια μπροστά σε ένα κοινό, μεγάλη μερίδα του οποίου γνώριζε κάθε στίχο.

Για τους Ιταλούς Battle Ram το μόνο που ήξερα είναι πως είχαν παίξει στην περιβόητη συναυλία Manilla Road / Doomsword / Rosae Crucis στην Ιταλία και πως τους πρότεινε ο Deathmaster ως support. Έχουν κυκλοφορήσει ένα demo CD με 5 κομμάτια, ένα εκ των οποίων η διασκευή στο “Join The Legion” των Cirith Ungol. Οι Ιταλοί βγήκαν στη σκηνή με το “Death Rider” των Οmen , ο τραγουδιστής Daniele αν και του ταιριάζουν περισσότερο τα κομμάτια με «ψηλά» φωνητικά, τα κατάφερε και κάπου εδώ νομίζω πως είχαν κερδίσει ήδη τον κόσμο.

Συνέχισαν με το “Burning Lives” ένα δικό τους τραγούδι και ακολούθησε η διασκευάρα στο “In The Fallout” των Fifth Angel. Από διασκευές ακόμη ακούστηκαν τα .. κρατηθείτε.. “Medieval Steel” (Medieval Steel , ίσως το “Blood Of My Enemies” του underground), “Angel Witch” (Angel Witch), “Symphony Of Terror” (Jag Panzer) , “Agents Of Steel” (Agent Steel) και έκλεισαν με το “Join The Legion” των Cirith Ungol. Ενδιάμεσα ακούστηκαν και τα άλλα 3 δικά τους κομμάτια “The Vow”, “Dark Command” και “Battering Ram”. Τι να πω, για μένα είναι πολύ καλή κίνηση αυτή των Battle Ram που παίζουν τόσες διασκευές καθώς εκτός του ότι τις παίζουν άψογα και εκτός του ότι επιλέγουν κομματάρες, δεν κουράζουν και τον κόσμο. Μπράβο!

Κάπου εκεί ήταν η ώρα των Doomsword να εμφανιστούν. Οι τρελλαμένοι Ιταλοί ξεκίνησαν με το “Sacred Metal” από το ντεμπούτο τους και συνέχισαν με το “MCXIX” από το “Resound The Horn” και στο καπάκι το “Swords Of Doom”. Ακολούθησε ένα νέο κομμάτι που θα βρίσκεται στην επερχόμενη δουλειά τους η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα έχει τον τίτλο “Let Battle Commence” και θα αναφέρεται στις κατακτήσεις των Βίκινγκς στην Αγγλία. Το τραγούδι που ακούστηκε ήταν το “In The Battlefield” ένα κομμάτι αρκετά κοντά στον ήχο του δεύτερου τους άλμπουμ. Για τη συνέχεια είχαμε “Onward Into Battle” (Έπος!), “Return To Imrryr” , “Shores Of Vinland”, ένα medley των “Helms Deep” και “On The March”, και ακολούθησε άλλο ένα νέο κομμάτι, το “The Siege Of York”.

Η απόδοση των Doomsword ήταν πολύ καλή και αν αναλογιστεί κανείς πως επρόκειτο για την δεύτερη μόλις συναυλία τους, μπορεί εύκολα να φτάσει στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν. Συνέχισαν με τα “For Those Who Died With Sword In Hand” (αυτοί είναι τίτλοι!) , “Warbringers” , “Resound The Horn” και η αυλαία έκλεισε με το “The Doomsword”. Κάποιος που γνωρίζει τη μουσική του γκρουπ θα απορεί γιατί δεν ακούστηκαν ο ύμνος των ύμνων “One Eyed God” και το έπος “The Youth Of Fin Mac Cool”. Οι εξηγήσεις της μπάντας σύμφωνα με το θέμα ήταν πως το μεν πρώτο απαιτεί δύο ανθρώπους στα φωνητικά ενώ στο δεύτερο το solo το έχει παίξει κάποιος άλλος και προφανώς δεν μπορούσε ο Guardian Angel (the second..) αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες. Οι Doomsword έχουν δύο άλμπουμ και έπαιξαν δυο ώρες ενώ άλλοι με πολύ μεγαλύτερη δισκογραφία ακολουθούν τις συναυλιακές επιταγές των καιρών και μετά από μια ώρα και κάτι την κάνουν.

Συμπερασματικά, μπορεί να ήταν μια συναυλία όχι μεγάλη (σε ονόματα) ,ούτε σε μεγάλο χώρο και σίγουρα χωρίς φανφάρες και πιθανότητες έλξης ασχέτων, αλλά αυτοί οι 300 350 που βρέθηκαν εκεί καθώς και οι λιγότεροι εκείνοι που ταξίδεψαν από επαρχία είδαν μια πραγματική metal συναυλία με ότι ευχάριστο αυτό συνεπάγεται. Για τους υπόλοιπους που θα μας χαρακτηρίσουν ως γραφικούς.. περαστικά.

“The Curse Has Been Cast, No Place To Flee, We Were Named Warbringers..”

Κώστας Λιανίδης