 |
|
|
|
ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ
|
Θα ξεκινήσω από το εξώφυλλο το οποίο λειτουργεί ως μηχανισμός εισαγωγής και προετοίμασης του ακροατή για το περιεχόμενο του CD. Βλέποντας το εξώφυλλο έχεις την αίσθηση πως η εν λόγω φωτογραφία σε μεταφέρει σε ένα ονειρικό ή παραμυθένιο τοπίο. Περνώντας στην ακρόαση του δίσκου σε ένα τέτοιο τοπίο βρίσκεσαι.
Ο Στάμος Σέμσης άλλη μία φορά σε βάζει στην γοητευτική διαδικασία του να ανακαλύπτεις τις μελωδίες του. Δεν σου δίνει έτοιμη τροφή. Αυτό σημαίνει πως ο ακροατής πρέπει να είναι έτοιμος να καταβάλει την προσπάθεια αλλά θα πρέπει να είναι και σίγουρος πως η προσπάθειά του αυτή θα αποδώσει γλυκύτατους καρπούς.
Δεν είναι όμως μόνον οι μελωδίες του Σέμση αλλά και η ανήσυχη ενορχηστρωτική του διάθεση η οποία κινείτε από υπόγειες ηλεκτρονικές αναζητήσεις μέχρι απλές πιανιστικές αναφορές. Όποιο πάντως δρόμο κι αν επιλέξει αφήνει την Πασπαλά να έχει τον χώρο να ξεδιπλώσει το μεγαλείο της φωνής της, με αποτέλεσμα η ερμηνεία πέρα από μέσο κορύφωσης των συναισθημάτων να αποτελεί κι ένα ακόμη όργανο μέσα στο ενορχηστρωτικό πλαίσιο.
Οι στίχοι του Νίκου Μωραίτη απόλυτα εναρμονισμένοι στο παραμυθένιο τοπίο λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που έχεις την αίσθηση πώς η κάθε λέξη του μετατρέπεται σε εικόνα που συνοδεύει τη μουσική. Στο στιχουργικό μέρος έχουν επίσης συνεισφέρει σε δύο τραγούδια ο Γιώργος Χατζιδάκις και σε ένα ο Στάμος Σέμσης.
Σίγουρα μία από τις πιο αξιόλογες προσπάθειες των τελευταίων μηνών.
Πέτρος Μαϊστράλης |
Live
