MADRUGADA - Θεσσαλονίκη 04/04/2003 Υδρόγειος, Club 8/4/2003

Τέταρτη φορά έπαιξαν στην πόλη μας οι Madrugada μέσα σε τρία χρόνια από τότε που τους γνωρίσαμε! Φαινόμενο Puressence μου μυρίζει εδώ! Για πρώτη φορά, όμως, στην Υδρόγειο. Την Παρασκευή 4 Απριλίου. Σε μια συναυλία που ομολογουμένως περίμενα να έχει λίγο παραπάνω κόσμο από αυτόν που υπήρχε τελικά στο club (αν και ήταν πολύς, ούτως ή άλλως).

Οι Madrugada μέσα στο 2002 έκαναν ουσιαστικά μια στροφή στη μουσική τους. Το άλμπουμ τους Grit ήταν ένα καθαρά rock’n’roll άλμπουμ και, όπως σας αναφέραμε και εδώ στο Atraktos.net, ήταν απαλλαγμένο από τα έντονα συναισθηματικά κομμάτια των πρώτων δύο κυκλοφοριών τους. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το Grit να μην αγαπηθεί από το κοινό όπως οι προκάτοχοί του. Έτσι, στη συναυλία της Παρασκευής οι νορβηγοί είχαν το εξής δύσκολο έργο: να ισορροπήσουν τις rock’n’roll διαθέσεις τους με τις συναισθηματικές διαθέσεις του κοινού, που ήταν φανερό ότι επιθυμούσε να ακούσει τα τραγούδια των δύο πρώτων δίσκων. Στην προσπάθειά τους αυτή τελικά, οι Madrugada τα θαλάσσωσαν!

Όχι ότι δεν έπαιξαν καλά. Κάθε άλλο. Δείχνουν ότι έχουν ωριμάσει πια και μπορούν να παίζουν δεμένα μεταξύ τους. Αυτό ήταν φανερό στο καθένα. Αλλά αυτή τη φορά έλλειπε εκείνο το mood των προηγούμενων συναυλιών. Οι νορβηγοί φίλοι μας ξεκίνησαν πολύ δυνατά το live τους βγάζοντας έναν καθαρά ροκ ήχο, με δυνατές κιθάρες και ηχηρά τύμπανα. Έναν ήχο ξεσηκωτικό που είχε ως βάση του το Grit. Έπαιξαν και δυο παλιά κομμάτια στο ίδιο στυλ, οπότε αμέσως σκέφτηκα ότι θα είχαμε ένα ωραίο rock live. Όμως, μετά το πρώτο εικοσάλεπτο οι τέσσερις μουσικοί αποφάσισαν να παίξουν πιο ήρεμα. Και αφού σκότωσαν το Strange Colour Blue, μας έπαιξαν ένα ακυκλοφόρητο ψιλοαδιάφορο κομμάτι και μας αποτελείωσαν με το Majesty σε μια ημιακουστική εκτέλεση, που φανερά δεν κολλούσε εκείνη τη στιγμή.

Από εκεί και πέρα, επέλεξαν να επιστρέψουν στον ροκ ήχο και να το συνεχίσουν έτσι μέχρι το πρώτο κλείσιμο του live. Κάτι, όμως, που μας είχαν ρίξει νωρίτερα, κάτι που τα κομμάτια του Grit δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά και αγαπητά, το feeling της συναυλίας δεν ήταν ιδιαίτερα έντονο. Να φανταστείτε ότι για να ξεσηκωθεί το κοινό και να ζητήσει το πρώτο encore, έπρεπε να συνδράμουν το roadcrew του συγκροτήματος, προκαλώντας τις ιαχές του κόσμου! Τελικά, η επιθυμία του κοινού για κάποια από τα παλιά τραγούδια των Madrugada πραγματοποιήθηκε στο δεύτερο encore, όπου και θυμηθήκαμε τις παλιές συναυλίες των νορβηγών που ήταν πλημμυρισμένες από λυρικά ροκ συναισθήματα!

Θέλοντας να πει κάτι εναντίον του πολέμου, ο τραγουδιστής των Madrugada μας επισήμανε ότι εμείς οι έλληνες τελικά αποτύχαμε με τη δημοκρατία, μιας που αυτή πια δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη ισχύ στον κόσμο. Καλή η παρατήρησή του, αλλά φαίνεται πως η δημοκρατία (δηλαδή, η υπερίσχυση της άποψης των πολλών) θα είναι αυτή που θα καταδικάσει τη μέχρι πρότινος δημοφιλή πορεία των Madrugada στη Θεσσαλονίκη…

Κώστας Παπασπυρόπουλος