|
|
|
|
SONGS IN RED AND GRAY
|
Μελαγχολία και λυρισμός, τα γνώριμα ηχοχρώματα της. Αυτή τη φορά αποδίδονται σε Κόκκινο και Γκρι, καθώς έτσι τιτλοφορείται αγγλιστί ο καινούριος δίσκος της SUZANNE VEGA. Παλιά μας είχε πει ότι τη λέγανε Luca, τώρα προσδιορίζει και το χρωματικό φάσμα των τραγουδιών της. Η πρώτη ακρόαση σου αφήνει την αίσθηση ότι πρόκειται για τραγούδια κατά βάση ερωτικά, αλλά χωρίς νεύρο στον ρυθμό τους. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά είναι έντονο. Αν πάλι έχετε συνηθίσει σε κάθε της δίσκο να αναζητείτε το τραγούδι κράχτη, αυτό που θα αγαπηθεί περισσότερο, φλερτάρετε το όμορφο ποπ Machine Ballerina ή αφεθείτε ακόμη και στο αρχικό Penitent. Τραγούδια blues, με ατμόσφαιρα, νατουραλιστική αποτύπωση, με πολλά έστω και διακριτικά keyboards και με την χαρακτηριστικότατη φωνή της SUZANNE VEGA. Αναζητείστε αν έχετε συγγενείς εξ αίματος, μνήμης, αγάπης, νοσταλγίας, αγχιστείας με τους Hooverphonic, Peter Hammil, Heather Nova, Sonya Hunter, Mazzy Star, Donna Regina και με εξαίρεση τον Μέγα Πέτρο (Hammil) θα καταλάβετε αν αγαπάτε πολύ τα όμορφα γυναικεία φωνητικά. Διότι εδώ έχουμε όντως όμορφα, στυλιζαρισμένα τραγούδια που αφήνονται ως ερωτευμένο περιστέρι στο ταίρι τους, τη φωνή της SUZANNE VEGA. Η ακουστική κιθάρα αρκεί σε πολλές περιπτώσεις για να φτιάξει καταστάσεις, όπου με απλό ρυθμό ξεμακραίνει από το να δημιουργηθεί μια συμπαθητική μπαλάντα. Αν πάλι ζητάτε κάποιες εκπλήξεις τότε το It Makes me wonder σε πάει στην πρώιμη Garbage εποχή, και το If I were a weapon θα μπορούσε να έχει συνεμπνευστεί από τον John Spencer ή τους Gallon Drunk, ενώ το dram machine στο κομμάτι Solitaire θα μπορούσε να συνδυαστεί (έστω συνειρμικά) με κάποιο από τα στοιχεία της Polly Jean Harvey. Στα υπόλοιπα τραγούδια η SUZANNE VEGA ερμηνεύει απλώς γοητευτικά, όπως στο πολύ γλυκό κλείσιμο του δίσκου με το St. Clare.
Κυριάκος Σκορδάς |