RISE AND FALL OF ACADEMIC DRIFTING GIARDINI DI MIRO Homesleep 16/10/2001

"Che cosa e?", θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος συναντώντας τούτο εδώ το δισκάκι. Ακριβώς, όπως αναρωτήθηκα κι εγώ μπαίνοντας στο δισκοπωλείο τις προάλλες. Εκείνη τη στιγμή ακουγόταν το άλμπουμ των Giardini Di Miro από τα ηχεία. Πριν απευθύνω όμως την ερώτηση, έκανα διάφορες υποθέσεις: "Είναι σίγουρα από Αμερική... Τα φωνητικά μοιάζουν με Sparklekorse" και άλλα τέτοια. "Τι είναι αυτό;", ρώτησα τελικά. "Είναι κάτι Ιταλοί, πολύ καλό άλμπουμ", μου απαντάει ο δισκοπώλης. "Ιταλοί;", αναφώνησα έκπληκτος. Και όντως, αυτό το ωραιότατο δισκάκι προέρχεται από τη γειτονική χώρα. Μια χώρα που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες αποκαλύψεις.

Οι Giardini Di Miro φαίνεται να έχουν κάνει πολύ καλά φροντιστήρια όσον αφορά την λεγόμενη ανεξάρτητη σκηνή. Κάθε κομμάτι από τα 8 του δίσκου όλο και κάτι φέρνει στο νου. Φαίνεται ότι έχουν σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη τους τα cd της Kranky, ότι έχουν αποστηθίσει τις μουσικές των Mogwai, ότι καμιά φορά ακούνε και ανεξάρτητη αμερικάνικη μουσική. Οι Ιταλοί καταπιάνονται με αυτό που ονομάζουμε post-rock, δημιουργώντας όμορφες συνθέσεις, μεγάλης διάρκειας κατά κύριο λόγο. Μην φανταστείτε βέβαια τις αλά GYBE 20λεπτες συνθέσεις. Αυτοί εδώ είναι πιο συντηρητικοί με αποτέλεσμα τα κομμάτια να διαρκούν από 5 έως 10 λεπτά. Στα 6 κομμάτια δεν υπάρχουν φωνητικά, ενώ στα 2 που υπάρχουν, μοιάζουν πολύ με αυτά του Mark Linkous των Sparklehorse. Ειδικά το Pet Life Saver είναι σαν να βγήκε από δίσκο του αμερικάνικου συγκροτήματος.

Το καλό με το Rise And Fall Of Academic Drifting είναι ότι ακούγεται το ίδιο ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος του. Και αυτό δεν το πετυχαίνει εύκολα κάποιο συγκρότημα στις μέρες μας. Μπορεί μεν να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν παρουσιάζουν κάτι καινούριο, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν παίζουν μαζί μας, δεν μας κοροϊδεύουν και παρουσιάζουν έναν αξιοπρεπή δίσκο. Καταφέρνουν μάλιστα να αποδείξουν για μια ακόμα φορά αυτό που γράφαμε και σε περασμένο σημείωμα. Ότι δηλαδή τα συγκροτήματα της ηπειρωτικής Ευρώπης δείχνουν να ακούν περισσότερη μουσική και να επηρεάζονται από περισσότερα πράγματα σε σχέση με τους συναδέλφους τους στη Γηραιά Αλβιόνα. Γι αυτό κυκλοφορούν και ωραιότερες δουλειές σε σχέση με αυτούς.

Αλλά αυτά τα ξαναείπαμε. Το ζητούμενο είναι η καλή μουσική ανεξάρτητα από πού αυτή προέρχεται. Και η καλή μουσική είναι το σήμα κατατεθέν των Giardini Di Miro. Τελευταία σημείωση: προσέξτε την σύμπτωση και την ειρωνεία μαζί στο κομμάτι με το όνομα... Pearl Harbor!!!

Κώστας Παπασπυρόπουλος