IS THIS IT THE STROKES RCA / BMG 26/10/2001

Το όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι σας λέει τίποτε; Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την περίπτωση των THE STROKES. Και αν ασχολείστε και με τα κεράσια θα ξέρετε ότι υπάρχουν πολλές ποικιλίες, όπως μπουρλότ, Εδέσσης, πετροκέρασα, υπάρχουν μικρά και μεγάλα, γλυκά και πικρόξυνα, υπάρχουν και τα βύσσινα, που δεν τρώγονται πολλά πολλά, αλλά κάνουν ωραία γλυκά. Και από την άλλη οι κερασιές είναι επίσης πανέμορφα δέντρα, ειδικά την άνοιξη που ανθίζουν, αλλά επίσης στα κλαδιά τους μαζεύονται πολύ συχνά κίσσες και κοράκια. Εσύ που πας με ένα 6χίλιαρο (πες το cd, πες το καλαθάκι) θες να βάλεις τα πιο νόστιμα κεράσια μέσα, και αν μπορείς να βάλεις και πολλά.

Η πολυδιαφήμιση μόνο αρνητικά σε προδιαθέτει καθώς και εσύ περιμένεις να συμμετάσχεις στην επανα-ανακάλυψη του τροχού, και βρίσκεσαι σε ένα πολύ όμορφο τροχείο μεν, με καλά μαστόρια (πες τα μέλη των THE STROKES), αλλά ότι και να γίνει απλά άλλος ένας τροχός της αμάξης θα φτιαχτεί. Και οι τροχοί χρειάζονται για να κινείται το ροκ αέναα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εδώ ανακαλύφθηκε κάτι ξεχωριστό. Και το μικρό καλάθι επίσης θα σας βολέψει καθώς εύκολα θα στριμώξετε τα 37 λεπτά που κρατεί το άλμπουμ.

Αν όμως προσπεράσετε το hype (κυρίως εκ UK εκπορεύόμενο) θα διαπιστώσετε ότι ακούς άλλη μια καλή μπάντα στα χνάρια των Νεοϋορκέζων πρωτοπόρων, αλλά και των απαναταχού γρήγορων κιθαριστικών group, που άφησαν φρέσκα ίχνη σαν τους At the Drive In, And you will know us by the trail of dead, terrorvision (αν και μας άφησαν φέτος), Doves, Dandy Warhols, Muse (γιατί και αυτοί έτσι δεν τραγουδάνε που και που;). Αυτό από το να τους συνδέεις και με τους NOMADS έχει τεράστια διαφορά.

Τα 11 τραγούδια κινούνται περήφανα σε κιθαριστικές ροκ, ποπ και ψιλοπανκ φόρμες. Τα σόλα είναι βρώμικα. Η κιθάρα είναι μια σπουδαία μαγείρισα που ανακατεύει την κουτάλα, το μίγμα κοχλαζει, πήζει, αλοίμονο δεν είναι σούπα οι Strokes, είναι μια χαρά μπάντα, αλλά όπως τόσες άλλες. Και το κερασάκι στην τούρτα; Δεν θα το έλεγα ότι κάποιο τραγούδι προκαλεί σε πρώτο ή δεύτερο άκουσμα. Και μετά από πολλά πολλά ακούσματα κοντοστέκομαι πιο πολύ στα Last nite, hard to explain, alone together (που είναι και μαζί, με άλλη σειρά οπότε έδεσε το γλυκό).

Να προσθέσω επίσης το ομώνυμο Is this it που είναι πιο ξεχωριστό, και που όντως θα μπορούσε να σε οδηγήσει σε πιο αλά pavement καταστάσεις. Το φαζάρισμα στο New York city cops είναι επίσης εύστοχο, άσχετα με το αν το κομμάτι αυτό αντικαταστάθηκε με κάποιο b-side στην πατρίδα τους, ενώ το ίδιο συνέβη και με το εξώφυλλο που θεωρήθηκε τολμηρό. Αυτή η ευκολία προσαρμογής στα, μην τυχόν και ενοχλήσεις, είναι μάλλον εμπορικά oriented. Τα πρόσωπα επίσης από τα μέλη του group θυμίζει ένα αντίστοιχο εσώφυλλο των Bad religion, μόνο που εκεί ήταν φυλετικά προσανατολισμένο.

Συμπέρασμα άλλο ένα καλό δισκάκι. Εξαρτάται πόσο απαιτητικοί είστε με τα κεράσια που βάζετε στο καλάθι, όχι της νοικουράς, ως πελάτη των δισκοπωλείων.

Κυριάκος Σκορδάς