PORCUPINE TREE - Athens 2st day 23/3/2003 ΡΟΔΟΝ 10/4/2003

Την επόμενη μέρα μετά την πολύ καλή συναυλία των Pain of Salvation με τους Rage έφτασε η ώρα να δω και τους Porcupine Tree που ήρθαν στην Ελλάδα στα πλαίσια της περιοδείας που κάνουν για την προώθηση του τελευταίου κατaπληκτικού τους album In Absentia. Τα σκαντζοχoιρόδεντρα είναι ένα group που έχει αναπτύξει θερμές σχέσεις θα λέγαμε με το ελληνικό κοινό καθώς είχανε ξανάρθει πάλι 6 μήνες πριν, τον Σεπτέμβριο του 2002 ενώ και η προ-προηγούμενη φορά τους ήτανε τον Απρίλιο του 2001.

Το Club ήτανε γεμάτο όταν στις 22:15 ο Steven Wilson και η παρέα του με έναν επιπλέον session κιθαρίστα ανεβήκανε στη σκηνή. Πρώτο κομμάτι το Blackest Eyes που βάζει χωρίς πολλά πολλά τον κόσμο στο κόλπο. Ακολουθεί το The sound of muzak και στη συνέχεια το συναισθηματικό και εξίσου λυρικό Gravity Eyelids. Στη συνέχεια έρχεται το καταπληκτικό Evenless μέσα από το Stupid Dream του 1999.

Στο σημείο αυτό ο Wilson ρωτάει ποιοι παρακολούθησαν και το χθεσινό show του Σαββάτου και όταν βλέπει λίγα σχετικά χέρια σηκωμένα λέει δεν ξέρετε τι χάσατε χθες που προτιμήσατε τους Pain of Salvation από εμάς προκαλώντας τα γέλια όλων. Το κοινό σε όλη τη διάρκεια του set των Tree φώναζε στον Wilson διάφορα τραγούδια αλλά αυτός έλεγε there is a set list hereδείχνοντας ένα χαρτί που ήταν ανάμεσα στα πόδια του και δεν μπορούμε να την παραβλέπουμε συνεχώς προκαλώντας πολλές φορές τα γέλια του κοινού με τον τρόπο που τα έλεγε.

Οι P. Tree δεν σταμάτησαν επί 2 ώρες που διήρκησε το set τους να μας βομβαρδίζουν με απίστευτα καλά τραγούδια κυρίως από τους τελευταίους τους δίσκους.Buying new soul, Wedding Nails, The creator has a mastertape, Strip the soul, Prodigal, A smart kid, Slave called shiver, Pure narcotic, Hatesong,ενώ στα 2 encore ακούστηκαν τα She’s moved on, Trains (από τα καλύτερα κομμάτια του 2003 για μένα) και το τρομερό instrumental Tinto Brass στο 2ο encore όπου χάθηκε τελείως η μπάλα για να αποχωρήσουν μετά από 2 ώρες ακριβώς παρά τις παρακλήσεις του κοινού να παίξουνε και άλλο.

Εκτελεστικά οι Tree με μπροστάρη τον Wilson ήταν άψογοι. Ο πληκτράς ο Richard Barbieri όπως και o μπασίστας ο Colin Edwin κράτησαν σε όλη τη συναυλία μια low profile στάση και όπου χρειαζόταν να είναι παρόντες το έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο δείχνοντας σε όλους πως αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της μαγείας που εκπέμπουν οι Tree. O drummer ο Gavin Harisson ήτανε πολύ καλός στο ρόλο του και είχε πολύ καλές αλλαγές ενώ ο Wilson που βγήκε ξυπόλητος όπως το συνηθίζει ήτανε πραγματικός ηγέτης και αυτό νομίζω τα λέει όλα.

Σίγουρα οι Tree πιστεύω θα μπορούσανε να παίξουνε και πιο παλιά κομμάτια. Ένα Radioactive Toy ή ένα Signify δεν νομίζω ότι θα χαλούσανε κανένα. Γιατί σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο από τα 15-16 τραγούδια τα μισά να είναι από τον τελευταίο σου δίσκο όσο καλός και αν είναι αυτός. Για να μην παρεξηγηθώ η συναυλία ήτανε άψογη και προσωπικά πέρασα υπέροχα αλλά καλό θα είναι τα group να θυμούνται ότι έχουνε και άλλους αξιόλογους δίσκους.

Με αυτή την πολύ καλή συναυλία λοιπόν τελείωσε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα με την ψυχή μου χορτασμένη από καλή μουσική. Δυστυχως οι συναυλίες αποτελούν την μόνη πραγματικά καλή διέξοδο για ψυχαγωγία σε μία χώρα όπου η σκληρή καθημερινότητα πνίγει τη διαφορετικότητα κάποιων από μας. Περαστικά για άλλη μια φορά στη μάζα.

Θοδωρής Angus