CALEXICO - Σεμέλη Ταγαρά, Athens 10/4/2003 Ark No 6 - ΑΘΗΝΑ 15/4/2003

Δεν το περίμενα αυτό. Να δω δηλαδή τους Calexico σε ένα τόσο μεγάλο χώρο με τόσο πολύ κόσμο! Βέβαια, τους είχα δει και πριν δυο χρόνια στο Θέατρο Γης, αλλά εκεί είναι διαφορετικά. Είναι θέατρο, είχε σαφώς λιγότερο κόσμο, ήταν διαφορετικό συναίσθημα. Την Πέμπτη 10 Απριλίου, όμως, στο Ark No 6 έπαθα σοκ, μόλις μπήκα μέσα. Ένας τεράστιος χώρος, σχεδόν γεμάτος (περίπου 2500-3000 άτομα), σαν να γινόταν κάποιο μεγάλο φεστιβάλ. Τέτοια επιτυχία οι Calexico στην Αθήνα.

Πάντως, έπαθα και ένα άλλο σοκ μόλις μπήκα μέσα. Ένιωσα σαν να συναντούσα έλληνα στη Νέα Υόρκη! Στη σκηνή μόλις είχαν ανεβεί η Σεμέλη Ταγαρά, ο Πάνος Παπάζογλου, ο Γιώργος Κωστόπουλος και ο Τάσος Οικονόμου, το συγκρότημα δηλαδή της Σεμέλης από τη Θεσσαλονίκη. Ήμουνα και μόνος, οπότε η χαρά μου ήταν διπλή. Τα παιδιά έπαιξαν περίπου 45 λεπτά τα κομμάτια της Σεμέλης και μια διασκευή, άφησαν καλές εντυπώσεις και κέρδισαν το χειροκρότημα. Έπαιξαν πολύ δεμένα, ξεπέρασαν γρήγορα το αρχικό άγχος, αλλά φυσικά υπήρχαν και κάποιοι που ανυπομονούσαν να φύγει γρήγορα η Σεμέλη και η παρέα της από τη σκηνή. Μοναδικό αρνητικό στοιχείο κάποιες αργόσυρτες επιλογές των παιδιών, που σαφώς δεν ταίριαζαν στο όλο κλίμα και το ότι η κιθάρα του Πάνου θάφτηκε από τον ηχολήπτη!

Οι Calexico έπαιξαν περίπου για μιάμισι ώρα και κατάφεραν, ειδικά προς το τέλος, να ξεσηκώσουν το κοινό. Έπαιξαν αρκετά κομμάτια από το Feast Of Wire, τη νέα τους δουλειά, και αρκετά από τις παλιότερες. Στη σκηνή ήταν μαζί με τον John Convertino και τον Joey Burns άλλοι τέσσερις μουσικοί, που ήταν μαζί τους και πριν δύο χρόνια στις συναυλίες τους στην Ελλάδα. Βέβαια, αυτό δεν ήταν και το μόνο ίδιο στοιχείο, μιας που ειδικά προς το τέλος της συναυλίας, ακούστηκαν τα ίδια περίπου κομμάτια, όπως και τότε, εκτός από τις διασκευές-έκπληξη σε Beatles και Love! Το μόνο που διέφερε, ήταν ότι οι Calexico ήταν το βράδυ της Πέμπτης, ειδικά στη αρχή, λίγο ασύνδετοι, ίσως και λίγο τρακαρισμένοι, λόγω της πολύ μεγάλης προσέλευσης. Σιγά σιγά, όμως, ξαναβρήκαν τη δύναμή τους και ευχαρίστησαν το κοινό, το οποίο χόρεψε και τραγούδησε για αρκετή ώρα με το σετ τους.

Βέβαια, εμείς οι γκρινιάρηδες, βρήκαμε και πάλι κάτι για να διαμαρτυρηθούμε. Το γεγονός, δηλαδή, ότι στα live τους οι Calexico επιλέγουν να παρουσιάζουν κυρίως τα πιο μεξικάνικα κομμάτια τους, τους mariachi ήχους τους και τις πιο pop συνθέσεις τους, τους έχει κάνει να είναι σαν ένα μεξικάνικο folk συγκρότημα. Όμως, αν ακούσει κανείς τα cd θα συναντήσει και τον πειραματισμό και τις jazz διαδρομές του συγκροτήματος και κάποια ηλεκτρονικά περάσματα. Τέτοια πράγματα, όμως, δεν ακούγονται ποτέ στις συναυλίες τους και αυτό με λυπεί ιδιαίτερα. Πάντως, πρέπει να αναγνωρίσω ότι, αν την Πέμπτη είχαν παίξει κάτι τέτοιο, πολύς θα ήταν ο κόσμος που θα απογοητευόταν και ίσως να μην ταίριαζε στο όλο κλίμα που είχε δημιουργηθεί στο Ark No 6. Οπότε καλώς έπραξαν.

Όταν είχα αγοράσει για πρώτη φορά Calexico πριν πέντε χρόνια περίπου, ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που θα γινόταν τέτοιος χαμός γι αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και άλλες ευκαιρίες να τους δούμε στο μέλλον στη χώρα μας. Εύχομαι σε κάποια από αυτές να αλλάξουν και λίγο το στυλ του σετ τους.

Κώστας Παπασπυρόπουλος