STEVE WYNN & NOMADS 12/04/2003 GAGARIN 205, Αθήνα 17/4/2003

Ένα μίνι φεστιβάλ έλαβε χώρα στο Gagarin 205 το Σάββατο 12 Απριλίου. Μιας που μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί μια συναυλία στην οποία συμμετείχαν 3 συγκροτήματα και ο καθαρός χρόνος live μουσικής ήταν περίπου 4 ώρες! Υπεύθυνοι για τη μαγική βραδιά που ζήσαμε ήταν οι Steve Wynn & Miracle 3, οι Nomads και ένα πολύ καλό συγκρότημα από την Αθήνα, του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν το συγκράτησα (αν θέλει κάποιος ας με ενημερώσει).

Τα γεγονότα από την αρχή: κατά τις 10 εμφανίστηκαν οι τέσσερις έλληνες μουσικοί και έπαιξαν για 35 περίπου λεπτά όμορφες garage και rock’n’roll δικές τους συνθέσεις, αν και αυτό δεν διακρινόταν ιδιαίτερα έντονα, μιας που σχεδόν όλα θύμιζαν κάτι. Λογικό αυτό και καθόλου αθέμιτο. Ούτως ή άλλως τα παιδιά έπαιξαν καλά, ζέσταναν το κοινό και χειροκροτήθηκαν θερμά. Ωραία και η διάταξη του γκρουπ με τον τραγουδιστή και πληκτρά του συγκροτήματος να βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής.

Είκοσι λεπτά αναμονή και στη σκηνή ανέβηκαν οι γερόλυκοι Nomads. Για μια ακόμα φορά στη χώρα το συγκρότημα από τη Σουηδία, που όπως αποδείχτηκε είχε πάρα πολλούς φανς στο Gagarin 205. Για μια ώρα σφυροκόπησαν το συναυλιακό χώρο με τις μουσικές τους και σαφώς φαίνεται αμέσως το έμπειρο και δεμένο συγκρότημα. Τα τέσσερα μέλη των Nomads έπαιξαν σπινταριστά και δυνατά τα κομμάτια τους και άφησαν σχεδόν σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις. Βέβαια, δεν πραγματοποίησαν όλες τις επιθυμίες του κόσμου (δεν έπαιξαν, για παράδειγμα, το I Am Not Like Everybody Else των Kinks), αλλά η επιλογή τους από παλιότερα και νεότερα τραγούδια ήταν αρκετή για να κάνει τους φίλους τους να χοροπηδάνε μπροστά στη σκηνή. Έκαναν και ένα encore, παίζοντας και αφιερώνοντας στον Steve Wynn το Smooth του αμερικανού καλλιτέχνη.

Πάλι καλά, δηλαδή, που ακούσαμε κάτι από το Melting In The Dark, γιατί ο Steve δεν είχε τέτοιες διαθέσεις. Όπως είχε διαφανεί και από τα secret gigs που έδωσε πριν δύο μήνες στη χώρα μας, έχει επιλέξει να συμπεριλάβει πολλά κομμάτια από την καριέρα του με τους Dream Syndicate στο σετ του. Αυτό το στοιχείο και πολλά ακόμα, έκαναν νομίζω την εμφάνισή του αυτή να είναι η καλύτερη από όσες τον έχω παρακολουθήσει!

Το Gagarin 205, αυτός ο πολύ όμορφος νέος συναυλιακός χώρος της Αθήνας (ο οποίος άρεσε και στον Steve πολύ), είχε σχεδόν γεμίσει και πάνω και κάτω, όταν είκοσι λεπτά μετά τους Nomads, ο Steve Wynn ανέβηκε στη σκηνή. Το γεγονός αυτό ήταν εκπληκτικό για μένα, μιας που πρώτη φορά θα έβλεπα τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη να παίζει μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο, και με έκανε να σκεφτώ και πάλι τις διαφορές στο κοινό της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Και μάλλον αυτές οι διαφορές δεν έφεραν τον Steve και στη Θεσσαλονίκη τελικά την Κυριακή.

Ο Steve Wynn ανέβηκε μαζί με τον Jason Victor και τον Dave De Castro και ξεκίνησαν με When You Smile και The Side I’ll Never Show, οπότε καταλαβαίνετε τι εκτυλίχθηκε στο club! Αμέσως μετά μας εξήγησε ότι η Linda Pitmon είχε ένα ατύχημα στο χέρι της την προηγούμενη βδομάδα, οπότε δεν θα έπαιζε drums το Σάββατο. Όμως, θα ανέβαινε για λίγο αργότερα να παίξει μαζί τους. Το γεγονός αυτό, ενώ θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφικό για τη συναυλία, ήταν τελικά αναζωογονητικό γι αυτήν! Γιατί οι τρεις εξαίρετοι μουσικοί έπαιξαν τα κομμάτια τόσο όμορφα και διαφορετικά, που δεν το περίμενα. Ο Wynn ήταν συνεχώς με την ακουστική του κιθάρα και ο Jason Victor ανέλαβε όλο το παιχνίδι του ηλεκτρισμού.

Ο Steve Wynn & Miracle… 2 κινήθηκαν ανάμεσα σε παλιά και παλιότερα κομμάτια, ενώ από το Static Transmission ακούστηκαν ελάχιστα τραγούδια, με μια ωραία εκτέλεση του Amphetamine να κλείνει το σετ. Νωρίτερα είχε ανεβεί και η Linda Pitmon, η οποία έπαιξε drums σε δυο κομμάτια με το αριστερό χέρι (ο Steve μας είπε να κάνουμε όσα αστεία ξέρουμε για τους Def Leppard!)ενώ συνέχισε να είναι επάνω στη σκηνή τραγουδώντας και παίζοντας κάποια κρουστά όργανα. Αμέσως μετά άρχισαν τα καλύτερα. Το πρώτο encore έκλεισε με μια εκπληκτική εκτέλεση του Days Of Wine And Roses (οπότε και έλαβε χώρα και ανταλλαγή κιθάρων μεταξύ Jason και Steve), όπου έγινε ένας απίστευτος χαμός, με πολύ κόσμο να χορεύει μπροστά και να τραγουδάει και το δεύτερο με το John Coltrane Stereo Blues, που μας ξετρέλανε όλους! Φυσικά υπήρξε και τρίτο παρόλο που είχαν ανάψει τα φώτα με ένα Steve εξουθενωμένο πια να μας καληνυχτεί τραγουδώντας μόνος με την κιθάρα του.

Ήταν συγκινητική η εμφάνιση των τεσσάρων. Δυόμισι ώρες επάνω στη σκηνή γεμάτες ένταση, ηλεκτρισμό, συναίσθημα, αναμνήσεις. Άκουσα πολλούς να λένε ότι ήταν η καλύτερη συναυλία που έβλεπαν και άλλους να λένε πόσο ευτυχισμένοι αισθάνονταν! Και ένιωσα μεγάλη έκπληξη βλέποντας κοντά μου δυο νεαρά κορίτσια να ξέρουν όλους τους στίχους παλιών και νέων τραγουδιών του Steve. Όλα ήταν τέλεια. Τα συγκροτήματα, η διοργάνωση, ο κόσμος, ο χώρος. Από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει.

Μοναδική παραφωνία, το… ντους που έκαναν ο Steve και ο Jason με μια μπύρα ενός θαμώνα, ο οποίος ζητούσε επίμονα από τον Steve να πει κάτι για τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο Wynn δεν το έκανε με αποτέλεσμα να βραχεί από την μπύρα που τους έριξε ο τύπος και να διαπιστώσει πόσο μεγάλο είναι το μεσαίο δάχτυλο αυτού του παιδιού! Σταμάτησε για λίγο η συναυλία και μετά από λίγο απομακρύνθηκε ο νεαρός. Ο Steve έχει δείξει πολλές φορές ότι δεν θέλει να μιλάει για τέτοια θέματα. Ακόμα και στην συνέντευξη που είχε δώσει εδώ στο Atraktos.net μου είπε ότι θέλει να μιλάει μόνο για μουσική. Πάντως μας είχε δηλώσει την αντίθεσή του στον πόλεμο. Το όλο γεγονός τελικά είχε μικρό αντίκτυπο στη διάθεσή μας αλλά και σε αυτή του συγκροτήματος.

Μετά από πέντε ώρες συναυλίας, εξουθενωμένοι όλοι, περίμενα να μιλήσω λίγο στον Steve. Του εξεδήλωσα την απογοήτευσή μου που δεν θα ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη και του είπα πως αυτό γίνεται για δεύτερη φορά. Δήλωσε και αυτός στενοχωρημένος και τόνισε ότι την πρώτη φορά ήταν για weather reasons, ενώ τώρα για promotional reasons! Εύχομαι την επόμενη φορά να πάνε τα πράγματα καλύτερα.

Κώστας Παπασπυρόπουλος