SPIRITUAL BEGGARS - WHAT’S THE BUZZ 12/4/2003 ΡΟΔΟΝ, Αθήνα 2/5/2003

Τη φορά ετούτη τα πράγματα από πλευράς προσέλευσης κοινού στο Ρόδον ήτανε μια χαρά καθώς το club γέμισε άνετα. Όντως ο ερχομός για δεύτερη φορά των Σουηδών heavy rockers Spiritual Beggars στην Ελλάδα μετά από 2.5 χρόνια παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον καθώς η μπάντα είχε κυκλοφορήσει έναν πολύ καλό δίσκο αφενός και αφετέρου υπήρχε η περιέργεια όλων μας να δούμε αν τα 2 μέλη που αντικατέστησαν τον αποχωρήσαντα μπασίστα / τραγουδιστή Spice “δένουν” με την υπόλοιπη μπάντα.

Γύρω στις 20:20 ανέβηκαν στη σκηνή οι Έλληνες rockers What’s The Buzz οι οποίοι έχουνε στις τάξεις τους τον γνωστό φωτογράφο από τα περιοδικά Metal Hammer και Ποπ και Ροκ Χρήστο Κισαντζεκιάν και την επίσης γνωστή από τη συνεργασία της με διάφορα μουσικά έντυπα αλλά και περιοδικά αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας Jane Sabanikou. Εδώ να πούμε ότι όλα τα λεφτά στη σκηνική παρουσία του group είναι η Jane η οποία δεν σταμάτησε στιγμή να χτυπιέται και να προσπαθεί να ξεσηκώσει το κοινό. Σαν τραγουδίστρια εξάλλου είναι πολύ καλή αφού έχει άριστη προφορά της Αγγλικής γλώσσας. Έπαιξαν 6 κομμάτια μεταξύ των οποίων το hit τους “Letting it loose” με το οποίο και ανοίξανε καθώς και μία διασκευή των The Four Horseman το “Rocking is my Business and Βusiness is good” ένα κομμάτι που πολύ θα θέλαμε να είναι δικό μας αλλά δεν είναι όπως είπε χαρακτηριστικά η Jane.

O ήχος στα φωνητικά ειδικά δεν ήτανε πολύ καλός ωστόσο το συγκρότημα έκανε πολύ καλή εμφάνιση και χειροκροτήθηκε κατά την κάθοδό του από τη σκηνή μισή ώρα μετά. Εδώ να διατυπώσω και μία ένσταση που έχω. Το εισιτήριο έγραφε ότι η συναυλία ξεκινάει στις 21:00.Το support group δεν είναι λίγο αδικία ρε παιδιά να ξεκινάει στις 20:20; Δεν ήτανε λίγοι αυτοί οι οποίοι έχασαν την εμφάνιση των Buzz.Τόσο δύσκολο είναι δηλαδή στο εισιτήριο να αναγράφεται ως ώρα έναρξης της συναυλίας η ώρα που θα ανέβει στη σκηνή το support group; Αλλιώς νομίζω ότι χάνεται η έννοια του support group έτσι δεν είναι; Aν είναι το support group να μην το βλέπει όλος ο κόσμος τότε καλύτερα να μην υπάρχει.

Τα προσπερνάμε λοιπόν όλα αυτά και πάμε στο κυρίως μέρος. Οι Spiritual Beggars βγήκανε γύρω στις 21:15 εν μέσω ένθερμων επιδοκιμασιών. Ξεκινήσανε με το Beneath the skin από το νέο album τους το πολύ καλό On Fire. Παίξανε πολλά κομμάτια από το νέο τους album θέλοντας μεν να το προωθήσουν όσο καλύτερα μπορούν αλλά και να δείξουν πόσο δυνατό είναι το καινούριο line up και live. Από το καινούριο τους album ακούστηκαν ακόμα τα Fools Cold, Young Man old soul, Street fighting saviours, στο οποίο γίνεται πανικός, Killing Time, Look Back. O καινούριος τραγουδιστής JB κέρδισε τη συμπάθεια του κοινού αφού σε όλα τη διάρκεια της συναυλίας κράτησε μία στάση χαμηλών τόνων χωρίς υπερβολικές κινήσεις, ποζεριές κτλ ερμήνευσε τα κομμάτια πολύ καλά ενώ μου έκανε εντύπωση το image του (μούσι α-λά Zakk Wylde, wristband). O νέος μπασίστας Roger Nilsson δεν είναι και κανένας φοβερός παίχτης απλά είναι αρκετά καλός. Σίγουρα ο Spice ήτανε ένας πολύ ιδιαίτερος μουσικός και έγραφε ιδιαίτερους στίχους αλλά τουλάχιστον στο live οι 2 καινούριοι φάνηκαν πολύ δεμένοι με την υπόλοιπη μπάντα και κάλυψαν πολύ καλά το “κενό” που δημιουργήθηκε με την αποχώρησή του.

Όλα τα λεφτά όμως σε αυτή τη μπάντα είναι οι 2 κύριοι σε πλήκτρα και κιθάρα αντίστοιχα. Ο πληκτράς Per Wiberg δεν σταμάτησε στιγμή να χτυπιέται ενώ έπαιζε τα πλήκτρα και εντυπωσίασε. Όσο για τον κύριο στην κιθάρα ονόματι Mike Amott όταν έφτανε η στιγμή να κάνει τα solos του πραγματικά ξεσάλωνε και το κοινό παραληρούσε. Σίγουρα οι Beggars δεν είναι και το πιο πρωτότυπο συγκρότημα του κόσμου αφού οι επιρροές από τεράστια group των 70s και ειδικά από UFO είναι κραυγαλέες αλλά ποιος νοιάζεται. Το θέμα σε αυτή τη συναυλία ήταν το fun ,το headbanging όπως πρέπει δηλαδή να είναι μία αμιγώς metal και σκληρή συναυλία. Από προηγούμενα album οι Beggars έπαιξαν τα Angel of betrayal (ύμνος), Monster Astronauts (επίσης ύμνος), Sedated, Wonderful World ,και 1-2 κομμάτια ακόμη. Στο encore ένα σύντομο solo του Wiberg προλόγισε τα Black Feathers και το Euphoria με το οποίο τελικά και έκλεισε η συναυλία.

Μικρό set, πολύ μικρό για να ικανοποιήσει τον διψασμένο κόσμο. Μόλις 1.20 λεπτά. Αναρωτιέμαι ειλικρινά γιατί σχεδόν όλα τα Σκανδιναβικά group που έχουν έρθει στην Ελλάδα παίζουνε λίγο σε σχέση με την τιμή του εισιτηρίου που πληρώνει ο Έλληνας οπαδός. Eνώ βλέπουν ότι το Ελληνικό κοινό είναι διψασμένο και τρελαμένο με το εκάστοτε συγκρότημα και το αποθεώνει, παίζουν σχεδόν ό,τι παίζουν και στις άλλες χώρες και εγκαταλείπουν τη σκηνή άρον-άρον. Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να παίξουν 2-3 κομμάτια ακόμα να φτάσει το set τους στις 2 ώρες και να μείνουνε όλοι ικανοποιημένοι; Τέλος πάντων να ευχηθώ να ξαναδούμε σύντομα τους Beggars γιατί παρά τα παράπονά μου ήτανε πολύ καλοί.

Θοδωρής Angus