 |
|
|
|
US
|
Πίσω από τον τίτλο Mull Historicall Society είναι αποκλειστικά ο νεαρός βρετανός Collin MacIntyre. Συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής (κάτι σαν σαμπουάν 3 σε 1) πρόσφατα, μετά το ντεμπούτο του album Loss προχώρησε στη δεύτερη δισκογραφική του προσπάθεια με τίτλο Us. Μπορεί, όπως δήλωσε και ο ίδιος και το Loss να είχε προσωπικά στοιχεία και σκέψεις, αλλά το Us ήταν μια προσπάθεια να ανακαλύψει καλύτερα τον εαυτό του και να βγάλει κατά κάποιο τρόπο τα εσώψυχα του! Τώρα λογικά μπορείτε να πείτε αφού το παλικάρι έχει τέτοιες αναζητήσεις γιατί δεν πάει σε ένα ψυχολόγο και βγάζει δίσκο; Επειδή αδυνατώ να απαντήσω ας δούμε τι ανακαλύπτουμε εμείς από αυτό το δίσκο!
Το Us περιλαμβάνει 14 κομμάτια και επιπλέον άλλα 4, αν βάλετε το δισκάκι στο computer. Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για μεγάλη έμπνευση! Στο σύνολο μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως pop με χαρούμενο ρυθμό και ευχάριστη (σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια) ακρόαση. Οι μελωδίες και οι στίχοι δεν πρωτοτυπούν σε καμία περίπτωση και κατά κάποιο τρόπο, όλα σου φαίνονται κάπως γνώριμα. Το μοτίβο του ερωτευμένου νέου, που τραγουδάει για την αγάπη του, λες και κανένας άλλος σ’ αυτό τον κόσμο δεν έχει αγαπήσει, σίγουρα θα σας είναι γνωστό! Κάτι αντίστοιχο έχουμε και σ’ αυτό το δίσκο! Η ερμηνεία του Collin MacIntyre είναι πολύ συμπαθητική όμως και κάπως ζυγιάζει τα πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις, πως τα κομμάτια δεν μπορείς να τα ακούσεις, απλά, μπορείς εύκολα να διακρίνεις κάποια καλά τραγούδια και κάποια όχι και τόσο καλά. Αυτά που ξεχωρίζουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση είναι το κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, το The Final Arrears, το Oh Mother, καθώς και το Minister For Genetics & Insurance M.P. Ίσως η καλύτερη στιγμή αυτού του δίσκου είναι το Don’t Take Your Love Away From Me, μια πολύ τρυφερή μπαλάντα, που σε συνδυασμό με τη χροιά της φωνής του Collin MacIntyre δίνει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Δεν νομίζω ότι αξίζει και τόσο η ακρόαση αυτού του δίσκου καθώς τα κομμάτια που είναι πραγματικά καλά είναι πολύ λίγα. Σίγουρα θα ήταν πολύ ευχάριστο το άκουσμά τους σε μια συλλογή, αλλά τίποτα παραπάνω. Ακούμε τόσα πολλά τον τελευταίο καιρό και (επιτέλους) έχουμε αρχίσει να γινόμαστε πιο επιλεκτικοί. Δυστυχώς όμως, λίγοι -ή τουλάχιστο, όχι τόσοι όσοι θα θέλαμε- είναι οι καλλιτέχνες που προχωράνε λίγο παραπάνω τη μουσική τους, διακινδυνεύοντας έστω να έχουν κάποιο μειωμένο συγκριτικά, αριθμό πωλήσεων. Στην περίπτωση του Us δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Αντίθετα, αντί για κάτι, έστω και ελάχιστα πιο πρωτότυπο, ανακυκλώνονται παλιές συνηθισμένες βρετανικές συνταγές. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε στο μέλλον αν θα βρει το προσωπικό του στυλ ο νεαρός MacIntyre. Γιατί από ό,τι φαίνεται, παρά το ψάξιμο που έκανε, για το δίσκο Us δεν το ανακάλυψε ακόμα! Ψάξε, ψάξε (δεν;) θα το βρεις!
Μαρία Τσιγγινάρη |
Foreign Office
