Παρόλο που η ώρα ήταν ήδη 8 και τα παράθυρα φόρα στο σπίτι, ούτε ίχνος αύρας δεν έλεγε να μπει για να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Η ζέστη ομολογουμένως με είχε λυγίσει και αν δεν έφευγα γρήγορα, με έβλεπα έτοιμη να βουτήξω στην μπανιέρα. Ευτυχώς η ώρα για τη συναυλία των Cousteau πλησίαζε οπότε άρχισα με γρήγορες κινήσεις να ετοιμάζομαι. Μετά από μισή ώρα ήμουν ήδη στο μετρό και περίμενα το τρένο για το Gagarin 205.

Με το που έφτασα εκεί, τίποτα δεν προμηνούσε ότι σε λίγα λεπτά θα ξεκινούσε συναυλία. Όντως το 9 ήταν πολύ νωρίς για live και δη για live καλοκαιριού, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι μόνο τόσος ελάχιστος κόσμος, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, θα κατάφερνε να είναι συνεπής. Μέχρι και τις 10 η ώρα, στο Gagarin ήμασταν ελάχιστοι. Κατά τις 10:30 και ενώ κάποιος κόσμος είχε ακόμα προστεθεί, ανέβηκαν στη σκηνή οι Mindwaltz.

Μία ελληνική μπάντα με ήχο αρκετά πρωτότυπο μπορώ να πω, συγκρινόμενο με τους ήδη, στην ελληνική σκηνή τουλάχιστον, υπάρχοντες. Χωρίς να ονοματίζουν τα τραγούδια τους και με μία όχι ιδιαίτερα καλή ακουστική, δεν μπορούσα να ξεκαθαρίσω έστω και την παραμικρή αγγλική λέξη που αναφερόταν, πράγμα που ήταν ιδιαίτερα απογοητευτικό καθώς ήθελα να βγάλω ορισμένα συμπεράσματα και για τους στίχους. Παρόλα αυτά, ευτυχώς το πιο ωραίο κομμάτι τους ήταν το ορχηστρικό που έπαιξαν στο τέλος, με αποτέλεσμα να μη δυσκολευτώ να εκφράσω ανενδοίαστα τον ενθουσιασμό μου. Από τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος μου άρεσε περισσότερο ο μπασίστας, μια και, παρόλο που πάντα δείχνω μία προτίμηση σε αυτήν την κάστα μουσικών, θεωρώ ότι αυτό που έπαιζε, έβγαινε πραγματικά από μέσα του.

Μετά από μία γεμάτη ώρα μουσικής και από ένα εικοσάλεπτο περίπου διάλειμμα, βγήκαν στη σκηνή οι Cousteau. Στα πρώτα τραγούδια έπαιξαν πολύ καλά, με πραγματική ψυχή, η οποία σιγά σιγά καταρρακωνόταν από ένα ανελέητο σούσουρο που είχε πνίξει την αίθουσα. Ήταν δε τόσο εμφανές που είχε καταντήσει σε κάποια φάση, να παίζουν οι Cousteau για μία χούφτα ανθρώπους μόνο! Από τη στιγμή εκείνη και μετά, το παίξιμο των τραγουδιών άρχισε να αποτελεί πλέον μία τυπική διαδικασία. Ο τραγουδιστής είχε φανερά εκνευριστεί, το κοινό άρχισε σιγά σιγά να φεύγει και τα τραγούδια χάνονταν μέσα σε μία κρύα ατμόσφαιρα. Μετά από μία ώρα όλη κι όλη, η συναυλία έληξε άδοξα. Παρόλη βέβαια την εξωσυναυλιακή ένταση, οι Cousteau έπαιξαν αρκετά καλά με ένα ρεπερτόριο που περιελάμβανε αποκλειστικά slow τραγούδια, ειπωμένα από μία μαγευτική (κατά τη γνώμη μου) φωνή. Μακάρι να μπορούσα να τους δω όπως πραγματικά έπρεπε.

Δέσποινα Καβουσανάκη

Εξωτερικός Συνεργάτης