WE LOVE LIFE PULP Universal 26/11/2001

Αισιόδοξα επιστρέφουν φέτος οι Pulp. Δηλώνουν ότι αγαπούν τη ζωή και αυτό, αν μη τι άλλο, δίνει μια πρώτη εντύπωση για το πως αισθάνονται αυτόν τον καιρό ο Jarvis Cocker και η παρέα του. Οι βρετανοί φίλοι μας έκαναν περίπου τρία χρόνια να κυκλοφορήσουν νέα δουλειά και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να ληφθεί. Θα μπορούσαν να εξαργυρώσουν καλύτερα και πιο αποδοτικά γι αυτούς την παγκόσμια φήμη που γνώριζαν πριν, αλλά και μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ τους This Is Hardcore το 1998.

Αντιθέτως, οι Pulp δείχνουν χαρακτήρα και αποδεικνύουν ότι μελέτησαν καλά την επόμενη κίνησή τους. Έψαξαν για το τι έπρεπε να κάνουν, πού θα έπρεπε να κινηθούνε, με ποιον άνθρωπο θα μπορούσαν να συνεργαστούνε. Η αναζήτησή τους τους έβγαλε στον άρχοντα της κονσόλας, τον Scott Walker. Απρόσμενη και συνάμα ενδιαφέρουσα συνεργασία. Αποτέλεσμα τούτης εδώ της συνάντησης, μια δουλειά που διαφοροποιεί αρκετά το συγκρότημα από τις παλιότερες κυκλοφορίες του.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα τους Pulp να ακολουθήσουν περισσότερο τα σημεία των καιρών. Περίμενα μια παραγωγή πιο ηλεκτρονική και ακόμα πιο pop. Πίστευα πως θα διάλεγαν μια οδό πιο εμπορική, μετά από όλες αυτές τις επιλογές τους τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Είχα την εντύπωση πως ο Jarvis Cocker θα προσπαθούσε να αναδείξει ακόμα περισσότερο την προσωπικότητά του. Κι όμως, διαψεύστηκα. Οι Pulp αφήνονται στα χέρια του παραγωγού τους, ο οποίος διατηρεί μόνο λίγες από τις γραμμές στις οποίες κινούνταν οι βρετανοί παλιότερα. Αυτός, φτιάχνει μια παραγωγή περισσότερο ροκ, με ήχους που θυμίζουν έντονα δεκαετία του 80 και τις πρώτες μέρες των REM! Και οι Pulp δεν αντιτίθενται σε ένα τέτοιο πισωγύρισμα. Πραγματοποιούν αυτό το βήμα με πολύ επιτυχημένο τρόπο. Οι συνθέσεις είναι απλές, μερικές φορές μελαγχολικές και έντονα έντεχνες. Δεν υπάρχουν οι ?ενοχλητικές? τσιρίδες του Cocker και τα τραγούδια μας μεταφέρουν σε νοσταλγικές παλιότερες εποχές. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, το εξαιρετικό Wickerman, ένα 8λεπτο κομμάτι με πολύ όμορφη μελωδία, μελαγχολική διάθεση και ωραία ατμόσφαιρα.

Με τη νέα τους δουλειά οι Pulp δείχνουν ξανά ένα μεγάλο μέρος από το πρόσωπο που μας είχαν παρουσιάσει στην αρχή της καριέρας τους, προτού τους πάρει ο κατήφορος της δόξας και της φήμης. Επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους στη δισκογραφία και, χωρίς πολλές φανφάρες -σε αντίθεση με τα τελευταία τους άλμπουμ-, κυκλοφορούν μια δουλειά που σίγουρα θα ξαφνιάσει τους πρόσφατους φίλους του συγκροτήματος, αλλά θα ικανοποιήσει αυτούς που πίστεψαν στον Jarvis Cocker και την παρέα του στην αρχή της δεκαετίας του 90, όταν άρχισαν να βγαίνουν από την αφάνεια.

Κώστας Παπασπυρόπουλος