STRATOVARIUS 4/5/2003 ΡΟΔΟΝ 15/5/2003

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς για το αν οι STRATOVARIUS είναι από τα πιο λαοφιλή γκρούπ στην Ελλάδα. Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως την εποχή Episode/Visions γι’αυτούς αλλά ακόμη και σήμερα διαθέτουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό οπαδών που γέμισε για άλλη μια φορά το ΡΟΔΟΝ για χάρη των Φινλανδών.

Η εμφάνιση των Stratovarius ήταν και η τελευταία της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας που είχε ξεκινήσει στις 19 Μαρτίου από το Oulu της Φινλανδίας και έκλεινε με την επίσκεψη τους στην Αθήνα.

Στις 8 και μισή ακριβώς, (με μισή ώρα καθυστέρηση δηλαδή), έσκασε μύτη το γκρούπ στην σκηνή. Ξεκίνησαν  με το “Eagleheart” από την τελευταία του κυκλοφορία “Elements”, και συνέχισαν με το “Find Your Own Voice” από τον ίδιο δίσκο πρίν θυμηθούν το “Visions”, από το οποίο έπαιξαν το hit “Kiss Of Judas”. Ο ήχος στην αρχή είχε κάποια προβλήματα, πράγμα σπάνιο για το ΡΟΔΟΝ,αφού τα τύμπανα του Jorg Michael ήταν πολύ μπροστά μαζί με τα πλήκτρα του Johansson και επισκίαζαν όλα τα άλλα όργανα, πράγμα που ευτυχώς βελτιώθηκε στην συνέχεια. Μετά το “Kiss Of Judas” ήταν η σειρά του “Speed Of Light” με τον Kotipelto να ρωτά το κοινό αν ήθελε να ακούσει ένα πολύ γρήγορο κομμάτι (Δε νομίζω κανείς να απορεί για την καταφατική απάντηση..).

Για τη συνέχεια επιστροφή στο παρόν με το “Soul Of A Vagabond”. Κάπου εκεί ένοιωσα μια ανακούφιση γιατί ακόμη και εκείνοι που με “έκραξαν” για αυτά που είπα για το “Elements” νομίζω πως συναυλιακά μπόρεσαν να διακρίνουν την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα κομμάτια του τότε και του σήμερα. Έχει τύχει σε όλους μας καμιά φορά κρίνοντας ένα άλμπουμ οπαδικά και πιέζοντας τον εαυτό μας να το υπερτιμήσουμε, όμως στο live δεν ισχύουν αυτά αφού οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και μας οδηγούν πολλές φορές σε δυσάρεστα συμπεράσματα σε σχέση με τις εκτιμήσεις μας. Για τη συνέχεια είχαμε “Destiny”, “Fantasia”, “Father Time”, ενώ ακολούθησε ένα μακροσκελές medley που περιλάμβανε μέρη από τα εξής κομμάτια : “Fright Night” (!), “The Hands Of Time”, “Reign Of Terror” (μόνο ένα riff δυστυχώς), “We Are The Future”, “Dreamspace”, “Tears Of Ice” και “We Hold The Key”. Μετά το φοβερό αυτό medley ήρθε ή ώρα της μπαλλάντας με το “Forever” και τον κόσμο να τραγουδά όπως ακριβώς τον ακούμε και στο Live της μπάντας “Visions Of Europe”.

Για συνέχεια είχαμε άλλη μία έκπληξη με την εκτέλεση του “Visions” , ενός τραγουδιού που,όπως είπε και ο Kotipelto, έχουν να το παίξουν πέντε χρόνια. Το τέλος του κανονικού set έφτασε με τον ύμνο “Will The Sun Rise?”

Κάπου εκεί ήταν η ώρα για το πρώτο encore το οποίο άνοιξε με το “Twilight Symphony” ,κάτι που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα καθώς η μπάντα έδειχνε να αδικεί στις επιλογές της το  “Fourth Dimension” και συνεχίστηκε με τα “Paradise” και “Hunting High And Low”. Το γκρουπ αποχαιρέτησε για δεύτερη φορά,πρίν επιστρέψει μέσα σε επιδοκιμασίες για ένα σύντομο δευτερό encore που περιλάμβανε ένα και καλό. “Black Diamond” σε μια σχεδόν δεκάλεπτη εκτέλεση αφού είχε μπόλικη τραμπαρίφα στο τέλος και μετά το καθιερωμένο κόλπακι του Kotipelto με το «ένα δυο τρία τέσσερα» στα Φινλανδικά, οι Stratovarius χαιρέτησαν και αποχώρησαν οριστικά, αυτή την φορά.

Σίγουρα μια πολύ καλή συναυλία στα γνωστά υψηλά στάνταρ που έχουν θέσει οι ίδιοι στο παρελθόν. Για μένα ίσως η τελευταία συναυλία για αυτή τη σεζόν σε κλειστό χώρο… το καλοκαίρι έρχεται και μαζί του και οι Queensryche..

Κώστας Λιανίδης