I WON’T DANCE VARIOUS ARTISTS Eros Music 30/5/2003

Σε ένα μονοπάτι που οδηγεί στο πουθενά και στην πορεία του συναντάς το τίποτα θα περπατήσεις μ΄αυτό το cd .  Με πιλότους τους Merv Pepler και Joie Hinton των Ozric Tentacles στο side project Eat Static που έμελλε να γίνει η νέα τους μπάντα που κατέκτησε τον πλανήτη της deep psychedelic trance. Με συνταξιδιώτες την παρέα της πρώην σταρ του πορνό Traci Lords, (ok ρε Αρβανιτίδη εσύ που τη ξέρεις αυτή?) Juno Reactor, τον γνωστό από τις δουλειές του με τους Max Q, Whirlywind, και Third Eye, Ian "Ollie" Olsen αλλά και παγκόσμια ονόματα των Electronica, Ambient Dub, Trance, Goa Trance, και Techno ήχων θα φτάσεις εκεί ώπου ο νούς αδειάζει και το μόνο που κατακλύζει την ψυχή είναι μουσική.

Ένα άλμπουμ που ευτυχώς δεν έχει να προτείνει κάτι. Δέν θέλει να προβληματίσει, δεν θέλει να δώσει κοινωνικές αιχμές και μοντέρνα αμφισβήτηση. Δεν επιδιώκει την καταξίωση αλλά την κερδίζει με το πρώτο άκουσμα. Ένα cd που το μόνο που δίνει ειναι διασκέδαση και σωματικό ρυθμό, κάτι τόσο σπάνιο σήμερα όπου όλοι προσπαθούν να ορίσουν την διαχρονική ιδεολογία μέσω της μουσικής τους.

Σε μια εποχή που ορισμένες μουσικές παραγωγές πέφτουν σε αυτισμό ή στη λεγόμενη πρώιμη άνοια και καταδιώκονται από μια επιθετικότητα ενάντια στην ίδια τους την ύπαρξη, η Eros Music πρωτοπορεί και παρουσιάζει μια συλλογή κλωτσιά στα τετριμένα. Συλλέγει 10 παγκοσμίως ακυκλοφόρητα ηχητικά διαμάντια , δουλεμένα από ανaγνωρισμένους μάγους του χώρου με ονόματα σα αυτά των παραπάνω και για ακόμη μία φορά δείχνει στο σύμπαν ότι στην Ελλάδα κάτι ξεκινά.

Ακούγοντας αυτό το cd μου έρχονται στο μυαλό εικόνες που μας τάισαν στο παρελθόν με τη «μάνα ρέιβερ» και χαμογελώ. Χαμογελώ γιατί όταν ελληνικές παραγωγές σαν το «I Won’t Dance» κατακλύζουν τα clubs της γης, τα «κανάλια» μας ψάχνουν τους ενόχους που φροντίζουν να φτύσουν τις pop/λαικές αηδίες και να αφυπνήσουν τις ψυχές των εγκλωβισμένων στα «παράθυρα» νέων.

«I Won’t Dance» λοιπόν , ή αλλιώς ο ήχος του πλανήτη στον αιώνα που ξημέρωσε. Ο ήχος που σοκάρει τους δεινόσαυρους του παρελθόντος και εδραιώνει για μια ακόμη φορά  το πάντα επίκαιρο ... χάσμα γενεών.

Μητέρα, στη κουζίνα σου. Πατέρα, στην εφημερίδα σου. Εγώ σήμερα δεν θα χορέψω. Θα ταξιδέψω στο αύριο και θα αναρωτηθώ για ακόμη μια φορά, ποιός διάολος θέλει πάντα τη νέα μουσική, αιρετική ;

Να είμαστε καλοί

Χρήστος Αρβανιτίδης