DEATH ALLEY ZEKE ACES & EIGHT / HITCH-HYKE 20/12/2001

Η βρωμιά όταν γίνεται πουρί καθίσταται σκληρότερη. Ο 5ος δίσκος των ΖΕΚΕ πάει σε πιο σκληροτράχηλα μονοπάτια, σε πιο μοτοκρός πίστες. Maiden και Motorhead τιμητικά ονομάστηκαν οι πίστες, αλλά το συνολικό punk-thrash grand prix έχει ονομαστεί τιμής ένεκεν RAMONES. Για αυτό άλλωστε και οι ΖΕΚΕ συμμετέχουν και στο tribute στους Ramones.

Δεκαέξι κομμάτια στριμωγμένα σε 28,5 λεπτά. Και όμως ουδεμία αίσθηση έλλειψης ή ανεπάρκειας. Οι ΖΕΚΕ τα λένε και τα αμολάνε όλα σε αυτό τον χρόνο, με άνεση ενός πρωταθλητή, που παίρνει τη σημαία τερματισμού από τον εμβρόντητο κριτή στον τερματισμό. Mαζί στην κούρσα τρέχουν κατά φαντασία και οι Sick of it All, οι Voodoo Glow Skulls και δεκάδες άλλα αμερικάνικα πανκ συγκροτήματα, στα οποία παραπέμπει ο ήχος των ΖΕΚΕ.

Τα πρίμα σόλα τα κιθαριστικά, τα heavy riff, τα παράλληλα και λίγο macho φωνητικά (αλά προαναφερθέντα ονόματα και ZZT). Η απάντηση στο καλιφορνέζικο πανκ είναι ο τραχύς ήχος των ΖΕΚΕ, με πολλά hardcore στοιχεία. Η σημειολογία των στίχων και η οπτική εικόνα των 4 μελών του συγκροτήματος συσχετίζεται με πολλά δαιμονικά στοιχεία, αλλά αυτά είτε για πλάκα γίνονται, είτε με σκοπό, είναι έξω από τη μουσική γωνιά από την οποία κοιτούμε τη μουσική των ZEKE.

Ένα, δύο τρία, κτυπάμε τις μπακέτες και εφορμούν κιθάρες, μπάσο και κρουστά. Μια ανάσα, κόντρα οι χορδές, τα σόλα και ένα δύο τρία ξαναπάμε. Το ροκ εν ρολ που σπαρταρά, χωρίς κενό, ούτε χαμένο λεπτό,ούτε καν ανάμεσα στα 16 τραγούδια. Μόνη διαφοροποίηση το πιο heavy ύφος σε 3-4 από αυτά (Arkansas man, evil woman, road ahead κυρίως). Κατά τα άλλα τρτρτττρτρτρρ των κρουστών, σαν τον ήχο πριν ο ακροβάτης στο τσίρκο κάνει το σάλτο μορτάλε και κατόπιν όλοι μαζί παραληρούν. Το θορυβώδες ροκ του ημιώρου σας.

Κυριάκος Σκορδάς