GODSPEED YOU BLACK EMPEROR + HANGEDUP (Athens 2nd day) 4/6/2003 GAGARIN 205 6/6/2003

Πριν έναν χρόνο γίναμε κοινωνοί στη μυσταγωγία της μουσικής των Καναδών GODSPEED YOU BLACK EMPEROR. Αυτή τη φορά πήγαμε ψυλλιασμένοι αλλά πάλι με την ίδια δίψα. Θέλαμε να γευτούμε το ίδιο post χαρμάνι. Δεν φανταζόμουνα όμως ότι θα έβγαινα μετά από 4 ώρες τόσο πλήρης. Μπορεί να είμαι εύκολος στις κρίσεις μου, να ευχαριστιέμαι με τα απλά, αλλά με κάθε αντικειμενικότητα βίωσα μια μοναδική εμπειρία, που όσο και αν είχε τη χροιά ενός dιjΰ vu, θα παραμείνει ως αυτόφωτη παρουσία στο ημερολόγιο που η μνήμη μου καταχωνιάζει τις ξεχωριστές συναυλίες της ζωής μου.

Η βραδιά είχε και την πολύ ευχάριστη έκπληξη της εμφάνισης των HANGEDUP. Το ντουέτο αυτό που την τελευταία στιγμή προστέθηκε στο πρόγραμμα και κατάφερε να κερδίσει το κοινό με μια καταπληκτική εμφάνιση. Περίπου 45 λεπτά βρέθηκαν μπροστά μας απογειώνοντας μια ουσιαστική πρωτοπορία. Η Geneviene στο βιολί και ο Eric στο σύνολο κρουστών εκτόξευσαν ήχους. Αν το post-rock κινείται συχνά στον μινιμαλισμό οι HANGEDUP προτείνουν τον πλουραλισμό του ελαχίστου. Αν σας έχει εντυπωσιάσει το θαύμα του Ιησού με τα 3 ψωμιά και τα λίγα ψάρια, χωρίς να είμαι βλάσφημος σας λέω ότι η επίθεση ενός βιολιού και ενός τυμπανιστή μπορεί να χορτάσει τα χιλιάδες αυτιά που ήταν στο Gagarin. Θόρυβος φοβερός, σε μια επίδειξη punk ήχου, industrial πλοκής σε post μονοπάτια. Το βιολί είναι γνωστό εφόδιο αυτών των σχημάτων, αλλά τα τύμπανα ήταν πραγματικά φτιαγμένα για μεγάλες επιχειρήσεις. Με πολλά πιατίνια, και μικρά τύμπανα, σωλήνες και καμπανούλες, ένα synthie που επίσης το βάραγε και που επάνω του είχε μια προεξοχή (που όπως μου είπε μετά είναι ένα μικρό ιδιόχειρο τύμπανο στη θέση ενός πλήκτρου από το σύνθι φτιαγμένο από δέρμα προβάτου!). Τέσσερα κομμάτια με ένα ιδανικό κλείσιμο με το no more bad future ήταν αρκετά για να γνωρίσουμε από κοντά το υπέροχο αυτό ντουέτο. Οι 2 (νομίζω) δουλειές τους κυκλοφορούν από την constellation rec.

Μετά ήταν η απόλυτη συνέχεια. Αφού ρυθμίστηκαν τα πάντα η 9μελής παρέα των GYBE είπε νοητά το 1-2-3 μάρς (και όχι SARS) και ξεκίνησε. Χωρίς να αντιληφθείς πώς έγινε η μετάβαση από το κούρδισμα στην έναρξη καθήλωσαν το κοινό. Μια επιλογή πιο ρυθμικών, πιο “γνωστών” ως χωνεμένα ακούσματα και ασφαλώς με πολύ θόρυβο σαγήνευσαν και συγκίνησαν. Μεγάλη πίστα δόθηκε στο βιολί που εξελίχθηκε σε πρωταγωνίστρια. Εναλλαγή των 2 που κρατούσαν τη ρυθμική ύφανση της μουσικής, στα 2 σύνολα που υπήρχαν, απόκοσμη σκηνική παρουσία των υπολοίπων, που όμως δεν εμπόδισε στο τέλος να διαφανεί η ευχαρίστηση τους για το ελληνικό κοινό. Εισαγωγές σε δαιδαλώδεις διαδρομές ανύψωσαν υπέροχους συνειρμούς και παρακίνησαν για ζωηρά χειροκροτήματα.

Νέες εικόνες βίντεο συντρόφευαν τη σκέψη μας ή ίσως και να την περιόρισαν (το έχει αυτό το πρόβλημα η εικόνα) με γάτους που κοιτούν, με χιονισμένα καδραρίσματα, με τα στάσιμα ζωντανά στοιχεία μιας πόλης που βοά από κίνηση, με εικόνες από διαδηλωτές, με σκουπίδια ως λεπτομέρεια ενός παρατημένου εδάφους. Τα πανό στον εξώστη του Gagarin κατάθεση άρνησης στην παγκοσμιοποίηση. Αθροίζοντας τα αυτά, μαζί με το συγκλονιστικό παίξιμο με αιχμαλώτισαν σαν κούκλα στα χέρια ενός παιδιού, που τη μια σε σφικταγκαλιάζει και την επόμενη στιγμή σε πετά ή σε στριφογυρίζει. Τα 2 encore φάνηκαν λίγα σε εκατοντάδες χέρια που, ακόμη και μετά την ωμή εισβολή των φώτων της οροφής και των ήχων του Bregovits από τα ηχεία, επίμονα κτυπούσαν τον ισόβιο σύντροφό τους, σαν μια ματαιόπονη προσπάθεια διεύρυνσης μιας βιωματικής συναυλιακής εμπειρίας. Η βόλτα στο φινάλε με τα ντέφια και τα τύμπανα είχε στοιχείο τελετουργίας και δεόντως εκτιμήθηκε. Μικρή παραφωνία οι συνήθεις ανούσιες κουβέντες ολίγων οπίσω στεκόμενων ορθίων-ηλιθίων. Ευτυχώς, αν και γεμάτο, το club επέτρεψε μια σχετική επιλογή σε καλύτερη θέση.

Και παίξανε μόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, μια στιγμή ωδής στην αστική μας οδύνη.

Κυριάκος Σκορδάς