|
|
|
|
SURFACE NOISE
|
Άκρως καλοκαιρινοί και δροσιστικοί παρουσιάζονται οι Noonday Underground, στη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά Surface Noise! Οι Noonday Underground δημιουργήθηκαν το 1997 στο Βερολίνο αρχικά και έπειτα συνέχισαν την πορεία τους στο Λονδίνο. Το βασικό μέλος και η ψυχή του group είναι ο Simon Dine, ο οποίος κάθε φορά που συνθέτει ένα κομμάτι προσπαθεί να βρει τον κατάλληλο άτομο για να το ερμηνεύσει. Έτσι, εκτός από τη βασική ερμηνεύτρια του συγκροτήματος Daisy Martey συμμετέχουν αρκετοί ακόμα ερμηνευτές όπως Luca, Francis Reader, Johnny Best και ο Paul Weller με δύο υπέροχες ερμηνείες στα κομμάτια I’ ll Walk Right On και Thunder Park.
Ήχοι ανάμεικτοι, σύνθετοι που κρύβουν κάπου μέσα τους, τη ρομαντικότητα και τους ρυθμούς των 60’s. Σαν βγαλμένα από κινηματογραφική ταινία τα κομμάτια των Noonday Underground κυμαίνονται σε ρυθμούς indie pop με κάτι λίγο από trip hop ενώ διάσπαρτα funky beats δίνουν έναν διαφορετικό, κάπως πιο καλοκαιρινό τόνο!
Ο δίσκος δίνει την εντύπωση ότι παρουσιάζεται ως μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Το ορχηστρικό που ανοίγει το album και είναι το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, σε προϊδεάζει μέσα σε 2,13 λεπτά που είναι η διάρκεια του, για το τι περίπου θα ακολουθήσει. Κομμάτια ολιγόλεπτα, άλλα πιο ρυθμικά, που ξεσηκώνουν και άλλα με πιο αργές μελωδίες, διαδέχονται το ένα το άλλο μέχρι το τελευταίο κομμάτι αυτού του δίσκου Closing Time, που ακόμα και από τον τίτλο του, καταλαβαίνει κανείς πως είναι ο επίλογος αυτού του δίσκου.
Το Surface Noise είναι σίγουρα ένας δίσκος στον οποίο δεν ψάχνει κανείς να βρει κάποιο hit! Το album αυτό βασίζεται στην διαφορετικότητα και τον πειραματισμό και όχι τόσο σε εύκολες συνταγές επιτυχίας! Όλα τα κομμάτια είναι άξια προσοχής, απλά το Boy Like Timebomb και το Go It Alone σε ξεσηκώνουν με το ρυθμό τους και ίσως για αυτό να υπερέχουν κάπως από τα άλλα. Ο Simon Dine έδωσε για άλλη μια φορά τον καλύτερο του εαυτό με τις καταπληκτικές του συνθέσεις! Περιμένοντας το επόμενό του βήμα για να δούμε τι ακόμα μας επιφυλάσσει, θα ακούμε τα 14 υπέροχα κομμάτια του Surface Noise.
Μαρία Τσιγγινάρη |