WELLFARE PROBLEMS RANDY Hitch Hyke 20/6/2003

Τό ΄χω γράψει και θα το ξαναγράψω. Κάτι έχει ο αέρας εκεί στις χώρες του ήλιου του μεσονυκτίου, και οι μπάντες που γεννιούνται εκεί, σε όποιο χώρο κι αν ανήκουν έχουν ενέργεια που περισσεύει, ξεχειλίζει. Toomuch (στα ελληνικά !!!) βρε αδελφέ.

Έτσι και οι Randy από τη Σουηδία. Από το πρώτο τους «You Can’t Keep a Good Band Down» το 1999 μεχρί και το περί ού ο λόγος «Welfare Problems» που μας χάρισαν το Μάη που μόλις μας άφησε, τα άτομα φαίνεται να είχαν πέσει στη μαρμίτα με την ενέργεια όταν ήταν μικροί. Μιλάμε βέβαια για τον Stefan Granberg που ειρωνικότατα τραγουδά «I guess you wanna see the look on my fac ewhen you smash it» στο 2^ο «A Man in Uniform» της τελευταίας τους δουλειάς. Παρέα με τους Fredrik Granberg στα τύμπανα, Johan Brandstrom στις κιθάρες και τον άρτη αφιχθέν μπασσίστα Johan Gustafsson (που έδωσε τη «δύναμη» -λες και δεν είχαν- στη μπάντα) ξεπερνούν κάθε «αρχή» της γρήγορης και βρώμικης μουσικής και τα «χώνουν» κυριολεκτικά στα μούτρα μας.

12 τραγούδια που εάν τα ακούς στο σπίτι σε προσκαλούν σε ένα εντελώς καινούργιο «sofa diving» αφού ο καναπές μετατρέπεται στο μαγικότερο stage που είναι εύκαιρο αυτή τη στιγμή. Βέβαια ο υπογράφων προτείνει ΠΟΛΛΑ μαξιλάρια από κάτω αφού δύσκολα θα βρείτε μέλη της οικογενείας να σας στηρίξουν !

Ένας δίσκος για εσάς που ζείτε ή επισκέφτεστε την Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες, και ακόμη το σκέφτεστε για το τί στάση πρέπει να κρατήσετε στα παγκόσμια δρώμενα που συμβαίνουν στην πόλη αυτές τις μέρες. Εάν είστε «του καναπέ», και εσείς «δέν θα σώσετε τον κόσμο» προσπεράστε τον. Άλλωστε οι Randy δε φαίνεται να δίνουν δεκάρα για εσάς. Αν όμως νομίζετε ότι έχετε λόγο που «μετράει», βάλτε το «Welfare Problems» στο cd players σας και αναλογιστείτε πού / ποιοί είμαστε και πού πάμε

Η μπάντα από τη μέρα που πρωτομπήκε σε στούντιο έχει άποψη για το τι συμβαίνει γύρω της, παίρνει θέση για ακόμη μια φορά στα διεθνή «αγκάθια» και με ένα μοναδικό τρόπο μας ξεσηκώνει. Παντρεύει τις ρίζες των Beatles, Yardbirds,Cheap Trick και Velvet Underground,με τούς επόμενους Urge Overkill, Green Day, και Gaza Strippers. Απαξιεί τις πεθαμένες δηλώσεις του «τελειωμένου» Johnny Rotten και εννοεί περίτρανα το αυτονόητο. Το ότι το rock n roll δεν έχει ηγέτες. Και δεν τους χρειάζεται άλλωστε.

Να είμαστε καλοί

Χρήστος Αρβανιτίδης