 |
|
|
|
DRINK FROM MY BASTARD GRAIL
|
Τον Οκτώβριο που μας πέρασε σε μουσικό περιοδικό του Χονκ Κονκ είχαν το single of the month. Πολλά άλλα ευρωπαικά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά γράφουν για αυτούς τα καλύτερα λόγια. Κι αυτοί δύο χρόνια μετά τον πρώτο τους δίσκο συνεχίζουν να πειραματίζονται με τουλάχιστον ευχάριστα αποτελέσματα περισσότερο σαρκαστικοί από ποτέ.
Από το Chopper fuck που ανοίγει το άλμπουμ -που πιστέψτε με δεν θέλετε να ξέρετε πώς πήρε το όνομα του- με σχεδόν 12 λεπτά βασανιστικής παραμόρφωσης στη κιθάρα και με λυτρωτικά αιθέρια γυναικεία φωνητικά από τη Karine Chariff των Amp μας προετοιμάζουν για τα 42 λεπτά ποιοτικής μουσικής που θα ακολουθήσουν, άλλοτε καθαρής ακουστικής και άλλοτε ηλεκτρονικά δεδαλώδους. Με τις ανατροπές να διαδέχονται η μία την άλλη, με μονότονους και πολύχρωμους ήχους αποδεικνύουν την διάθεση για πειραματισμούς αλλά και την μουσική και ψυχική ωρίμανση τους.
Εκτός του πρώτου τραγουδιού οι 2 Βy Bukowski συνεχίζουν να παράγουν μουσική χωρίς στίχο αλλά επίσης συνεχίζουν να κάνουν τον ακροατή όχι απλά να μην ψάχνει για φωνητικά αλλά να τα θεωρεί και περιττά. Σε κάποια σημεία του δίσκου ακούς (ή νομίζεις ότι ακούς) κάποιες φωνές που πιθανά να κρίνουν εσένα ακροατή / ακροάτρια. Κάπου αλλού κραυγές χαώδεις δεν σε αφήνουν να καταλάβεις αν μαρτυρούν απόγνωση ή οργασμό. Αυτοι είναι οι σημερινοί 2 By Bukowski .
Η μπάντα ξεφεύγει από τα στενά όρια της electronica και συναντά τις εναλλακτικές σκηνές του τέλους του προηγούμενου αιώνα αλλά και της αυγής του νέου. Κινηματογραφική μουσική και μουσικές αναζήτησης μπλέκουν και παρουσιάζουν ένα άκρως πνευματιστικό μουσικό πέπλο. Οι τίτλοι των τραγουδιών θαρρείς και υπάρχουν όχι για να τα αριθμούν και να τα ξεχωρίζουν αλλά για να τα ντύνουν. Αφού ο κάθε τίτλος είναι και ένα σύννεφο ομίχλης που περιμένεις τον άνεμο από τις νότες να το παρασύρει ώστε να μείνει ξεκάθαρη η μουσική να δώσει τροφή στα όνειρα. Γιατί η μπάντα σ΄αυτήν την τελευταία της παρουσία, αυτό φαίνεται να προτείνει. Το όνειρο.
Να είμαστε καλοί
Χρήστος Αρβανιτίδης |
Local
