QUEENSRYCHE 10/6/2003 ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ, Athens 19/6/2003

Μια μεγάλη συναυλία χρειάζεται που και που 2 προσεγγίσεις. Αυτό αναλαμβάνουν οι Κώστας Λιανίδης και Θοδωρής Angus

Δε νομίζω να χρειάζονται πρόλογοι για το πόσο μεγάλο συγκρότημα είναι οι QUEENSRYCHE. Πιστεύω πως μια αρκετά μεγάλη μερίδα νοημόνων ανθρώπων συμμερίζεται την άποψη μου ότι συγκαταλέγονται στην κατηγορία των κολοσσιαίων γκρουπ στο metal και μια ακόμη μεγαλύτερη πως δίσκοι σαν το Operation : Mindcrime ή το Rage For Order (όχι πως οι υπόλοιποι δεν είναι) έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω στο οικοδόμημα της σκληρής μουσικής.

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα τα πάντα για μένα κινούνταν σε ρυθμούς Queensryche με αποκορύφωμα την ώρα που ξεκίνησα για την Αθήνα τη Δευτέρα, που ήμουν πολύ τυχερός και κατάφερα να τους κάνω τη συνέντευξη και φυσικά την Τρίτη που ξεκίνησα μαζί με τον Θοδωρή Angus για τον αγαπημένο μου (για συναυλίες) Λυκαβηττό.

Κατά την άφιξή μας στον χώρο είχαμε την τύχη να ακούσουμε το soundcheck των Ryche και πάθαμε εγκεφαλικό αφού έπαιξαν το “Take Hold Of The Flame” επιβεβαιώνοντας εν μέρει τις φήμες για setlist που θα ικανοποιούσε τους Έλληνες οπαδούς που είναι “φτιαγμένοι” για παλιό υλικό. Σουλατσάροντας από δω κι από κει στον χώρο μέχρι να ακούσουμε τις προβλέψεις κάθε φίλου και γνωστού η ώρα πέρασε και γύρω στις 9:35 οι εικασίες έλαβαν τέλος και άρχισε το πραγματικό show.

Οι Queensryche ήταν ήδη στη σκηνή με το “Open” από το επερχόμενο άλμπουμ τους με τον τίτλο “Tribe” , για το οποίο περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στην συνέντευξη. Για να είμαι ειλικρινής δεν μου έκανε και καμιά φοβερή εντύπωση το νέο κομμάτι που κινούταν στα πρότυπα του Q2K το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου όμως αυτοί οι προβληματισμοί δεν διήρκεσαν πολύ γιατί η βραδιά συνεχίστηκε με τη μπάντα να θυμάται το αγαπημένο μου “Promised Land” από το οποίο έπαιξαν το “My Global Mind” πριν μας ταξιδέψουν πίσω στο Power παρελθόν τους με το “Ν Μ 156”. Κατόπιν ακολούθησε το ένα και μοναδικό τραγούδι από το “Rage For Order”, “Screaming In Digital” πριν η μπάντα επιστρέψει στο “Promised Land” με τα “I am I” και “Damaged”.Αν και οι Ryche επί σκηνής μου φάνηκαν κάπως στατικοί, οφείλω να ομολογήσω πως ο ήχος ήταν καταπληκτικός με ένα rhythm section να σε χτυπάει στο στομάχι.

Κάπου εκεί ήταν η ώρα για το πρώτο shock της συναυλίας, με τον ύμνο “Empire” και τον κόσμο να δίνει ρεσιτάλ αφού καθαρά φάνηκε να δείχνει μεγαλύτερη ανταπόκριση σε κομμάτια του “Empire” και του “Operation”. Ακολούθησε το “The Needle Lies” όπου επικράτησε πανζουρλισμός : στο “You’ll Never Get Away” που ακούγεται μετά το τέλος του πρώτου κουπλέ, σείστηκε ο τόπος! Δυστυχώς για όσους δεν γουστάρουμε τις 2 (και μάλλον θα γίνουν 3) , τελευταίες δουλειές της μπάντας η συνέχεια δόθηκε με τα “The Right Side Of My Mind” (το μόνο που μου αρέσει), “Hit The Black”, “Breakdown”, και “Sacred Ground”. Μετά από αυτά είχαμε την εισαγωγή του “Jet City Woman” να σχίζει τον ουρανό και κάπου εκεί φάνηκε και η ψιλοκουλαμάρα του session κιθαρίστα που κλήθηκε να παίξει στη θέση του Degarmo, του Mike Stone, ο οποίος το σόλο το σακάτεψε. Εδώ πρέπει να αναφέρω κάτι που παρέλειψα, πως ο Wilton ήταν αυτός που ουσιαστικά έπαιζε για τον Degarmo αφού ο Stone σόλαρε ελάχιστα (ευτυχώς). Η μπάντα παρέμεινε στο “Empire” παίζοντας το hit “Silent Lucidity” και ακολούθησε το καλύτερο μέρος της συναυλίας, η Operation ενότητα..

“I Remember Now” και πραγματικά ελάχιστες φορές έχω νοιώσει τόσο συναισθηματικά φορτισμένος σε συναυλία με αποτέλεσμα στο “Revolution Calling” να έχω χαζέψει. Ακολούθησαν τα “Speak”, “Spreading The Disease”, “The Mission”, και το “Eyes Of A Stranger”, τα οποία αποδόθηκαν άριστα και με τον Tate να αποδεικνύει πως παραμένει τεράστιος τραγουδιστής, με μοναδική μικρή ένσταση το ρεφρέν του “Eyes Of A Stranger”.

Στη συνέχεια το συγκρότημα αποχαιρέτησε προσωρινά για να επιστρέψει με ένα encore στο οποίο ακούστηκαν τα “Save” , “Desert Dance" (από το “Tribe”) και “Best I Can” και ήρθε η ώρα το δεύτερου αποχαιρετισμού που έμελλε να είναι και ο οριστικός.

Μετά την δεύτερη αποχώρηση του γκρουπ τα φώτα παρέμειναν για αρκετή ώρα κλειστά και τα μηχανήματα ανοιχτά, ενώ και οι αποχαιρετισμοί τους δεν ήταν της διάρκειας μιας οριστικής αποχώρησης και έτσι ο κόσμος περίμενε χωρίς να κουνηθεί για το δεύτερο και καλύτερο, προφανώς, encore το οποίο όμως δεν έγινε ποτέ και άρχισε να ακούγεται η απαράδεκτη μουσική που έπαιζε και πριν τη συναυλία. Παρ όλα αυτά ο κόσμος συνέχισε να περιμένει, μη μπορώντας να διανοηθεί πως όλα είχαν τελειώσει. Τελικά με μουρμούρες σιγά σιγά ακόμα και οι πλέον υπομονετικοί πείστηκαν και αποχώρησαν.

Στη συνέχεια εκτυλίχθηκε ένα απίστευτο γαϊτανάκι σεναρίων και παραπληροφόρησης σχετικά με την αποχώρηση του συγκροτήματος και το αν επρόκειτο ή όχι να παίξουν και δεύτερο encore. Ερχόμενος σε επικοινωνία με αρμόδια πρόσωπα διασταύρωσα την εξήγηση, πως λόγω τεχνικού προβλήματος το συγκρότημα αναγκάστηκε να αποχωρήσει ενώ είχε ετοιμάσει ένα δεύτερο come back με τα “Take Hold Of The Flame” και “Queen Of The Reich”.Φήμες αναφέρουν πως ο λόγος της αποχώρησης του γκρουπ ήταν το κλείσιμο της φωνής του Geoff Tate μετά το “Best I Can”. Μ’αυτά και μ’αυτά τελείωσε και αυτή η εμφάνιση που μας άφησε όλους διχασμένους αφού ναι μεν σε σημεία οι Ryche μας συγκλόνισαν όμως κατά κοινή ομολογία το σετ τους θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα κάποιες φορές. Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα βλέπαμε live αυτή την κορυφαία μπάντα ονόματι Queensryche. Ήταν όμως όλα ρόδινα:Για κάποιους ίσως αλλά προσωπικά εμένα η εμφάνισή τους μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.Όπως βλέπετε δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες και σειρά τραγουδιών κτλ αυτές θα τις μάθετε από τον Κώστα απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη γα την εμφάνισή τους.Υπήρχαν στιγμές στη συναυλία που η ψυχή μας είχε βγει από το σώμα μας και έκοβε βόλτες στα ουράνια από αγαλλίαση όταν η μπάντα έπαιζε υλικό από τα 3 θεϊκά της album τα “Operation Mindcrime”,”Empire” και “Promised land”.Ιδιαίτερα η εκτέλεση του Damaged ήτανε εκπληκτική. Στο υλικό λοιπόν από τα 3 αυτά album η μπάντα απέδειξε ότι είναι από τις καλύτερες μπάντες που έχει βγάλει ποτέ το metal. Εκείνο όμως που ξενέρωσε και εκνεύρισε και μένα και αρκετούς άλλους ήτανε η επιλογή των υπολοίπων κομματιών.2 από το άθλιο “Hear in the now Frontier” 4 από το μέτριο “Q2k” και 2 από το επερχόμενο “Tribe”. Σε αυτά τα κομμάτια ελάχιστοι ήταν αυτοί που συμμετείχανε και ο κύριος Tate στον κόσμο του συνέχιζε να παίζει ενώ το κοινό δεν συμμετείχε.Ο Mike Stone δεν κολλάει με την υπόλοιπη μπάντα δεν μπορούσε καλά καλά να παίξει ένα σόλο.Επίσης άστοχη επιλογή να παίξουν 2 ,μετριότατα, τραγούδια από τα “The warning” και “Rage for order” τα “ΝΜ156” και “Screaming in digital”. Δηλαδή τόσο πια δεν μπορεί ο κύριος Tate να πιάσει τις ψηλές κορώνες κομματιών όπως ας πούμε του ύμνου “walk in the shadows”?Δεν νομίζω η φωνή του μια χαρά είναι. Αντ’ αυτού προσπάθησαν ντε και καλά να επιβάλλον το νέο υλικό τους και πρόσφατο στο κοινό το οποίο δεν γούσταρε.

Δεν είμαι κολλημένος, Δεν θα μπορούσα ας πούμε ποτέ να φανταστώ να βγούνε οι Ac/Dc που είναι το αγαπημένο μου group να παίζουν κομμάτια από μέτρια album όπως πχ το “Flick of the switch” και εγώ να τους αποθεώνω Ούτε πήγα στη συναυλία των Ryche για να ακούσω κομμάτια από τα πρώτα album τους μόνο όπως πιθανόν κάνανε άλλοι Απλά εφόσον το ελληνικό κοινό ξέρεις ότι γουστάρει το παλιό σου υλικό κάνε μια εξαίρεση και παίξε κάτι επιπλέον μόνο και μόνο για την Ελλάδα.Πρώτη φορά έρχεσαι γαμώτο!.Κακά τα ψέματα περιμέναμε τους Ryche με μεγάλες προσδοκίες και αυτοί δεν τις δικαίωσαν. Για να μη μιλήσω για το απίστευτο ξενέρωμα που φάγαμε όλοι όταν τους περιμέναμε να βγούνε για 2^ο encore και ποτέ δεν βγήκανε στο οποίο encore ήτανε προγραμματισμένα να ακουστούνε τα “Take hold of the flame” και “Queen of the Ryche”.Δεν με νοιάζει γιατί δεν βγήκανε το θέμα είναι ότι δεν βγήκανε και αυτό μετράει.

Θα το γράψω μία τελευταία φορά.Group που δεν σέβονται και αποποιούνται το παρελθόν τους δεν μπορούν να έχουν αξιόλογο μέλλον..Διαβάζεις συνεντεύξεις των Ryche και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν αρνούνται να δηλώσουν metal. Γιατί κύριοι;Με αυτό όμως δεν σέβεσαι τους metal οπαδούς οι οποίοι τόσα χρόνια σε στηρίζουν και αγοράζουν τους δίσκους σου.Και να τανε μόνο αυτοι…Fates Warning, The Gathering, Paradise Lost….Ο κατάλογος συνεχίζεται μακρύς για group που έχουνε αποποιηθεί τον όρο metal.Δεν νομίζω κύριοι ότι οι alternative οπαδοί ή οι οπαδοί του Ρέμου αγοράζουν τους δίσκους σας έτσι δεν είναι;Όποιος είδε 1ή 2 μέρες μετά τους Whitesnake κατάλαβε ότι μεγάλη μπάντα δεν είναι μόνο αυτή που γράφει όμορφα τραγούδια αλλά και αυτή που έχει set list με το οποίο παίρνεις τον κόσμο με το μέρος σου απευθείας. Μήπως λοιπόν πρέπει κάποια συγκροτήματα να βάλουνε νερό στο κρασί τους στα set list που δημιουργούνε πριν χάσουν και άλλους οπαδούς;.Στο κάτω κάτω αν δεν γούσταραν να παίξουν τίποτα άλλο από τα πρώτα album ας παίζανε κάτι ακόμα από το Empire ή το Promised Land όχι όμως να προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα κάθε λογής Q2k.Δηλαδή οι Snake ήτανε βλάκες που παίξανε ένα best of set list από όλη τους την καριέρα και αποθεώθηκαν από τον κόσμο;

Mπράβο παρόλα αυτά στην Didi music που τους έφερε, έξοχη κίνηση αλλά δυστυχώς οι κύριοι δεν στάθηκαν αντάξιοι των προσδοκιών μας. Λυπάμαι.

Κώστας Λιανίδης