FACELESS GODSMACK UNIVERSAL 24/6/2003

Οι GODSMACK είναι από τα μεγαθήρια του nu-metal, ή αν προτιμάτε του ρυθμικού σκληροτράχηλου ήχου. Η τετραμελής παρέα κυκλοφόρησε τον 3ο της μεγάλο δίσκο με τίτλο FACELESS , αλλά κάθε άλλο παρά πρόσωπο δεν έχουν να κοιτάξουν κατάματα και κατά-αυτια το κοινό τους και τους φίλους αυτού του μουσικού ιδιώματος. Μιας μουσικής που γιγαντώθηκε αφάνταστα την τελευταία επταετία και πολεμήθηκε επίσης αφάνταστα από κάθε λογής καλοθελητές μουσικόφιλους και μουσικοκριτικούς.

Τα εκατομμύρια των πωλήσεων δεν χάλασαν κανένα και ειδικά τους Βοστονέζους GODSMACK . Και λογικά με ένα album σαν αυτό θα κτυπήσουν και πάλι peak εις μάτην όλων όσων χλευάζουν την αγάπη μας να ακούσουμε και να κτυπηθούμε, με brutality και με ευγένεια, με κοφτά ξυράφια και αντίστοιχα κοφτά κιθαριστικά σούπερ riffs. Και στο νέο τους δίσκο γίνεται χαμός, έκρηξη οργής που ξεχειλίζει ακόμη και αν την σφίγγεις στη γροθιά σου. Και τα τύμπανα είναι οργιώδη, καθώς εκεί πίσω κάθεται πια ο Shannon Larkin (από τους Amen ). Ηλεκτρικό παραλήρημα που ανοίγεται αρκετές φορές σαν την Ερυθρά Θάλασσα μπροστά στον Μωυσή, ώστε να ακουστεί μόνος στο βάθρο ο χαρισματικός τραγουδιστής Sully Erna

Καταρχήν έχει μέσα το κομμάτι Ι stand alone , τη βασική αιτία που αγοράσαμε ή πήγαμε να δούμε την απαράδεκτη ταινία the Scorpion King. Θυμάμαι την αντίδραση του κόσμου, όταν τότε το έβαζα στο ραδιόφωνο. Στην παραγωγή στον δίσκο είναι ο David Bottrill ( Tool , King Crimson ).

Η εκφραστική βαθιά φωνή του Erna εδώ αποκαλύπτεται καθώς δεν μας βγαίνει μπροστά μόνο για να βρυχάται. Κλασικό παράδειγμα το ονειρικό κομμάτι, το πρελούδιο αλά TOOL serenity , με ένα ξεχωριστό κτύπημα των κρουστών με το χέρι και με ακουστική κιθάρα! Έχουμε και ένα παραδοσιακό αφρικάνικο κομμάτι με τίτλο awakening , που είναι καλό αλλά ακατανόητη η ύπαρξή του εδώ, λίγο μετά μάλιστα απότο δυναμίτη, το πομπώδες I am , που επίσηςαναδεικνύει τη φωνή του Erna και είναι άψογο το ταίριασμα με το άρπισμα τηςκιθάρας!.

Ο κράχτης είναι το straight out of life (που νομίζω είναι ήδη και single), ασφαλώς το I stand alone , αλλά και το πραγματικά σπουδαίο make me believe , μια εκρηκτική προσταγή με παράφορα ηλεκτρισμένο υπόβαθροή το τραγούδι dead and broken , που σαν γκαζωτό ιπτάμενο αλυσοπρίονο κόβει την ανάσα και εξιτάρει την ακοή. Μια απογείωση και μια γιγάντια αλυσίδα που κρατά το αεροσκάφος στο έδαφος είναι το I fucking hate you, με τα σαν βελόνες κοφτερά riffs, που σαν βεντάλιες πυροτεχνημάτων ανοίγονται στα ρεφρέν, ενώ κουβέντες ακούγονται μακριά απότο βάθος. Αλλού ο ήχος είναι πιο σκοτεινός και πιο claustrophobic, και εκεί τα χαλινάρια ξεσκίζει το μπάσο, που οδηγεί το κομμάτι στα μπουντρούμια του χλευασμού τηςυποταγής, όπωςστο releasing the demons

O δίσκος αυτός δεν μπαίνει στη στήλη metal γιατί και ο Λιανίδης θα τον σνομπάρει, αλλά θα αφήσει ικανοποιημένους όλους τους φίλους του είδους.

Κυριάκος Σκορδάς