HAIL TO THE THIEF RADIOHEAD Capitol 26/6/2003

Ανέβηκα στα σύννεφα. Ανέβηκα στα σύννεφα και δεν μπορώ να κατέβω. Σίγουρα το έχετε νιώσει όλοι σας αυτό. Γιατί αυτό είναι ένα αυστηρά διακριτό (με τη μαθηματική έννοια) σημείο. Είναι απλά αδύνατο να υπάρξει ομαλή συνεχής επιστροφή. Θα πέσεις και θα τσακιστείς. Θα παρακολουθείς χωρίς να μπορείς να συμμετέχεις. Θα σε φάνε ζωντανό. Εκτός αν τους φας πρώτα εσύ.

Ακούγοντας για πολλοστή φορά το αριστουργηματικό Where I End And You Begin από το νέο άλμπουμ των Radiohead, συνειδητοποίησα ότι το μικρό αυτό διακριτό κενό πήρε ο Thom Yorke και τράβηξε στα άκρα, προσπαθώντας να περιγράψει το πώς τόσο μικρές αποστάσεις μπαίνουν τοίχοι ανάμεσα στους ανθρώπους. Ασήμαντα μικροπράγματα που σε στροβιλιζόμενες συνθήκες γίνονται τερατώδη και εμποδίζουν την αλληλεπικάλυψή μας, κάνοντάς μας να θέλουμε να οριοθετούμε αυστηρά την περιοχή μας. Λες και παραμονεύουν λύκοι έξω από την πόρτα μας. Ε και; Θα πάρουμε την αστυνομία και όλα θα πάνε καλά.

Υπάρχει ένα παράξενο φως διάχυτο στο Hail To The Thief.Ίσως να είναι και σκοτάδι. Και μια απίστευτη ειρωνία και σαρκασμός, όπως εύκολα φαίνεται και από τον τίτλο. Η καλοσύνη πληρώνεται άσχημα. Ζήτω οι κλέφτες λοιπόν. Μην ξεγελιέστε από τη φαινομενική ηρεμία του δίσκου, υπάρχει μέσα του μια τόσο υπόκωφη κρυμμένη οργή που κάνει το στομάχι να πονά. Τα νιώθω απόλυτα όλα αυτά. Τα βλέπω καθημερινά γύρω μου. Νομίζατε ότι η Θεσσαλονίκη ήτανε αυστηρά αστυνομευμένη αυτές τις μέρες; Ρίξτε μια ματιά στους ανθρώπους γύρω σας, γιατί θα εκπλαγείτε από το πόσο οχυρωμένοι είναι όλοι πίσω από το χιούμορ, το στυλ και την άνεσή τους.

Το A Wolf At The Door δεν μπήκε τυχαία στο τέλος του δίσκου για να ξεράσει βίαια όλους τους βάσιμους και μη μικροδαίμονες που τρώνε καθημερινά τα μυαλά μας. Όπως και το 2+2=5 στην αρχή. Ισότητα χωρίς λογική, αλλά αν ισχύει κάπου θα μείνω εκεί για πάντα. Ο φόβος κάνει τους ανθρώπους να φέρονται παράλογα μέσα στα λογικά πλαίσια που ο καθένας ορίζει για τον εαυτό του.

Οι ψαγμένοι underground κτλ τύποι θα απορρίψουν τον δίσκο αυτό λέγοντας μπούρδες ότι είναι mainstream και άλλες μαλακίες. Οι φανατικοί οπαδοί θα τον λατρέψουν λέγοντας ότι το συγκρότημα πήγε ένα βήμα μπροστά. Τελικά μάλλον ένα βήμα πλάγια έκανε, αλλά το μονοπάτι εκεί είναι αρκετά ενδιαφέρον. Όλα όσα λέει ο Yorke είναι αλήθεια. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι και εγώ γιατί ασχολούμαι ακόμα. Γιατί αγνοώ και αγνοούμαι, ερωτεύομαι και με ερωτεύονται, χτυπάω και πληγώνομαι, κάνω φασαρίες απλά για να χαλάω αυτές τις ψυχοφθόρες ηρεμίες που κατακλύζουν τις μέρες μου. Όλοι γύρω αρχίζουν να γίνονται κατι ανάμεσα σε ρομπότ και δεινόσαυρους. Η γη έχει καταντήσει ένας ετοιμοθάνατος οργανισμός. Όσο τα αυτοκίνητα τρέχουν στους αυτοκινητόδρομους και ακούμε το θόρυβό τους, θα ξέρουμε ότι είμαστε ζωντανοί. Θα μας φάνε ζωντανούς γιατί είμαστε το νέο αίμα, η τρυφερή σάρκα που χρειάζονται. Η κυκλοθυμία έχει γίνει πλέον η χειρότερη και συνηθέστερη ασθένεια. Αδιέξοδα, δυσκολεύεσαι να είσαι ο εαυτός σου, ζεις μέσα σε απότομες ψύξεις και θερμάνσεις. Και εδώ ακριβώς εύχομαι να ήμουν από μέταλο, γιατί θα γινόμουνα σκληρότερος. Η υλική μου βάση όμως είναι ο άνθρακας, γι’ αυτό και διατηρώ την ελαστικότητά μου.

Και εσύ γιατί ασχολείσαι μαζί μου; Τίποτα δεν σε ικανοποιεί ποτέ. Θα έρθω μεθυσμένος στον γάμο σου και θα σου ανακατέψω τα σωθικά, θα ξεκινήσω ένα μεγάλο καυγά για να κομματιάσω τη μεγάλη σου μέρα, και ας με κάνει αυτό υποκριτή καιροσκόπο. Απλά επειδή απορροφάς κάθε σκέψη μου δεν σημαίνει ότι ο κόσμος είναι στα πόδια σου. Θα τραβηχτεί κάποτε σαν χαλί και θα τσακιστείς. Αλλα δεν θα αφήσω κάτι τέτοιο να συμβεί στα παιδιά μου και σε σένα. Ίσως μπορέσουμε να σταθούμε για λίγο σε εκείνο το διάκενο. Εκεί που εγώ τελειώνω και αρχίζεις εσύ.

Γιώργος Γoργογέτας