ΙΝΔΙΚΟ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ 19/06/2003 Λυκαβηττός 23/6/2003

ΙΝΔΙΚΟ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ... ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ

Απόγευμα Πέμπτης: ο Λυκαβηττός, πολύχρωμος και χαρούμενος, είχε αρχίσει από νωρίς να μαγνητίζει τα πλήθη που στο άκουσμα του μαγικού αυλού του συνέρεαν ανά εκατοντάδες στην Ινδική παραμυθία. Ινδοί, Ιταλοί, αυστηροί Άγγλοι, μεγάλες κυρίες, νέοι και παιδιά, όλοι ήταν εκεί. Επόμενο ήταν, αφού από τις προηγούμενες μέρες η Αθήνα όλη είχε προϊδεαστεί στον αντιφατικό και απρόβλεπτο συνδυασμό των MUSAFIR και του Γιώργου Μάγκα στο ινδικό πανηγύρι. «Απόψε είμαστε εδώ και νομίζουμε πως τραγουδάμε στην πατρίδα μας. Θα σας δώσουμε όλη την ψυχή μας», μας είπαν οι Musafir.

Ζήσαμε στιγμές μαγικές. Ο κόσμος ταξίδεψε σε τόπους γεμάτους συναίσθημα και χρώματα. Το ινδικό παζάρι με τα υπέροχα υφάσματα, τα σάρι, τα αρώματα και τα πολύχρωμα χαλιά κατάφερε να μας μεταφέρει στην καρδιά της μαγευτικής Ινδιάς Οι Musafir μετέφεραν όλο το μυστήριο, το ρομαντισμό και τη γοητεία της μακρινής Ινδίας, μπρος στα μάτια μας. Χορεύτριες με κατάμαυρα μαλλιά, λυγερές, έσκιζαν τον αέρα με το χορό τους ... Φωτιά! Φακίρηδες στροβιλίζονταν πάνω σε κομμένα γυαλιά και μας έκοβαν την ανάσα. Συναισθήματα ακραία. Ήταν ένα υπερθέαμα για τους 5,000 Αθηναίους που το παρακολούθησαν. Μια μαγική αίσθηση που απλώθηκε παντού και άλλαζε κυριολεκτικά τα δεδομένα της διασκέδασης με ποιότητα και ασύλληπτη αισθητική. ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΤΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.

Ποιος έκλεψε την παράσταση; Μα φυσικά ο Γιώργος Μάγκας . Ο ΜΑΙΤAΣ ξέρει να δίνει περισσότερα απ’ όσα του ζητάνε. Ακόμη και τα πόδια του φίλησαν. «Εγώ», είπε, «θέλω μόνο ένα πιάτο φαγητό και θα παίζω όλη τη νύχτα». Το είπε και το έκανε. Φανταστείτε μέχρι τη 1 το πρωί, το Γιώργο Μάγκα να δονεί την ατμόσφαιρα με το κλαρίνο του, το πλήθος να χορεύει, να χειροκροτεί, ν’ ανάβει κεριά από τους απέναντι βράχους, που άλλο ένα πλήθος είχε ακροβολιστεί γιατί δεν είχε βρει εισιτήριο.

Η βραδιά έκλεισε με τους MUSAFIR να ανεβαίνουν στη σκηνή και να τραγουδούν μαζί με τον Γιώργο Μάγκα. Ο κόσμος όρθιος χόρευε και επικροτούσε το παράτολμο συνδυασμό που κατάφερε να μας γεμίσει συγκίνηση και να αποδείξει περίτρανα ότι δεν υπάρχουν σύνορα στη μουσική.

Κατεβαίνοντας το Λυκαβηττό το ερώτημα ήταν αυτό: γιατί απόψε ήταν όλα τόσο όμορφα; Και θυμήθηκα αυτό που είχε πει η Εντιθ Πιαφ στο Υβ Μοντάν: «Όταν τραγουδάς πάντα να έχεις στόχο την καρδιά των ανθρώπων, γιατί η καρδιά είναι μία και ίδια σ’ όλον τον κόσμο».

Atraktos.Net