Αν και αυτός ο Ιούνιος ήτανε ένας από τους στατικότερους μήνες που έχω περάσει ποτέ, εντούτοις όλη η κούραση από τις μέρες αυτές το βράδυ εκείνο είχε εστιαστεί στο αριστερό μου γόνατο και στα μάτια μου. Θεωρώ ότι τα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα που λαμβάνω είναι ισάριθμα, και όμως τα μάτια κουράζονται πολύ πιο εύκολα.

Επιστρέφοντας πάλι στο μια εικόνα χίλιες λέξεις, λέω πλέον μια λέξη χίλιες σκέψεις. Άλλο να διαβάζεις λέξεις και άλλο να τις ακούς, και ο Κωσταντίνος Βήτα είναι ένας από τους ανθρώπους που έχουν το μαγικό χάρισμα να τις πλάθουν και να τις μετατρέπουν στις πιο όμορφες εικόνες. Το ίδιο και η ηλεκτρονική μουσική που κατασκευάζει. Έχει τον τρόπο του να περνά τα ζεστά του συναισθήματα μέσα από μηχανήματα και μουσικές φόρμες που όμως φτάνουν στο μυαλό μας άθικτα. Απώλειες μηδέν.

Κάποια στιγμή έπαιξε και το κύμα, ένα κομμάτι που έχει μέσα του μια απίστευτη θετικότητα και αισιοδοξία, κάνοντας με κάθε φορά που το ακούω να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου ευρύτερα. Και είναι τραγικό που – λόγω ιδιότητας μάλλον – κάθε φορά που ακούω τη λέξη κύμα σκέφτομαι πολύπλοκες έννοιες όπως πεδία, διάδοση, σκέδαση, διάθλαση, ανάκλαση και ξεχνάω το πιο απλό και όμορφο πράγμα: τη θάλασσα. Αυτή η αγάπη του Κωσταντίνου για τα απλά ουσιώδη πράγματα μετουσιώνεται σε ηλεκτρονικά ριφάκια, βρώμικους ρυθμούς και μελωδίες που δεν ξεχνάνε ποτέ τον στόχο τους. Να σε κάνουνε να νιώσεις το αίμα μέσα σου να κυλάει, νιώθοντας τα bpm της καρδιά σου ένα προς ένα.

Το σετ του ΚΒ ήτανε αρκετά δυναμικό τη βραδιά αυτή και ως αίσθηση καθαρά ηλεκτρονικής μουσικής με γύρισε αρκετά πίσω, περίπου δεκατρία χρόνια πριν. Τότε που άρχισα να πρωτοακούω αυτή τη μουσική και η techno και η trance που κυκλοφορούσε είχε ένα αυστηρά καθορισμένο σκοπό: να πάρει ένα ένα τα νεύρα σου, να τα απλώσει γύρω από τον εγκέφαλό σου και να τα συνδέσει με τους ανθρώπους γύρω σου. Αυτή η αίσθηση της αθωότητας έχει χαθεί πλέον μέσα στα δισεκατομύρια patterns ηλεκτρονικής μουσικής που παράγονται καθημερινά, και χαίρομαι ιδιαίτερα που στους δίσκους του ΚΒ μπορώ και την διακρίνω ακόμα. Όπως και την αγάπη του για όλους εμάς που τον ακούμε, ξέροντας ότι και ο ίδιος ακούει εμάς.

Αμφίδρομη σχέση. Όμορφα δεν είναι;

Γιώργος Γoργογέτας