ΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ 9/7/2003

Και μετά από ένα παλαβό μήνα στον οποίο μου έτυχαν τα μύρια όσα(εξετάσεις, εγχειρήσεις, συνέδρια, μετακομίσεις, ταξίδια…), επέστρεψα στους κανονικούς ρυθμούς ζωής της μεγαλούπολης (τρέξιμο, άγχος, πήξιμο, ζέστη…τα γνωστά). Και αφού εγκλιματίστηκα ξανά στα τετριμμένα γεγονότα της καθημερινότητας, ήρθε και το βιβλίο καπάκι για να επιβεβαιώσει την επιστροφή και εκείνων των πραγμάτων που ευτυχώς την διανθίζουν.

Το βιβλίο που επέλεξα αυτή τη φορά λέγεται «Οι Άγριοι αριθμοί» του Φίλιμπερτ Σογκτ ( Εκδόσεις Πόλις, 2001 ), το οποίο με τράβηξε καταρχήν λόγω του τίτλου του. Παιδί της πρώτης δέσμης στα λυκειακά μου χρόνια, απέκτησα μία ιδιαίτερη συμπάθεια για τα μαθηματικά, τα οποία λόγω της επιστήμης που διάλεξα να ακολουθήσω (γκρρρρ…) δεν κατάφερα δυστυχώς να τα εξασκήσω. Έκτοτε λοιπόν, οτιδήποτε έχει να κάνει με μαθηματικά, από ταινίες μέχρι βιβλία, το κατασπαράζω κυριολεκτικώς.

Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο, οπότε και σταμάτησα στα μέσα περίπου όταν έπεσε το μάτι μου στο εξής απόσπασμα: «…Το αίνιγμα που σύντομα έγινε γνωστό ως το πρόβλημα των Άγριων Αριθμών, δεν ήταν αρχικά τίποτα περισσότερο από ένα περίπλοκο πρόβλημα αριθμητικής. Ο Μπόρεγκαρ είχε ορίσει μία σειρά από πολύ απλές αριθμητικές πράξεις, οι οποίες αν εφαρμοστούν διαδοχικά σε έναν ακέραιο αριθμό, σε πρώτη φάση δίνουν κλασματικό αποτέλεσμα. Όταν, όμως, τα ίδια βήματα επαναληφθούν αρκετές φορές, το αποτέλεσμα ξαναγίνεται ακέραιος. Ή όπως το περιέγραφε ο ίδιος ο Μπόρεγκαρ: Σε κάθε αριθμό είναι κρυμμένος ένας Άγριος Αριθμός που θα ξεπροβάλλει αν τον προκαλέσεις αρκετά..». Δεν χρειάστηκα περισσότερα εχέγγυα για να το αγοράσω.

Ήδη από την εισαγωγή, ο σκοπός για τον οποίο θεωρούσα ότι το βιβλίο έχει γραφτεί, καταρρίπτεται. Πρόβλημα με την ονομασία «Πρόβλημα των Άγριων Αριθμών» δεν υφίσταται. Όπως λέει και ο μεταφραστής Τεύκρος Μιχαηλίδης , ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει κάνει φοβερή δουλειά, τόσο για την απόδοση του κειμένου στα ελληνικά, όσο και για τις διευκρινιστικές σημειώσεις που παραθέτονται στο τέλος του βιβλίου, σκοπός του συγγραφέα είναι να μας εισάγει στον τρόπο σκέψης και δουλειάς όσων ασχολούνται με τα καθαρά μαθηματικά, καθώς επίσης και στον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία αντιμετωπίζει συχνά τους μαθηματικούς. Πράγματι, οι στόχοι αυτοί ξεπροβάλλουν από τις πρώτες ήδη σελίδες του βιβλίου, όπου φαίνεται ότι τα μαθηματικά περνάνε σε δεύτερη μοίρα ενώ σε πρώτο πλάνο αποκαλύπτονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα των μαθηματικών που κινούνται σε πανεπιστημιακούς χώρους.

Γενικά θα μπορούσα να πω ότι ο Φίλιμπερτ Σογκτ πετυχαίνει να μας δώσει ακόμα ένα αρκετά καλό μυθιστόρημα που αφορά στην ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά αποτυγχάνει στο να μας προσφέρει την χαρά να καταπιαστούμε με ακόμα ένα μαθηματικό μυστήριο.

Δέσποινα Καβουσανάκη

Εξωτερικός Συνεργάτης