SAD SONGS FOR DIRTY LOVERS ΤΗΕ ΝΑΤΙΟΝΑL TALITRES REC. 16/7/2003

Πενταμελής αμερικάνικη μπάντα, οι NATIONAL , από το Ohio, που δημιουργεί όμως εδώ και λίγα χρόνια στην μητροπολιτική Νέα Υόρκη. Πυρήνας τα αδέλφια Scott και Bryan Devendorf (κιθάρα & drums), μαζί με τους κολλητούς τους, έκαναν το αυτονόητο για μια παρέα στην Αμερική. Έφτιαξαν ένα συγκρότημα.

Από εκεί, και μετά την πεπατημένη, demo, μια πρώτη κυκλοφορία, κάποιες συναυλίες, περιοδείες κλπ, έφτασαν στο 2003 να κυκλοφορούν τη 2^η μεγάλη τους δουλειά με τίτλο SAD SONGS FOR DIRTY LOVERS.

Τα περισσότερα από τα 12 τραγούδια δικαιολογούν τον τίτλο του album. Μελαγχολικά αργόσυρτα τραγούδια, με χαμηλά φωνητικά φλερτάρουν κάπου ανάμεσα στα σύγχρονα blues και στο lo-fi που οι ανυπέρβλητοι pavement έφτιαξαν.

Η λυρική ερμηνεία κοντά στο ύφος των tindersticks, nick cave, ακόμη και των wilco δημιουργεί μια συναισθηματική φόρτιση, σαν γνήσιων αγαπησιάρικων τραγουδιών.

Ο ηλεκτρισμός διαπερνά όμως αρκετά κομμάτια, με κορυφαίο κατά τη γνώμη μου το ρυθμικό slipping husband , που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα καλοκαιρινό hit. Αλλά αυτά είναι ψηλά γράμματα για την Ελλαδίτσα μας! Τι να σας λέω. Ότι δηλαδή όλον τον Ιούνιο οι NATIONAL όργωσαν την Ευρώπη και γέμισαν συναυλιακούς χώρους. Ότι το ίδιο θα ξαναεπιχειρήσουν και τον Νοέμβριο, αλλά η χώρα μας μοιάζει ως ανέκδοτο για στάση στην περιοδεία τους. Το ξέρετε καλά φίλες και φίλοι, είμαστε μια παρέα 40-50 ατόμων όλοι κι όλοι που θα πηγαίναμε να τους δούμε. ( αν μου στείλετε mail αυτοί οι 50, τότε σας υπόσχομαι να τους φέρω!, και αυτό είναι δέσμευση που λέει και ο Μιτσικώ στας).

Βιολιά και βιόλες αναστατώνουν τα καλοκαιρινά μας απογεύματα, σπαρακτικές ερμηνείες στο ανυπέρβλητο νερόμυλο του μυαλού μας στο 90- mile water wall . Μια σκληρή απογοήτευση βγαίνει στο πιο βρώμικο murder me Rachael που καταλαγιάζει στο λαρύγγι όπου οι νότες καταπίνονται με βουλιμία στο κομμάτι thirtsy, σαν να διψούσε ο Tim Buckley. Μια αγγλόφερτη κιθάρα που δημιουργεί μελωδία, αλλά τελικά πατά πάνω σε ιδέες που μου θύμισαν το ξέφρενο rain των Cult, είναι το ξεσηκωτικό τραγούδι με τίτλο available . Ενώ μια περίεργη υπόκωφη παρουσία ενός keyboard δημιουργεί γλυκό τέμπο στο sugar wife , που αναπολεί ήχους μέχρι και από τα 60s. Η δε σύζυγος αυτή, γίνεται και τροπαιοφόρος στο επόμενο track με τίτλο trophy wife , με ήχους κοντά στον grant lee Philips.

Ηχοδρόμια παραμυθιών στο πιο αέρινο patterns of fairytale s, πεζοδρόμια μουσικών περιπάτων σαν γνήσιοι παραγυιοί των pavement στο fashion coat και μια μελαγχολική ωδή για την τύχη των άλλων στο κλείσιμο του δίσκου με το lucky you .

Κυριάκος Σκορδάς