ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ Hitch Hyke 17/7/2003

Απλά πράγματα! Ο Γιώργος Χριστιανάκης είναι ένας από τους πιο ξεχωριστούς μουσικούς που έχουμε στην Ελλάδα. Και δεν το γράφω αυτό γιατί εδώ στη Θεσσαλονίκη τον γνωρίζουμε οι περισσότεροι από κοντά, του λέμε ένα γεια, ή πίνουμε μια μπύρα στο μπαρ του. Το γράφω γιατί ο Χριστιανάκης έχει καταφέρει να κάνει στο χώρο της μουσικής ό,τι ακριβώς θέλει, όποτε αυτός το θέλει, με όποιον θέλει, όπου θέλει και φαντάζομαι θα συνεχίσει να το κάνει για όσο ακόμα θέλει.

Οι Παράξενες Ιστορίες είναι η τρίτη προσωπική του δουλειά. Και όπως λέγαμε και για τον Θυρωρό, αν βάλεις στο cd player διαδοχικά με τη σειρά κυκλοφορίας τους τρεις δίσκους, το πιο πιθανό είναι να σκεφτείς ότι δεν προέρχονται από τον ίδιο καλλιτέχνη. Και αυτό νομίζω είναι και το μυστικό της καλλιτεχνικής επιτυχίας του δημιουργού. Ανανεώνεται και πειραματίζεται ο ίδιος, κάνει όμως και το κοινό να συμμετέχει σε αυτήν την αναζήτηση νέων μουσικών μονοπατιών. Γι αυτό και οι Παράξενες Ιστορίες θα αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2003 και ίσως το καλύτερο του ίδιου.

Τι κάνει το άλμπουμ τόσο καλό; Ίσως το μεράκι του ίδιου του Χριστιανάκη να ασχολείται με τη μουσική. Ίσως και το γεγονός πως στη μουσική βρίσκεται (όπως έχει δηλώσει ο ίδιος) μόνο για την πάρτη του. Δεν είναι εδώ για να αρέσει σε κάποιους. Και αυτό το στοιχείο, η έλλειψη άγχους για την επιτυχία και την αναγνώριση τον κάνουν σίγουρα ακόμα καλύτερο. Βέβαια, σε αυτή του τη δουλειά σημαντικό ρόλο παίζει και η πλειάδα μουσικών που βρίσκεται στο πλευρό του. Αποστολάκης, Γκουβέντας, Σιώτας, Μπαχαρίδης, Παπαδόπουλος, Στόικος, Μισυρλής, Κιουρτσόγλου, Φλωρίδης και οι φωνές του Σαδίκη, του Μπουντούρογλου, του Σαντά, της Μπορίσοβα και της Σβετ. Όλοι αυτοί με τον τρόπο τους έχουν συμβάλλει σε αυτό το κορυφαίο δημιούργημα.

Αυτή τη φορά το άλμπουμ του Χριστιανάκη είναι ορχηστρικό. Δεκαεφτά κομμάτια ηλεκτρονικού πειραματισμού, άλλοτε καταιγιστικού και άλλοτε πιο χαλαρού. Και στα περισσότερα από αυτά ο ξεχωριστός αυτός μουσικός καταφέρνει να κάνει όμορφα και πετυχημένα παντρέματα, είτε ανατολής δύσης, είτε ηλεκτρονικών οργάνων που τα συνδέει έξυπνα με τσέλα, βιολιά, τρομπέτες και άλλα «κανονικά» όργανα. Υπάρχει όμως και ένα ιδιαίτερο δέκατοογδοο κομμάτι, το μοναδικό με στίχους, και την αγαπητή φωνή του Ντίνου Σαδίκη. Ο Σαδίκης ξαναηχογραφεί μετά από καιρό και τραγουδάει τους στίχους του Καβάφη στο κομμάτι Όσο Μπορείς. Πανέμορφο!

Δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να περιμένει ποτέ ξανά τη νέα δουλειά του Χριστιανάκη. Εξάλλου, δεν έχω πια τίποτα να περιμένω από αυτόν. Ό,τι είναι να μου δώσει, θα έρθει κάποια στιγμή από μόνο του στα αυτιά μου και θα καταφέρει απευθείας να με συναρπάσει. Και αν όχι, δεν θα διστάσω να σας το πω! Μαζί με το αριστουργηματικό No Luggage των Film, έχουμε ήδη τους καλύτερους δίσκους για το 2003 στην Ελλάδα.

Κώστας Παπασπυρόπουλος