|
|
|
|
TWILIGHT
|
Μια οικογένεια που θα μπορούσε να λέγεται και Sparks Family. Το αντρόγυνο Brett και Rennie Sparks επιστρέφουν για τον πέμπτο δίσκο της καριέρας τους, προσφέροντας για μια ακόμα φορά απλά μαθήματα alternative country ήχου. Το Twilight είναι ένα κλασικό παράδειγμα του τι σημαίνει americana. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν δίσκο αυτού του είδους: την αυθεντικότητα στα τραγούδια -η οποία είναι η αλήθεια πως δεν μπορώ να προσδιορίσω τον τρόπο με το οποίο γίνεται κατανοητή, αλλά σίγουρα μπορεί να την ακούσει κανείς- την άμεση επιρροή από τις παραδοσιακές αμερικάνικες μουσικές και τους ωραίους στίχους, που σχετίζονται κλασικά με την αγάπη και το μίσος, με τον θάνατο, με τους αγώνες διαβίωσης των ανθρώπων της υπαίθρου και λοιπά ρομαντικά θέματα. Μέσα στον δίσκο θα βρείτε 13 όμορφα τραγούδια με ηχητικό υπόβαθρο τα ακουστικά όργανα, όπως το μπάντζο και τη φυσαρμόνικα, αλλά θα συναντήσετε και μερικά πιο ηλεκτρικά κομμάτια, όπως το εναρκτήριο The Snow White Diner. Αν πάντως έχετε συνδυάσει την κάντρι με ηλιόλουστα τοπία, φωτεινά πρόσωπα και αισιόδοξη διάθεση, τότε το Twilight δεν είναι ο δίσκος σας. Αυτό, γιατί ακόμα και από το εξώφυλλο μπορεί να καταλάβει κανείς το σκοτεινό στοιχείο που επικρατεί στο δίσκο. Από τη μουντάδα του εξωφύλλου με τους νοτισμένους κορμούς δένδρων ως το θολό μονοπάτι ανάμεσα σε ηλεκτρικούς στύλους του οπισθόφυλλου, φαίνεται ότι το περιεχόμενο θα είναι απαισιόδοξο. Ίσως το Twilight να είναι η πιο σκοτεινή κάντρι που έχετε ακούσει ποτέ. Σκοτεινή, αλλά πολύ ελκυστική. Το παράξενο μόνο είναι που η σκοτεινή αυτή ατμόσφαιρα έχει κάτι το απροσδιόριστο, που θυμίζει λίγο Χριστούγεννα! Για το τέλος, και αν δεν σας έχω πείσει ακόμα ότι ο δίσκος αξίζει την ακρόασή σας, να σας γράψω ότι το περιοδικό Uncut τον έχει εντάξει στους 20 πιο αντιπροσωπευτικούς δίσκους αυτού που ονομάζουμε Americana. Πριν όμως αναφωνήσετε "είναι τρελοί οι Βρετανοί", ακούστε το δίσκο. Ειδικά τώρα που η alternative country τείνει να γίνει μόδα, δεν είναι σωστό να μην έχετε επαφή με τους αντιπροσωπευτικούς της δίσκους!
Κώστας Παπασπυρόπουλος |