 |
|
|
|
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ
|
Δύο χρόνια μετά το δύσκολο και πολύπλοκο «Τα Δοκάρια στο Γρασίδι Περιμένουν τα Παιδιά», οι Πυξ Λαξ επιστρέφουν στη δισκογραφία (χωρίς να μετράμε την συλλογή «Από δω κι από Κει», αφού δεν είχε νέο υλικό) συναντώντας παλιούς φίλους και κάνοντας νέους, μέσα από μια σειρά συνεργασιών με Έλληνες αλλά και ξένους καλλιτέχνες.
Το «Χαρούμενοι στην Πόλη των Τρελών» περιλαμβάνει εννέα νέα τραγούδια, έξι διασκευές παλαιότερων τραγουδιών των Πυξ Λαξ με αγγλικό στίχο και μια διαφορετική προσέγγιση στο κλασικό «Satisfaction» των Rolling Stones . Από τα νέα τραγούδια, έχει ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει το «Στην Πόλη των Τρελών» που «παίζει» ανάμεσα στις ηλεκτρικές κιθάρες και τον ηλεκτρονικό ήχο – με τον οποίο οι Πυξ Λαξ πειραματίζονται και σε άλλα σημεία στη νέα τους δουλειά – αν και στις πρόσφατες ζωντανές εκτελέσεις του είναι πιο δυνατό απ’ ότι στη στούντιο εκτέλεση. Στο «Της Νύχτας το Δοξάρι» έχουμε ξανά μια φωνητική σύμπραξη ανάμεσα στους Πυξ Λαξ, με τον Μπάμπη Στόκα και τον Μάνο Ξυδούς να μοιράζονται τα φωνητικά, μαζί με τον Ψαραντώνη , ο οποίος τραγουδάει με το ιδιαίτερο ύφος του και το «Εμείς κρασί δεν ήπιαμε», ένα μελοποιημένο ποίημα του Ι.Ν. Γρυπάρη . Το «Αντίο Αγάπη Διχασμένη» είναι μια πανέμορφη μπαλάντα με εξίσου καλή ερμηνεία από τον Στόκα και στίχους που πλέκονται μεταξύ τους και αλληλοπαρεμβάλλονται, φέρνοντας μια έντονη αίσθηση καλοκαιριού. Το αυτοβιογραφικό (;) «Τα μάτια μου γι’ αλλού» που τραγουδάει ο Μάνος Ξυδούς είναι ευθύ και με έξυπνα γυρίσματα προς τα ρεφρέν, ενώ με λίγη παραπάνω ένταση, απ’ αυτή που μας συνηθίζει ο Μάνος στις συναυλίες, θα ήταν ακόμα καλύτερο. Απ’ τα κρυμμένα διαμάντια του δίσκου είναι και το τελευταίο τραγούδι, το «Αν Ακούς Απόψε», ενορχηστρωμένο πραγματικά ονειρικά, με πολύ τρυφερούς στίχους και μία ήρεμη, αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη ερμηνεία από τον Φίλιππο Πλιάτσικα .
Στις διασκευές τώρα, ξεχωρίζει με την παρουσία του ο Eric Burdon και την ερμηνεία του στο «Οι Παλιές Αγάπες Πάνε στον Παράδεισο» που μετονομάζεται σε «Someone Wrote ‘Save Me’ on the Wall». Ο Burdon, ως κλασικός γερόλυκος, δίνει εντελώς ξεχωριστή αίσθηση στο τραγούδι και με τη νέα ενορχήστρωση σε ορισμένα σημεία σε κάνει να ξεχνάς το πρωτότυπο! Ο παλιός φίλος των Πυξ Λαξ , από την εποχή του «Μπαμπούλα», Gordon Gano , συμμετέχει ερμηνεύοντας το «Μια Συνουσία Μυστική» ή «This Joy» σε μια πιο κιθαριστική εκδοχή που αλλάζει επίσης εντελώς τον ήχο του τραγουδιού, ενώ γράφει και ελληνικούς στίχους (!) στο «Χαρούμενοι» το οποίο και ερμηνεύει μαζί με τον Μπάμπη Στόκα . Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στο «Jellyfish» (διασκευή του «Πούλα Με») που τραγουδάει πολύ ατμοσφαιρικά ο Steve Wynn , όπως και στο «Those Familiar Dreams» («Να με Θυμηθείς») με τη Μελίνα Τανάγρη να θυμίζει έντονα Marianne Faithfull . Τα αποτελέσματα δεν ήταν δυστυχώς εξίσου καλά στη διασκευή του «Μοναξιά μου Όλα» ή «All my Angels Falling». Παρότι η ερμηνεία του Mark Almond είναι πολύ καλή, δυστυχώς εδώ δεν φαίνεται να ταιριάζει η χρήση του ηλεκτρονικού ήχου, καθώς ακούγεται αρκετά ξεπερασμένος, «παλιός» και αταίριαστος με το γενικό ύφος του CD και τις κιθάρες που παίζουν στο συγκεκριμένο τραγούδι.
Γενικά, οι Πυξ Λαξ φαίνεται πως προσπαθούν να κάνουν ένα άνοιγμα προς το εξωτερικό, γεγονός που δηλώνουν οι πολλές συνεργασίες με ξένους καλλιτέχνες αλλά και ο αγγλικός στίχος. Αυτό σίγουρα δεν είναι κακό, ίσως όμως να απογοητεύει τους ακροατές που θα περίμεναν έναν ολοκληρωμένο νέο δίσκο με πρωτότυπα κομμάτια και όχι διασκευές. Με τον μεγάλο αριθμό συνεργασιών, η δουλειά γίνεται πολυσυλλεκτική και αρκετά ενδιαφέρουσα, όμως τα νέα κομμάτια στο σύνολό τους δείχνουν πως ένας αποκλειστικά Πυξ Λαξ δίσκος ίσως να είχε ακόμη περισσότερα να προσφέρει.
Φωτεινή Δράκου
Εξωτερικός Συνεργάτης |
Live
