FLOOD RAINING PLEASURE Chrysalis / Minos EMI 20/2/2002

Μπορεί ο τρίτος δίσκος των Raining Pleasure να κυκλοφόρησε στην καρδιά του χειμώνα, η θέση του, όμως, είναι στις πιο φωτεινές μέρες της άνοιξης. Η νέα δουλειά των Πατρινών μυρίζει μυρωδιές από την πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Ίσως, αυτό το γεγονός να την κάνει ακόμα πιο δημοφιλή, από ότι είναι σήμερα, μόλις μπει ο Μάρτιος.

Τα παιδιά από την Πάτρα κερδίζουν κάθε στοίχημα που αφορούσε τη νέα τους δουλειά. Καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των προσδοκιών μας γι αυτή, κερδίζουν άνετα στον τομέα της ποιότητας, ενώ καταφέρνουν και το ακατόρθωτο. Να κερδίσουν ταυτόχρονα και στον τομέα της εμπορικότητας του προϊόντος τους. Δεν ήταν όμως αναμενόμενο κάτι τέτοιο; Η ελληνική σκηνή διψούσε για κάτι που θα ξέφευγε από την επανάληψη των τελευταίων χρόνων, από τη μιζέρια που κάλυπτε μεγάλο μέρος της εγχώριας παραγωγής. Ήθελε κάτι σαν το Flood. Έναν δίσκο αισιόδοξο, χαρούμενο, γλυκό, που να είναι ικανός να σου φτιάξει τα πιο όμορφα πρωινά. Ένα δίσκο με προσεγμένη παραγωγή, ωραίες συνθέσεις από την πρώτη έως τη δωδέκατη, που να σε κάνει να αμφιβάλλεις για την ελληνικότητα της προέλευσής του. Ένα δίσκο με τραγούδια που να τα ακούς στο φορητό σου cd player, να κάνεις βόλτες ατελείωτες σε μια ηλιόλουστη πόλη και να γεμίζεις αισιοδοξία. Οι τέσσερις μουσικοί των Raining Pleasure δούλεψαν σκληρά για να τα πετύχουν όλα αυτά και τελικά τα κατάφεραν. Είχαν και την αρωγή του Coti K, ο οποίος καταφέρνει να υπογράψει από τη θέση του παραγωγού μια ακόμα εξαιρετική δουλειά στο χώρο της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής.

Παραπάνω έγραψα ότι το Flood κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος των προσδοκιών μας και όχι όλες. Να εξηγηθώ: οι ενστάσεις που έχω αφορούν όλα αυτά που μου θυμίζουν πολλά από τα τραγούδια του άλμπουμ. Πολλές φορές νιώθω να ακούω τους Puressence, τους Portishead, τους Deus, τους James. Σεβαστές οι επιρροές του γκρουπ, άλλωστε και εγώ αγαπάω αυτά τα συγκροτήματα, αλλά περίμενα λίγο πιο προσωπικό στυλ από τους πατρινούς. Μια πιο προσωπική σφραγίδα σε αυτό που ονομάζεται pop. Και αν δεχτώ ως δεδομένο ότι το Flood καλοβλέπει και μια καριέρα στο εξωτερικό, φοβάμαι ότι οι ξένοι μουσικόφιλοι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιους ήχους. ’ρα, γιατί να ακούσουν μια δουλειά που δεν έχει εισάγει κάτι το διαφορετικό από αυτό που ακούνε τόσα χρόνια;

Απλές σκέψεις είναι τα παραπάνω. Το σίγουρο είναι ότι το Flood είναι η αρτιότερη παραγωγή των τελευταίων χρόνων για τη χώρα μας και έχει τη δυνατότητα να πετύχει πωλήσεις και στο εξωτερικό. Ας απολαύσουμε, λοιπόν, τα δώδεκα διαμαντάκια του δίσκου και ας ευχηθούμε να συνεχίσουν οι πατρινοί να μας φτιάχνουν τις μέρες.

Κώστας Παπασπυρόπουλος