 |
|
|
|
EYE WITNESS
|
Δεν μπορώ να αρνηθώ το γεγονός πως οι Royal Hunt είναι ένα από τα αγαπημένα μου γκρουπ. Δίσκοι όπως τα “Moving Target” και “Paradox” κυρίως, αλλά και οι υπόλοιπες δουλειές του γκρουπ, έχουν περάσει ατέλειωτες ώρες στο στερεοφωνικό μου. Το προηγούμενο άλμπουμ τους “The Mission” δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αφού ο John West είχε πλέον καταφέρει να προσαρμοστεί πλήρως με τη μπάντα και να κάνει κι εμένα να ξεχάσω εν μέρει το κόλλημα μου με τον D.C. Cooper πίσω από το μικρόφωνο των Hunts.
Ήμουν 100% σίγουρος πως με το “Eye Witness” οι Royal Hunt θα έθεταν πολύ σοβαρή υποψηφιότητα για τον δίσκο της χρονιάς όμως απ ότι φαίνεται τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ την αρχή: Το άλμπουμ ανοίγει με το “Hunted” ένα γρήγορο τυπικό Royal Hunt κομμάτι που δημιούργησε πολύ καλές εντυπώσεις, συνεχίζει με το “Can’t Let Go” το οποίο μουσικά είναι πολύ κοντά στον ήχο του “The Mission” αλλά έχει ένα περίεργο nu metalικό ρεφρέν που μοιάζει ξεκάρφωτο. Στη συνέχεια έχουμε άλλο ένα παράξενο κομμάτι το “The Prayer” που θυμίζει εκκλησιαστικό τραγούδι και μετά από αυτό έρχεται μια κομματάρα το “The Edge Of The World”.
Το “Burning The Sun” που ακολουθεί είναι κι αυτό πολύ καλό και μου θύμισε και παλαιότερες εποχές της μπάντας αφού δεν έχει το “τεχνοκρατικό” στοιχείο του “The Mission”. Κι ενώ νόμιζα πως τα πράγματα έχουν μπεί στη θέση τους, έρχεται και η απίστευτη μπούρδα “Wicked Lounge” να με ξαναμπερδέψει αφού είναι ένα ξεκάρφωτο τελείως κομμάτι με σαξόφωνο! Ακολουθεί το instrumental “Fifth Element” και μετά τα πολύ καλά “Help Us G-D”, και “Game Of Fear” για να κλείσει ο δίσκος με το ομώνυμο που είναι κι αυτό ψιλοπερίεργο και τελειώνει με έναν γελοίο τρόπο!
Συνολικά ο δίσκος έχει πολύ καλές στιγμές οι οποίες όμως αδικούνται λόγω των ξεκάρφωτων και άστοχων κομματιών που δεν καταλαβαίνω με ποιο σκεπτικό μπήκαν στο άλμπουμ. Έτσι χωρίς να μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτή την κυκλοφορία μέτρια θα έλεγα απλά πως δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια προηγούμενες δουλειές της μπάντας.
Κώστας Λιανίδης |