 |
|
|
|
LOCOMONDO
|
Όταν πρίν από πολλά , (μα πάρα πολλά) χρόνια πρωτοείδα τη μαγευτική ταινία «The Harder They Come» μου είχε καρφωθεί στο μυαλλό, ορμώμενος προφανώς από την μοναδική reggae επένδυσή της, ότι είναι κρίμα στη χώρα μας να μην ανθεί το ελληνόφωνο (!!!) reggae ! Σε μια χώρα όπου το «δε βαριέσαι» είναι θρησκεία και το «αύριο» η μαγική λέξη για κάθε δουλεία που πρέπει να γίνει, οι ήχοι της Καραιβικής δένουν απίστευτα με τα λίτρα αλκοόλ που χάνεται σε τραπέζια πλάι στο κύμα.
Έμελλε να περάσουν 30 (κρύβε) χρόνια για να συναντήσω την πρώτη (ουσιαστικά) ελληνόφωνη δουλειά που φλερτάρει με την αλμύρα του καλοκαιριού και νωχελικά αράζει στη σκιά καλαμιάς σε παραλία. Οι Locomondo χτυπούν για πρώτη φορά με ένα μοναδικό cd που με τα τέσσερα τραγούδια που περιέχει ουσιαστικά αποτελεί εγχειρίδιο στην ελληνική, για μουσικές που μέχρι σήμερα είχαμε συνηθήσει να λέμε ότι ανήκουν στην ημεδαπή.
Το άνοιγμα του δίσκου ανήκει στο Rock Steady « Στην Αθήνα » στο οποίο οι δημιουργοί αφαιρούν τον άμεσα πολιτκό και κοινωνικό στίχο των πρωτοπόρων του είδους the Heptones, Gaylads και Alton Ellis και το προσφέρουν με μόνο γνώμονα τη διασκέδαση, χωρίς όμως να υστερούν διόλου σε μουσική αρτιότητα από τους προανεφερθέντες (κι ας ακούγεται αυτό για κάποιους ιεροσυλία). Το δεύτερο τραγούδι « η δουλειά » έχει τους σκληρούς (τρόπος του λέγειν) και ευσεβώς rasta στίχους που προδίδουν τις ώρες που ξόδεψε η μπάντα σε ακροάσεις των Delroy Wilson, Freddie McGregor, και όλων των υπολοίπων που έσμιξαν το αμερικάνικο rock με το ska. Τη σκυτάλη στο cd player παίρνει « ο βασιλιάς του Αυγούστου » που μαγικά μεταφέρει τον ακροατή στην Ευρώπη στα μέσα των 60ies που άνθιζε η μουσική μια χώρας που ακόμη τότε πάλευε για την ανεξαρτησίας της.Της Τζαμάικα. Για το τέλος οι μουσικοί αφήνουν το τραγούδι που πιθανά θα είναι και το διαβατήριο τους για τις διεθνείς μουσικές αρένες. Αφού το « Better Listen » είναι γραμμένο σε μοναδικής αρτιότητας αγγλικά και η ερμηνία των Locomondo ξαφνιάζει μόνο αυτούς που εκ των προτέρων γνωρίζουν πως πρόκειται για ελληνική μπάντα.
Εν κατακλείδι, όταν μιλάμε για το πρώτο ομότιτλο cd/ep των Locomondo, μιλάμε για ένα δίσκο πρόκληση στα τετριμένα, εμπορικά αιγαιοπελαγίτκα ροκάκια και συνάμα ένα δίσκο πρόσκληση σε ένα μεγάλο πάρτυ όπου η θλίψη και η μιζέρια περισσεύουν. Καλή μου/μας ακρόαση και καλό καλοκαίρι, γιατί στην Ελλάδα είναι πάντα καλοκαίρι.
Nα είμαστε καλοί
Χρήστος Αρβανιτίδης |
Local
