BINGO MERCROMINA. SUBTERFUGE RECORDS 5/3/2002

Μια υπέροχη δουλειά η νέα απόπειρα των Ισπανών MERCROMINA. Μετά από σχεδόν 2 χρόνια κυκλοφορεί νέο υλικό από το κορυφαίο post ? rock συγκρότημα των MERCROMINA. Μπορεί να τους είχατε προσέξει και παλαιότερα με την ονομασία Surfin Bichos.

Η Ισπανική γλώσσα αναδεικνύεται σε δίσκους σαν και αυτούς. Η μελωδία παρέα με την τραχύτητα σε ένα τέμπο που ποτέ δεν εκτραχύνεται. Δέκα συνθέσεις πολυδαίδαλες, που σε κάνουν να απορείς για την επιλογή των κακοτράχαλων διαδρομών. Ως γνωστόν όμως οι MERCROMINA.καθισμένοι στο σταυροδρόμι επέλεξαν τον δρόμο της αρετής, της γνήσιας έκφρασης, της μοναδικότητας.

Μια έκπληξη, γιατί ποτέ το στοιχείο της υπερβολής δεν βοηθάει στο να πιστέψεις ότι βγαίνουν τόσο σπουδαίοι δίσκοι. Δίσκοι καταδικασμένοι στην αφάνεια, που ειδικά και με τον ισπανικό στίχο βρίσκονται καθηλωμένοι στην απομόνωση.

Μια πρόταση σας κάνουμε με το atraktos να δείτε την άλλη όψη της χώρας του φλαμένκο και των εκατομμυρίων πωλήσεων μπαμπά και γιού Iglesias. Ενας δίσκος λυρικός, ύμνος στον μοναχισμό, ένα μουσικό φουρφούρι που η ανάσα από τους εκτοξευόμενους ήχους των πλήκτρων κινεί, μια άυρα σαν ξαφνική μπουκαδουρίτσα που σου κτυπά τα σχοινιά στο κατάρτι ενός ξύλινου σκάφους που αρόδω έδεσες στο γλυκό κλείσιμο ενός όρμου.

Σίγουρα ταξιδιάρικα τραγούδια, όχι roady, αλλά συναισθηματικά, κι εν μέρει μελαγχολικά.. Η πενταμελής παρέα των Ισπανών μπορεί να σε εκτινάξει σε κάθε κομμάτι, αλλά γοητεύει γητεύοντας την ορμή των τραγουδιών. Αρκετά σκόρπια στοιχεία από mogwai, giardini di miro, echoboy, savage republic, rachels, scenic, Godspeed you black emperor, luna, pavement κοσμούν έναν διάδρομο όπου έκπληκτη η ακοή σου διασχίζει για να εισέλθει στον ευφάνταστο κόσμο των MERCROMINA.

Υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό είναι ο Joaquin Pascual που υπογράφει τη μουσική, τους στίχους, τραγουδά και παίζει την κιθάρα αλλά και πολλά από τα space ηχοβοηθήματα. Χαοτικά ξεσπάσματα στο el libro de oro de la congelacion σε μια αντίστροφη κίνηση μιας ρετρό ταπετσαρίας που ξεκολάει από ένα νεανικό δωμάτιο για να ντύσει με τη γύμνια της σομόν μονοχρωμίας τις γωνιές ενός χώρου που πάντα δίψαγε να είναι φιλόξενος.

Κορυφαίο επίσης και το entrevista un abducido με ένα καθηλωτικό μπάσο, σε ένα ξέφρενο ρυθμό, παρόμοιο με την οργή συγκροτημάτων όπως οι Trans AM. To υπόγειο μετρό δινει ακουστικά και όλοι οι επιβάτες ακούν το θόρυβο του συρμού πάνω στις ράγες και όλοι, είτε έκοψαν πάσο, είτε έχουν κάρτα διαρκείας, είτε κανονικό εισιτήριο είτε ριψοκίνδυνοι τζαμπατζήδες αφήνονται στο θορυβώδες εκπληκτικό caterpillar. Κομμάτια που θα ζήλευαν δεκάδες σχήματα που κυριαρχούν σήμερα στην παγκόσμια μουσική σκηνή.

Με το BINGO οι MERCROMINA κτύπησαν bingo, έστω και με την 5η τους προσπάθεια, καθώς αυτός είναι ο 5ος τους δίσκος.

Ακόμη και στα 2-3 ινστρουμένταλ ο λυρισμός είναι διάχυτος, σαν ζελέ αρρωστημένο που δεν το πιάνει η ημερομηνία λήξης και εσύ ομοιοπαθής πια γεμίζεις τη χούφτα σου, γλύφεις τα δάκτυλα χαϊδεύεις τα αυτιά σου. Η περηφάνια του ξεπεσμού είναι συναίσθημα που συνήθως το βιώνεις μόνος σου. Περήφανος είναι ο ξεπεσμός που προσπερνά το πάθος, δεν γίνεται για εντυπωσιασμό, δεν είναι hype καθοδηγούμενος. Οι MERCROMINA δημιούργησαν έναν περήφανο δίσκο, μελωδικό, αγαπησιάρικο με έξυπνα περάσματα από το post rock, στα εκλεπτυσμένα electro δώματα. Με όμορφα φωνητικά, καίριες κιθάρες και με πινελιές βιολιών για στόλισμα ενός ήχου που είναι καταδικασμένος να γοητεύει, αλλά δυστυχώς τους λίγους. Και έτσι γοητευμένος αφήνεσαι στα τρία μέρη του Ninguna και στο αποχαιρετιστήριο ονειρικό Ninguna parte IV.

Κυριάκος Σκορδάς