|
|
|
|
THE RAGING SUN
|
Σας έγραφα στις αρχές του 2003 πόσο πολύ είχα ενθουσιαστεί με το ντεμπούτο άλμπουμ των Logh από τη Σουηδία. Μάλιστα, τόνιζα, ότι εάν είχα ακούσει το Every Time A Bell Rings An Angel Gets His Wings κανονικά στην ώρα του, μέσα στο 2002, θα το είχα στις καλύτερες θέσεις της άτυπης λίστας μου με τα ωραιότερα άλμπουμ της χρονιάς!
Και ξάφνου, μετά από λίγους μήνες, τέλη άνοιξης, έρχεται στα χέρια μου η νέα τους κυκλοφορία, The Raging Sun. Χαρούμενος, αλλά και κάπως παραξενεμένος για την γρήγορη κυκλοφορία του, το βάζω στο cd player. Μούδιασμα ακολουθεί… Είναι αλήθεια ότι εάν έχεις λατρέψει το ντεμπούτο τους, αυτό θα σου φανεί σχετικά μέτριο. Οι Logh προσπαθούν να ξεφύγουν λίγο από τον post ήχο με αποτέλεσμα σε κάποιες στιγμές να φαίνονται μπερδεμένοι για το τι θέλουν να παίξουν. Για παράδειγμα το ανεξήγητα φωνακλάδικο The Bones Of Generations. Ή σε κάποια άλλα, που παίζουν αναίτια τόσο αργόσυρτα, όπως στο Lights From Sovereign States (παρόλα αυτά είναι όμορφο κομμάτι).
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και κάποιες πολύ καλές στιγμές και είναι αυτές κατά τις οποίες οι Logh βρίσκονται ηχητικά πιο κοντά στο πρώτο τους άλμπουμ. Σε εκείνον τον post pop ήχο που με είχε σαγηνέψει στις αρχές της χρονιάς. Έτσι, δεν θα απογοητευτείτε αν ακούσετε το εναρκτήριο The Contractor And The Assassin, ή το An Alliance Of Hearts. Αυτές οι στιγμές μαζί με μερικά ακόμα τραγούδια, μαζί με την ακόμα μια φορά καλή παραγωγή, κάνουν αυτό το άλμπουμ το The Raging Sun, μετά από πολλές ακροάσεις να ακούγετε ως μια καλή, τελικά, συνέχεια.
Πάντως, αν θέλετε να επενδύσετε σε ένα μόνο άλμπουμ των σουηδών Logh, τότε συνεχίζω να σας προτείνω ανεπιφύλακτα το Every Time A Bell Rings An Angel Gets His Wings. Γιατί είναι ακόμα μακράν το αριστούργημά τους…
Κώστας Παπασπυρόπουλος |