 |
|
|
|
III
|
Σημείο τομής ήχων και πολιτισμών. Κοινή συνισταμένη ισχυρών δυνάμεων όπως η jazz και η δημοτική μας παράδοση. Κάπως έτσι περιγράφεται με λίγα λόγια η νέα δουλειά των Mode Plagal. Ο δίσκος αυτός αποτελεί την τρίτη κατά σειρά δισκογραφική κατάθεση του group και αναμφίβολα το πιο ώριμο βήμα στη δεκάχρονη πορεία τους. Ψάξιμο, πειραματισμοί, μελέτη και σίγουρα πολύ δουλειά και ταλέντο είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Mode Plagal και παίρνουν υπόσταση (και) σε αυτό το album. Ρυθμοί και ήχοι jazz, funk, groove παντρεύονται περίτεχνα με τσάμικα και συρτά, με σκοπούς θρακιώτικους, ηπειρώτικους, μακεδονικούς και σμυρναίικους. Οι Mode Plagal καταπιάνονται τόσο με γνωστά όσο και με λιγότερο γνωστά κομμάτια για να τους δώσουν, με το δέοντα πάντα σεβασμό, ένα νέο χαρακτήρα. Κάπως έτσι τα "τρία παιδιά βολιώτικα" γίνονται "trois enfants de Voliotique", ο Λερικός αφιερώνεται στη μνήμη του Hendrix, ενώ ο δίσκος κλείνει με τη Δημητρώ και τη φωνή του... Καραγκιόζη. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα ορχηστρικά κομμάτια περιορίζονται σε λιγότερα από τα μισά του συνόλου των 12 κομματιών που φιλοξενούνται σε αυτό το δίσκο. Τα φωνητικά εδώ παίζουν ενεργό και καθοριστικό ρόλο στη διάρθρωση της μουσικής σκέψης και του ηχητικού λόγου των MODE PLAGAL. Τα εύσημα δεν ανήκουν μόνο στο group αλλά και στις τέσσερις κυρίες που συμμετέχουν σε αυτή τη δουλειά. Οι Γιώτα Βέη, Σαβίνα Γιαννάτου, Ελένη Τσαλιγοπούλου και Θεοδοσία Τσάτσου αφήνουν εξαιρετικές εντυπώσεις και ανεβάζουν τη δουλειά αυτή ένα σκαλί ψηλότερα... Το Mode Plagal III είναι από όλες τις απόψεις μια ξεχωριστή δουλειά. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν αποτελεί πρόταση μόνο για μυημένους. Αντίθετα, είναι σίγουρο, όπως έγινε και με τις δύο προηγούμενες δουλειές του group, πως θα μυήσει πολλούς σε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του πλούτου της παραδοσιακής μας μουσικής. Ή μήπως της μουσικής γενικότερα;
Βασίλης Καραλάζος |
Local
