REGARD THE END WILLARD GRANT CONSPIRACY Glitterhouse / Hitch Hyke 17/9/2003

Το μουσικό αυτό ιδίωμα που καλείται alternative country συνεχίζει να δίνει εξαιρετικούς δίσκους. Όχι πάντα, βέβαια! Μην παίρνετε ως δεδομένο ότι ο ήχος αυτός εκφράζεται από όλους τους ασχολούμενους μαζί του τόσο καλά. Ότι επειδή δεν ακούγεται πάρα πολύ στην χώρα μας και δεν έχει τη φθορά που αποκτά ένας ήχος που γίνεται δημοφιλής, είναι κατά κανόνα και ποιοτικός. Αντιθέτως! Μετά από την πρώτη έκπληξη με το συγκεκριμένο ιδίωμα, ήρθαν και εδώ οι επαναλήψεις, οι πρόχειρες παραγωγές και ο μεγάλος αριθμός αναίτιων κυκλοφοριών. Φτάσαμε λοιπόν να ενθουσιαζόμαστε με σχετικά λίγους από τους σχετικά πολλούς τέτοιους δίσκους που ακούμε.

Μεγάλος ο πρόλογος, αλλά αξίζει για να καταδειχτεί η διαφορά του νέου άλμπουμ των Willard Grant Conspiracy από πολλά άλλα που τοποθετούνται στον ίδιο μουσικό χώρο. Ή και η διαφορά από τα περισσότερα δικά τους. Το Regard The End είναι το επιστέγασμα μιας πολύχρονης μουσικής αναζήτησης, άλλοτε επιτυχημένης και άλλοτε όχι, και η επιβράβευση μιας προσπάθειας πολλών ανθρώπων που συμμετείχαν στην μπάντα ως μέλη της. Είναι ένα άλμπουμ που θα αδικηθεί αν περιοριστεί στα στενά πλαίσια του χώρου που υπηρετεί και δεν γίνει κτήμα και άλλων - πιο διαφορετικών - μουσικόφιλων.

Με ελάχιστα σταθερά μέλη ανά δίσκο και με τον Robert Fisher να αναλαμβάνει τα ινία, το Regard The End χαρακτηρίζεται από την ηχητική του πολυμορφία, τις όμορφες μελωδίες του, τους θαυμάσιους συμμετέχοντες και την εξαιρετική του ενορχήστρωση. Η country, τα blues, το ροκ αναμειγνύονται σε σωστές δόσεις από μερικούς από τους πιο άξιους καλλιτέχνες που κυκλοφορούν στην πιάτσα: Chris Eckman, Yuko Murata, Josh Hillman, αλλά και το πρώην κανονικό μέλος Paul Austin, τη φωνή της Kristin Hersh στο The Ghost Of The Girl In The Well, καθώς και πολλούς άλλους. Οι μελωδίες, είτε παραδοσιακά τραγούδια διασκευασμένα (River In The Pines) είτε γραμμένα από τον Fisher, είναι εξαιρετικές σε βαθμό που (πολύ κλισέ αυτό) δύσκολα να μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο ως καλύτερο από τα άλλα. Και η ενορχήστρωσή τους, με το μαντολίνο, το βιολί, και την κιθάρα να κατέχουν το βασικό ρόλο, κάνει ακόμα πιο όμορφη την 48λεπτη ακρόαση των έντεκα τραγουδιών.

Έχω πάνω από δύο μήνες που ακούω το Regard The End των Willard Grant Conspiracy. Στην αρχή δεν συμμερίστηκα το άριστα του Uncut για το άλμπουμ. Έχοντας κάνει όμως πια επανειλημμένες ακροάσεις, είμαι σίγουρος πως αν βαθμολογούσαμε στο Atraktos.net, θα του είχα βάλει είτε πέντε αστεράκια, είτε ένα δεκαράκι, είτε ένα καράβι που αρμενίζει σε γαλήνια, λουσμένη από τον ήλιο, θάλασσα…

Κώστας Παπασπυρόπουλος