JAG PANZER/CRYSTAL TEARS/BLOODSTAINED 27/09/2003 ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ 1/10/2003

Φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες έχετε (και έχουμε) συνηθίσει τόσα χρόνια την παρλαπίπα περί των θρυλικών μεταλλικών λεγεώνων της Ελλάδας και λοιπά παρεμφερή. Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως στο καλό προκύπτουν όλες αυτές οι μπούρδες? Τόσα χρόνια που πηγαίνω σε συναυλίες ειλικρινά τα μόνα αξιόλογα ακροατήρια που έχω συναντήσει είναι αυτά που παρακολουθούν τις “μικρές” συναυλίες. Ο “μυθικός” μεταλλικός λαός της Ελλάδας είναι μήπως αυτός που στους Queensryche ήξερε μόνο τα τραγούδια του Operation Mindcrime? Αυτός που στον Dio δεν ήξερε το “Mob Rules”?

Είναι ή δεν είναι ο λαός που κάνει sold out μια ζωή τα ίδια ονόματα τύπου Stratovarius έστω κι αν είναι στην χειρότερη φάση της καριέρας τους και αγνοεί με ευκολία συναυλίες συγκροτημάτων όπως οι θρυλικοί Manilla Road ή οι μεγάλοι Jag Panzer μεταξύ άλλων? Μια ζωή έχουμε μπουχτίσει να ακούμε πως φταίνε οι διοργανωτές που δεν φέρνουν γκρούπ και μας προσφέρουν τα ίδια και τα ίδια. Ναι, σίγουρα οι διοργανωτές το κάνουν αυτό, όμως πείτε μου σε ποια συναυλία τα τελευταία χρόνια είχε κόσμο πλην αυτών που εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε “ξαναζεσταμένο φαγητό” ή κάποιων ονομάτων όπως οι Whitesnake π.χ. που είναι από τη φύση τους σίγουρες λύσεις.

Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη Θεσσαλονίκη να μη μπορεί να συγκεντρώσει ούτε 300! άτομα σε μια συναυλία των Jag Panzer, μιας μπάντας που και γνωστή είναι στην Ελλάδα, και κορυφαίες δουλειές έχει να παρουσιάσει (και όχι πριν 20 χρόνια.. και πιο πρόσφατα..) και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες της Αμερικάνικης Power Metal σκηνής εδώ και δεκαετίες! Αν κάποιος ήδη σκέφτεται να μου στείλει mail και να μου αρχίσει τιςχαζομάρες περι ακριβών εισιτηρίων ας ρωτήσει πρώτα τον εαυτό του πόσο καιρό είχε στη διάθεση του να μαζέψει χρήματα, σε περίπτωση που δεν είχε, ή αν μια σαββατιάτικη έξοδος του σε κάποιο μαγαζί του στοιχίζει λιγότερο από τα 22 αν δεν κάνω λαθος ευρώ του εισιτηρίου. Και επειδή πρέπει να γράψω και για το Live σταματάω εδώ. Καλά θα κάνει όμως ο κόσμος της Θεσσαλονίκης να μην παραπονεθεί αν στο μέλλον θα βλέπει Heavy/Power συναυλίες μόνο στην Αθήνα.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Bloodstained τους οποίους πολλοί χαρακτηρίζουν ως Jag Panzer της Ελλάδας.. Το γκρούπ όντως εμφάνισε κάποιες ομοιότητες με τους Panzer και ο τραγουδιστής τους ήταν αρκετά καλός. Οι Bloodstained έπαιξαν περίπου σαράντα λεπτά δικά τους κομμάτια και δύο διασκευές , τα “Don’t Fear The Night” (Omen), και “Rebellion” (Grave Digger). Άφησαν καλές εντυπώσεις αλλά αυτοί οι υπερβολικοί χαρακτηρισμοί μάλλον περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό στα γκρουπ. Το σίγουρο πάντως είναι πως έχουν προσόντα αλλά όπως λέει και ο Yngwie “Magical moments happen when inspiration and great playing comes along together”.. ας βρούν λοιπόν την έμπνευση κι εμείς θα είμαστε πρώτοι εδώ να τους εκθειάσουμε.

Τους Crystal Tears τους είχα δει πριν 4 χρόνια αν θυμάμαι καλά και τότε μου είχαν αρέσει. Δεν ήθελα να τους χάσω όμως νομίζω πως οποιονδήποτε απ το κοινό και να ρωτούσατε αν θα προτιμούσε να δεί τους Crystal Tears ή να περάσει εκείνη την ώρα στα παρασκήνια μαζί με τους Panzer η απάντηση θα ήταν δεδομένη. Πιστεύω πως θα μου δοθεί η ευκαιρία να τους ξαναδώ.

Κάπου εκεί είχε φτάσει και η ώρα για το κλου της βραδιάς και εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Jag Panzer ξεκινώντας με το “Fate’s Triumph” από το “Thane To The Throne”.. Από κει και πέρα δεν θυμάμαι να σας πω την σειρά των κομματιών όπως κάνω συνήθως. Όλα κύλησαν με έναν τρόπο που πολύ λίγες φορές συμβαίνει. Σε κάποια φάση είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα να παρακολουθώ ακίνητος το show της παρέας του μεγάλου Harry Conklin μέχρι που με έσπρωξε ο φίλος μου από δίπλα και επανήλθα.. Το σετ πάντως ήταν χωρισμένο σε ενότητες με τα πιο καινούρια κομμάτια “μαζεμένα” στην αρχή κι αυτό για πρακτικούς λόγους αφού σ’αυτά τα τραγούδια είναι κουρδισμένοι σε Ρε. Τα υπόλοιπα κομμάτια πλήν αυτών του “Ample Destruction” ήταν στην δεύτερη ενότητα και τα ακόμη πιο παλιά στην τρίτη αφού εκεί ήταν κουρδισμένοι σε E flat. Το πλήρες σετ (με τυχαία σειρά) ήταν “The Silent”, “Take To The Sky”, “Frozen By Fear”, “The Viper”, “Tyranny” , “Chain Of Command”, “Iron Eagle”, “Battlezones”, “King At A Price”, “Generally Hostile”, “Licenced To Kill”, “The Moors”, “Black”, “Shadow Thief”, “Symphony Of Terror”, “Warfare”, “The Crucifix”.

Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω την ανυπέρβλητη εμφάνιση του γκρούπ. Πιστεύω πως ζωντανά ο Tyrant μαζί με τον Halford και τον Adams είναι μακράν οι καλύτεροι τραγουδιστές. Μιλάμε πως ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί και τραγουδάει live καλύτερα από τον δίσκο! Ο Chris Broderick που βρίσκεται απότο Age Of Mastery και μετά στον ρόλο του lead κιθαρίστα απλά μαςέστειλε όλους αδιάβαστους! Απίστευτο ταλέντο και Δεμου προκαλεί απορία το ότι έμαθε τα κομμάτια του Taffola μέσα σε δύο εβδομάδες. Αςμε συγχωρέσετε όλοι όσοι θα με χαρακτηρίζατε γραφικό για ότι λέω αλλά αυτή η συναυλία ήταν χαλαρά μέσα στιςτρεις καλύτερες τηςζωης μου. Όσοι βρεθήκατε εκεί είμαι σίγουρος πως συμφωνείτε.

Κώστας Λιανίδης