ΓΕΦΥΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΜΑΣΚΕΣ EMI 8/5/2002

Νέα δουλειά για τις ΜΑΣΚΕΣ μετά από πολύ καιρό. Ένα συγκρότημα που έχει ζήσει μεγάλο μέρος της πορείας της ελληνικής ροκ σκηνής επανέρχεται στην δισκογραφική οδό. Τρέχει τώρα με τη φανέλα της ΕΜΙ.

Ο Νίκος Ιωακειμίδης και ο Ακης Κατσουπάκης αποτελούν και πάλι την ραχοκοκαλιά της μπάντας. Κάποιες ανακατατάξεις στη σύνθεση του σχήματος έφεραν τον πολυάσχολο Πάνο Τόλιο στα τύμπανα και τον Χρήστο Κλάρο στο μπάσο.

Δώδεκα συνθέσεις αποτελούν τα μουσικά υποστυλώματα στις ΓΕΦΥΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ, τη νέα δουλειά του Θεσσαλονικιώτικου συγκροτήματος. Υπάρχουν βέβαια επανεμφανίσεις από τραγούδια που τα είχαμε γνωρίσει παλαιότερα (βουτιά στο κενό, Σαν όνειρο, κάτι πιο μικρό και από το τίποτε) είτε ως ΜΑΣΚΕΣ είτε ως το άλλο project με τίτλο Ζήλιον. Μια σημειολογική παρουσία τραγουδιών που σε ρόλο μέρους ενός συνόλου, μιας νέας δουλειάς έχουν την επαναδιατυπωμένη δική τους θέση.

Μια μπαλάντα θα μας στείλει, στο ομώνυμο κομμάτι, "στο χωριό", μακριά από τις αστικές καταναγκαστικές συνθήκες. Μια ηλεκτρονική groovy διασκευή στο "Πες μου αν θέλεις κάτι" του Σιδηρόπουλου, μια τρελή γκαζιάρικη κούρσα στην "αναστροφή στην οδό Τσιμισκή".

Ξεχωριστή στιγμή του δίσκου η σχεδόν trip-hop συνεργασία με τη Θεοδοσία Τσάτσου στο κομμάτι "Αγααν-γραν". Σε δυό ακόμη τραγούδια υπάρχει γυναικεία παρουσία στα φωνητικά από την Ευανθία Σωφρονίδου. Αλλού τα λόγια είναι περιττά, όπως στο ομώνυμο με τον δίσκο, όμορφο ινστρουμένταλ ηλεκτρονικό πρελούδιο, αλλά και στο πιο μπιτάτο "το τελευταίο τραγούδι". Ως κατάθεση πρωτότυπης ιδέας και με αρκετό χιούμορ το κλείσιμο του δίσκου με "Ελα Μαέστρο", τσιφτετελοειδής electronica μαζί με ασύλληπτα samples από ραδιοφωνικές εκπομπές.

Συμπερασματικά πλούσιες πολυποίκιλες εκφάνσεις από ένα group που μέσα από τις μάσκες του αφήνει να αναδυθεί άλλοτε το κιθαριστικό και άλλοτε το ηλεκτρονικό του πρόσωπο.

Κυριάκος Σκορδάς