FROM BLISS TO DEVASTASION VISION OF DISORDER 21/5/2002

Είναι λίγο παράξενο το γεγονός, να σου ζητείται να γράψεις για τους VISION OF DISORDER, μετά το τεράστιο κενό που έχει αφήσει πίσω του ο Layne Staley, μόλις λίγο καιρό από την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του. Ίσως όμως και ο λόγος της καθυστέρησης αυτής της κριτικής να αποδειχθεί προφητικός αφού οι V.O.D. αποτείνουν, στο δίσκο τους, From Bliss To Devastasion, ακουστικά τουλάχιστον, ένα φόρο τιμής στο έργο που άφησαν πίσω τους οι ALICE IN CHAINS, κύρια επιρροή για αυτό το δίσκο, διάχυτη από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι.

Οι V.O.D. ξεπερνούν τον εαυτό τους, ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του Hardcore,έστω και κάπως πιο Progressive, (και ενίοτε Post), θυμούνται τους ξεχασμένους μα πάντα επίκαιρους δίσκους των Black Sabbath, και παραδίδουν στο μουσικό κοινό ένα αριστούργημα της σκοτεινής ροκ, όπως πρέπει να ακούγεται στη δεκαετία των 00´s.Φυσικά από το δίσκο δεν λείπουν τα στοιχεία του παρελθόντος, και τα σκληρά φωνητικά του τραγουδιστή Tim Williams, (που εδώ εμφανίζεται και λίγο επηρεασμένος από τον κύριο Warner, ειδικά στο Itchin To Bleed), διανθισμένα όμως με τα μελωδικά περάσματα που θυμίζουν έντονα Staley και ολίγη από Cornell, ενώ στις εξάρσεις τους "βάζουν τα γυαλιά" σε μεγάλους εκπροσώπους της nu metal,(ονόματα ας μην αναφέρουμε).

Δίσκος πραγματική εμπειρία, ακούσματα που σε ρουφάνε στο σκοτεινό και συνάμα ειρωνικό κόσμο των V.O.D., ξεχωριστές στιγμές και εκπλήξεις που προκαλούν εντύπωση, τα Southbound, Walking The Line και το ομώνυμο From Bliss To Devastasion, χωρίς να υστερεί κανένα από τα υπόλοιπα και πιο δυνατά τραγούδια αυτού του δίσκου, με λίγα λόγια δίσκος για ακροάσεις ατέλειωτες, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Iσως τώρα, μετά θάνατον, ο Πάντα Θλιμμένος Layne, να αισθάνεται πιο ήσυχος, βλέποντας συγκροτήματα σαν τους V.O.D. να κάνουν τέτοια στροφή στην πορεία τους και, μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα αυτό. Ίσως, επίσης, τότε μόνο θα μπορέσουμε να ελπίζουμε ότι η νέα σκληρή μουσική σκηνή θα κατορθώσει να ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει, λόγω της εμπορικότητας, συμπαρασύροντας μαζί και οπαδούς της, ή δημιουργώντας νέους, που ουδεμία σχέση έχουν με τη σκληρή ροκ μουσική - και ο νοών νοήτω.

(Δίσκος που δεν τον σκιάζει ο χρόνος, φτιαγμένος με ειλικρίνεια, κύριο συστατικό της ροκ.)

Βαγγέλης Μακρής

Εξωτερικός Συνεργάτης