NEVERMORE, SAD WINGS 12/10/2003 ΡΟΔΟΝ ΑΘΗΝΑ 20/10/2003

Οι Nevermore ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία των group που προσωπικά έχω χάσει πολλές φορές την ευκαιρία να τους δω live. Ειδικά η προηγούμενη φορά με πόνεσε περισσότερο από όλες λόγω του ότι το πακέτο εκείνο συγκροτημάτων (Νevermore-Αnnhilator-Soilwork-Rawhead Rexx) δεν το βλέπει κανείς κάθε μέρα. Άσε που τότε προωθούσαν το πολύ φοβερό εκείνο “Dead heart in a dead world” ενώ τώρα το βιαστικό “Enemies of reality”.

Πήγα λοιπόν στο Ρόδον ψιλοαπογοητευμένος περισσότερο για να καταφέρω να σπάσω τη γκίνια που είχα μαζί τους. Παραδόξως ο κόσμος δεν ήτανε πολύς όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι Sad Wings από την Κομοτηνή. Παίζοντας μελωδικό death metal έντονα επηρεασμένο από In flames και Dark Tranquillity και έχοντας στη σύνθεσή τους 2 πολύ καλούς κιθαρίστες με έφεση στα μελωδικά/maidenika solos καθώς και έναν τραγουδιστή αρκετά επηρεασμένο από τον Thomas Lindberg η μπάντα στη μισή ώρα που είχε στη διάθεσή της παρουσίασε δικό της υλικό. Αποκορύφωμα της εμφάνισής τους το πολύ καλό κομμάτι “Sinner”. Συνολικά οι Sad Wings αποτέλεσαν ένα πολύ καλό support group και σε καμία περίπτωση δεν ήταν απλά “γέμισμα” πριν τους Nevermore.

Στο μισάωρο από τις 21:00 μέχρι το 21:30 οπότε και βγήκαν οι Nevermore ο κόσμος πλήθυνε κάπως αλλά παρ όλα αυτά κάτω υπήρχαν κενά ενώ στον εξώστη που ήμουνα τα πράγματα ήτανε τραγικά άντε ο μισός να ήτανε γεμάτος. Ίσως κάποιοι προτίμησαν το προηγούμενο βράδυ του Σαββάτου να πάνε να τους δούνε, ίσως κάποιοι τους είχαν ξαναδεί, ίσως κάποιοι να απογοητεύτηκαν από το νέο τους album. Παρόλα αυτά όταν στις 21:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Nevermore με το “Inside four walls” από το “Dead heart in a dead world” όλος ο κόσμος χτυπιόταν και ακόμα και εγώ ο απογοητευμένος που τους έχασα πρίν 2,5 χρόνια γούσταρα πολύ. Ο ήχος δεν μπορώ να πω ότι βοήθησε τους Nevermore καθώς σε άλλα σημεία “έφτιαχνε” ενώ σε άλλα σημεία ήταν πάρα πολύ δυνατός με αποτέλεσμα κάποιοι να βουλώνουμε τα αυτιά μας για να καταλάβουμε κάποια τραγούδια. Παρόλα αυτά η εμφάνισή τους ήτανε φοβερή:

Ο Warell Dane φοβερός frontman ξεσήκωσε άνετα το κοινό και στην κυριολεξία ένιωθε τους στίχους του, ο Jeff Loomis εντυπωσίασε είτε σε 6 είτε σε 7 χορδές ο Sheppard στο μπάσο και ο Smith στη ρυθμική κιθάρα τυπικοί στους ρόλους τους ενώ έκπληξη για μένα αποτέλεσε ο Van Williams στα drums αφού ειλικρινά τον είχα υποτιμήσει και με εξέπληξε με το άνετο και έξοχο παίξιμό του. Ακούστηκαν ακόμα εκείνη την πολύ καλή βραδιά: “Never purify”, “Sea of possibilities”, “Garden of gray”, “No more will “, “In memory”, “Narcosynthesis”, “Dead heart in a dead world (intro)”/ “The heart collector”, “Ambilavent”, “Enemies of reality”, “The river dragon has come”, “The learning”(έκπληξη αφού δεν ακούστηκε την Παρασκευή και το Σάββατο), “Tomorrow turned into yesterday” στο κανονικό τους set ενώ στο 1^ο encore ένα σύντομο solo των Loomis και Smyth ακολουθήθηκε από τα “Who Decides” και “Engines of hate”. Στο 2^ο encore ακούστηκαν τα “Seven Tongues of god”, και η διασκευή στο “sound of silence” για να μας αποχαιρετήσουν οι Nevermore οριστικά.

Συνολικά μια πολύ καλή συναυλιακή βραδιά με τον κόσμο λιγότερο απ ότι περίμενα αλλά πωρωμένο να τραγουδάει κάθε στίχο και με ένα set-list που παρότι περιελάμβανε ακόμη και κομμάτια από το ep τους και ακόμα και από το ομώνυμο album τους 2 δουλειές τις οποίες οι Nevermore δεν τιμούν ιδιαίτερα, τα περισσότερα κομμάτια ήταν από το “Dead Heart in a Dead World” λες και επρόκειτο για περιοδεία του συγκεκριμένου album. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό και πως το είδαν κάποιοι(ίσως δηλαδή ότι οι Nevermore δεν νιώθουν και πολύ άνετα με το βιαστικό νέο τους album) αλλά ο κόσμος πέρασε καλά και αυτό φαίνεται διότι και στα κομμάτια του νέου τους album γινόταν χαμός. Σίγουρα θα θέλαμε να ακούσουμε και κάτι από Sancturay αλλά ελπίζω αυτό να γίνει την επόμενη φορά που θα έρθουν από τα μέρη μας.

Θοδωρής Angus