Είναι Σάββατο βράδυ, οι δείκτες του ρολογιού έχουν φτάσει αισίως στο νούμερο 9 και εσύ σκέφτεσαι τι να κάνεις· έξω βρέχει, βρέχει και πάλι βρέχει. Εντάξει αυτό δεν είναι δικαιολογία αλλά αν δεν είσαι αρκετά εξοικειωμένος με τη μοναξιά σου και έχεις βαρεθεί να πίνεις μπίρες στα “I will always be there” μπαράκια της Θεσσαλονίκης μπορείς να φτάσεις μέχρι το club του Μύλου όπου θα σε υποδεχτεί η αισθησιακή φωνή της Θεοδοσίας Τσάτσου . Αυτό σκεφτήκαμε και εμείς και γίναμε δέκτες μιας μουσικής ατμόσφαιρας που άφησε τη βραδιά να κυλήσει χαλαρά και όμορφα.

Η Θεοδοσία Τσάτσου επέστρεψε στον Μύλο ένα χρόνο μετά την περσινή της εμφάνιση και απέδειξε για μια ακόμη φορά πόσο αεικίνητη και δυναμική performer είναι. Με αξιοζήλευτη σκηνική παρουσία απόλυτα ενταγμένη στο ρυθμό και εντυπωσιακή εμφάνιση, η τραγουδίστρια συνοδευόταν από ένα σύνολο μουσικών που είχε όρεξη να παίξει μουσική και να το διασκεδάσει όσο μπορεί. Η φωνή της Τσάτσου είχε καταλάβει κάθε σπιθαμή του χώρου και ηχούσε στα αυτιά μας καθαρά και βελούδινα. Με κομμάτια από τον τελευταίο της δίσκο «Κόκκινο» προσπάθησε να «ζεστάνει» το αρχικά σφιγμένο κοινό το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο σε αριθμό. Η συναυλία ήταν ιδιαιτέρως «χορταστική» αφού διήρκησε δυόμισι περίπου ώρες και έφερε στο προσκήνιο το ευρύ ρεπερτόριο που μπορεί να καλύψει η Τσάτσου με διασκευές όπως το “Purple Rain” του Prince που ανέβασαν τη διάθεση του κοινού. Ο κιθαρίστας της μπάντας ερμήνευσε ωραία το “It’s a beautiful day” των U2 και η βραδιά τελείωσε με το “What’s goin’ on” των 4 Non Blondes, κομμάτι ιδιαίτερα γνωστό και αποδεκτό από τον κόσμο, με το οποίο η αοιδός επισφράγισε το ζεστό κλίμα που επικρατούσε.

Το γενικό συμπέρασμα ήταν καθόλα θετικό και η εντύπωση που αποκομίσαμε για την Θεοδοσία Τσάτσου είναι ότι ακόμη και αν δεν είσαι fun μπορείς πολύ εύκολα να ενταχθείς στη live μουσική διαδρομή που σου προσφέρει και να την εκτιμήσεις και έναν και δύο και όσους βαθμούς παραπάνω θέλεις.

Κική Κηρυττοπούλου

Εξωτερικός Συνεργάτης