Κυριακή βράδυ στην Αθήνα. Ο κόσμος προετοιμάζεται, κυρίως ψυχολογικά, για την επόμενη μέρα, οπότε και θα ξεκινήσει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Όχι, ότι τα Σαββατοκύριακα είναι κατεξοχήν μοναδικά, άλλωστε ρουτίνα τα διέπει και αυτά κάτω από το γνωστό μοτίβο, "βγαίνουμε- ξενυχτάμε-ξεσκάμε", αλλά έστω έχουμε περισσότερο χρόνο να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας. Την Κυριακή όμως το άγχος και η κατάπτωση από την υποχρέωση της δουλειάς υπάρχει και βασανίζει όλον τον κόσμο, γεγονός που τον εμποδίζει και από το να βγει.

Παρόλα αυτά, όταν έφτασα στο Gagarin και ενώ μέχρι εκεί είχα δεν είχα δει καμιά δεκαριά αυτοκίνητα και καμιά ντουζίνα πεζούς (σε μία απόσταση του μισάωρου με το μηχανάκι), έπαθα πλάκα από τον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος εκεί ήδη από τις 8:30 η ώρα! Η συναυλία των Fun Lovin´ Criminals ναι μεν ξεκινούσε στις 9 (τυπικά) αλλά όπως είναι γνωστό τίποτα στην Ελλάδα δεν αρχίζει στην ώρα του, πόσο μάλλον οι συναυλίες που αφορούν σε κόσμο που ξενυχτάει. Στις 9 λοιπόν είχα ήδη τακτοποιηθεί σε μία γωνιά του μαγαζιού και περίμενα υπομονετικά να ξεκινήσει η συναυλία. Κατά τις 11 και ενώ είχε ήδη αρχίσει ο κόσμος να φανερώνει την αγανάκτησή του με σφυρίγαμτα και ρυθμικά παλαμάκια, βγήκαν στη σκηνή οι So Addictive . Ένα σχήμα που αποτελούνταν από 5 άτομα τα οποία τραγουδούσαν ήδη γνωστά hip hop κομμάτια, αλλά με δικό τους στίχο. Οι άντρες του group ήταν καλοί (ο μάυρος ειδικά αριστούργημα) αλλά οι γυναίκες ήταν άστα να πάνε! Οι φωνές τους ήταν το λιγότερο κακές χωρίς καμία αίσθηση μελωδικότητας. Παρόλα αυτά είχαν κέφι και ξεσήκωσαν το κοινό το οποίο κουνιόταν σε ρυθμούς ghetto!

Κατά τις 11:30 βγήκαν στη σκηνή οι Fun Lovin´ Criminals με ένα στυλ πολύ πετυχημένο κατά τη γνώμη μου. Τόσο ο Huey Morgan (τραγουδιστής) όσο και ο ’Fast’ (μπασίστας) φορούσαν κοστούμια, γεγονός που ενίσχυε τη funky-soul πλευρά του συγκροτήματος. Τα τραγούδια που έπαιξαν στη γεμάτη μιάμιση ώρα που ήταν στη σκηνή (1 και κάτι άνοιξαν τα φώτα στο Gagarin) ήταν όλα πολύ καλά επιλεγμένα ώστε να κρατούν το κοινό σε μία σχετική εγρήγορση. Το τελευταίο δε, όχι μόνο σε εγρήγορση ήταν, αλλά σε πραγματικό παραλήρημα ιδιαίτερα όταν άρχισαν να παίζουν το κομμάτι "Barry White saved my life". O τραγουδιστής ήταν σε απίστευτη φόρμα και πραγματικά το καταδιασκέδαζε που ήταν στη σκηνή. Ωραίο πράγμα αυτό για συναυλία, γιατί μεταδίδεται και στο κοινό με αποτέλεσμα να ενισχύεται η διασκέδασή του. Το τελευταίο κομμάτι που έπαιξαν ήταν ένα slow το οποίο δυστυχώς δεν είχα ξανακούσει για να το ξέρω, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ ότι ήταν και το πλέον κατάλληλο για να κλείσουν τη συναυλία.

Ομολογουμένως μία πολύ επιτυχημένη εμφάνιση!

Δέσποινα Καβουσανάκη